صرع یک اختلال عصبی است که با تشنج های مکرر مشخص می شود که در واقع انفجارهای ناگهانی فعالیت الکتریکی در مغز است. این تشنج ها از نظر شدت و نوع متفاوت هستند و افراد را به میزان متفاوتی تحت تاثیر قرار می دهند.
به گزارش خط سلامت باورهای رایج اشتباهی درمورد بیماری صرع وجود دارد.
صرع و باورهای رایج
صرع بر تمام ابعاد زندگی انسان تاثیرات عمیقی می گذارد. صرع منجر به انگ اجتماعی، فرصت های شغلی محدود و چالش هایی در آموزش و فعالیت های روزانه می شود. علاوه بر این، مدیریت صرع اغلب نیاز به داروی مادام العمر و نظارت منظم پزشکی دارد. به دلیل ماهیت پیچیده آن، این وضعیت با افسانه ها و باورهای غلط احاطه شده است. در اینجا 9 باور رایج اشتباه در مورد صرع وجود دارد :
افسانه 1: صرع مسری است
یکی از شایع ترین افسانه ها در مورد صرع این است که از طریق تماس از فردی به فرد دیگر منتقل می شود. صرع مسری نیست. صرع یک بیماری عصبی است که توسط عوامل مختلفی مانند ژنتیک، آسیب مغزی، عفونت ها یا اختلالات رشدی ایجاد می شود.
افسانه 2: صرع یک بیماری روانی است
تصور غلط دیگر این است که صرع نوعی بیماری روانی یا نشانه ای از ناتوانی ذهنی است. در حالی که صرع با شرایط سلامت روان یا اختلالات رشدی همزیستی دارد، در درجه اول یک اختلال عصبی است که بر فعالیت الکتریکی مغز تأثیر می گذارد.
افسانه 3: صرع فقط کودکان را مبتلا می کند
در حالی که صرع اغلب در دوران کودکی تشخیص داده می شود، اما افراد را در هر سنی تحت تاثیر قرار می دهد. شروع صرع در هر مرحله از زندگی، از نوزادی تا پیری رخ می دهد. برخی از افراد در اواخر عمر به دلیل عواملی مانند ضربه به سر، سکته مغزی یا تومورهای مغزی دچار صرع می شوند.
افسانه 4: صرع معادل مرگ است
علیرغم پیشرفت های صورت گرفته در درمان پزشکی، بسیاری از مردم بر این باورند که صرع یک وضعیت تهدید کننده زندگی است. در حالی که تشنج خطراتی را به همراه دارد، به خصوص اگر درمان نشود یا به خوبی مدیریت نشود، اکثر افراد مبتلا به صرع می توانند زندگی طولانی و سالمی با داروی مناسب، اصلاح شیوه زندگی و استراتژی های مدیریت تشنج داشته باشند.
افسانه 5: افراد مبتلا به صرع نمی توانند مستقل زندگی کنند
افسانه دیگری که در مورد صرع تداوم یافته این است که افراد مبتلا به این بیماری قادر به زندگی مستقل نیستند. در حالی که صرع در موقعیت‌های خاص چالش‌هایی ایجاد می کند، بسیاری از افراد مبتلا به صرع زندگی مستقلی دارند، تحصیلات عالی را دنبال می‌کنند و مشاغل موفقی را حفظ می‌کنند.
افسانه 6: تشنج همیشه با حساسیت به نور ایجاد نمی شود
در حالی که صرع حساس به نور وجود دارد، همه افراد مبتلا به صرع به نورهای چشمک زن یا محرک های بینایی حساس نیستند. برای اکثر افراد مبتلا به صرع، تشنج به احتمال زیاد توسط عواملی مانند استرس، کم خوابی، تغییرات داروها یا نوسانات هورمونی ایجاد می شود.
افسانه 7: صرع را نمی توان به طور موثر درمان کرد
بر خلاف تصور رایج، صرع یک بیماری قابل درمان برای بسیاری از افراد است. داروهای ضد صرع، اصلاح شیوه زندگی، و در برخی موارد، مداخلات جراحی به طور موثر تشنج را کنترل کرده و کیفیت زندگی را بهبود بخشند.
افسانه 8: افراد مبتلا به صرع نمی توانند زندگی عادی داشته باشند
داشتن صرع مانع از داشتن یک زندگی عادی و کامل می شود. در حالی که صرع نیاز به تطبیق ها و تنظیمات خاصی دارد، اما هویت فرد را مشخص نمی کند یا پتانسیل آن ها را محدود نمی کند.
زمانی که افراد مبتلا به صرع به مراقبت های پزشکی، حمایت اجتماعی و آموزش با کیفیت دسترسی داشته باشند، می توانند به اهداف خود برسند، ارتباطات معناداری ایجاد کنند و در فعالیت های مختلف شرکت کنند. برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.
تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است.
