آب مروارید در اکثر مواثع با جراحی درمان می شود. چشم عضو حساسی در بدن است و جراحی آن عوارض زیادی دارد.
به گزارش خط سلامت برخی از این عوارض آسیب های شدید و کوری را به دنبال دارند.
عوارض جراحی آب مروارید
عفونت
التهاب
جداشدگی شبکیه
قطعات لنز
تجمع مایع در شبکیه چشم
برای اکثر افراد، جراحی آب مروارید به آرامی انجام می شود. در نهایت بینایی بهتری خواهند داشت و بدون هیچ مشکل طولانی مدت بهبود می یابند. اما مانند هر جراحی، خطراتی وجود دارد، به خصوص اگر مشکلات چشمی دیگری یا یک بیماری جدی پزشکی داشته باشند.
عفونت
میکروب هایی که در حین جراحی وارد چشم می شوند منجر به عفونت می شوند. افراد به نور حساس شده یا درد، قرمزی و مشکلات بینایی پیدا می کنند.
عفونت بعد از جراحی آب مروارید نادر است، اما اگر عفونت داشته باشند، یک شات آنتی بیوتیک به چشم وارد می کنند. در برخی موارد، پزشک زجاجیه، ژل شفاف در مرکز چشم را برمی دارد تا از گسترش عفونت جلوگیری کند.
التهاب
کمی تورم و قرمزی بعد از جراحی طبیعی است. اگر بیش از حد معمول شود، قطره چشم یا داروی دیگری برای مراقبت از آن دریافت خواهند کرد .
جداشدگی شبکیه
شبکیه در چشم قرار می گیرد و نور را حس می کند و پیام هایی را به مغز می فرستد. بعد از عمل جراحی، احتمال دارد مشکلی به نام جداشدگی شبکیه ایجاد شود.
این موضوع در برخی موارد باعث از دست دادن بینایی می شود. مانند:
احساس کنند پرده ای روی بخشی از چشم افتاده است.
نقاط شناور جدیدی در دید خود داشته باشند.
جرقه های نور را ببینند.
قطعات لنز
هنگامی که پزشک در حین جراحی آب مروارید، لنز کدر را برمی دارد، ممکن است برخی از قطعات در چشم بیفتند و باقی بمانند. موارد کوچک مشکلی ندارند، اما بزرگترها مشکل ساز می شوند.
اغلب برای برداشتن زجاجیه و جلوگیری از تورم نیاز به جراحی دارند.
تجمع مایع در شبکیه چشم
گاهی اوقات پس از جراحی، رگ های خونی در شبکیه نشت می کنند. همانطور که مایع در چشم جمع می شود، دید را تار می کند.
پزشک آن را با قطره های چشمی درمان می کند و هفته ها یا ماه ها طول می کشد تا بهبود یابد. اغلب کاملاً بهتر می شود. در موارد جدی تر، نیاز به تزریق استروئید در پشت چشم یا جراحی وجود دارد.
لنز داخل چشمی دررفته (IOL)
IOL لنز مصنوعی است که پزشک در حین جراحی در چشم قرار می دهد. گاهی لنز از جای خود خارج می شود و باعث تاری دید یا دوتایی می شود.
همچنین منجر به مشکلات جدی تری مانند خونریزی و تورم می شود. اغلب برای بازگرداندن آن به موقعیت یا قرار دادن یک مورد جدید به جراحی نیاز دارند.
آب مروارید ثانویه
کپسولی عدسی چشم را احاطه کرده است. جراحی آب مروارید قسمت جلویی عدسی را برمی دارد اما پشت را در جای خود باقی می گذارد. اینجاست که به یک آب مروارید ثانویه مبتلا می شوند که کدورت کپسول خلفی (PCO) نامیده می شود. هنگامی که این اتفاق می افتد، دید افراد دوباره تار می شود. معمولاً پس از جراحی آب مروارید اتفاق می افتد.
افراد برای رفع آن، به روشی به نام کپسولوتومی لیزر YAG نیاز دارند. پزشک از لیزر برای ایجاد سوراخ در پشت کپسول لنز استفاده می کند که به نور اجازه عبور می دهد تا به طور عادی ببینند. این کار بدون درد است و حدود 5 دقیقه طول می کشد. این برای همه کسانی که جراحی آب مروارید انجام داده اند اتفاق می افتد و یک فرآیند طبیعی است.
تورم در قرنیه
قرنیه قسمت شفاف و جلویی چشم است. بعد از جراحی متورم و کدر می شود و دیدن را سخت می کند.
این مشکل تقریباً موقتی است و طی چند روز یا چند هفته بهتر می شود. پزشک آن را با قطره های چشمی درمان می کند.
خون ریزی
نادر است، اما گاهی در طول جراحی، عروق خونی که شبکیه را تامین می کنند بدون دلیل شروع به خونریزی می کنند. مقدار کمی خون مشکلی ایجاد نمی کند، اما مقادیر بیشتر منجر به از دست دادن بینایی می شود.
پس از جراحی، خون بین قرنیه و عنبیه - قسمت رنگی چشم - جمع می شود و دید را مسدود می کند. قطره های چشمی کمک کننده هستند.
اگر خون تخلیه نشود یا فشار زیادی در چشم ایجاد کند، نیاز به جراحی پیدا می کنند.
شناورها و فلاش های نور
جراحی باعث جدا شدن زجاجیه خلفی می شود، جایی که زجاجیه از شبکیه جدا می شود. این باعث می شود که تارهای عنکبوت و ابرهای متحرک را به همراه جرقه های نور در دید خود مشاهده کنند.
معمولاً طی چند ماه خود به خود بهتر می شود. از آنجایی که علائم مشابه جداشدگی شبکیه است، فوراً با پزشک تماس بگیرند تا معاینه شوند.
فشار چشم بالا
برای برخی از افراد، عمل جراحی باعث افزایش فشار در چشم می شود. به آن فشار خون چشمی می گویند و به بینایی آسیب می رساند. پزشک به افراد توصیه کی کند آن را با قطره چشمی، واکسن یا قرص درمان کنند.
تورم، خونریزی یا تکه های باقی مانده عدسی باعث فشار بیشتر در چشم می شود که منجر به گلوکوم می شود.
حساسیت به نور
این طبیعی است، اما اگر بیش از دو روز طول بکشد، باید با پزشک صحبت شود.
افتادگی پلک
پتوز نامیده می شود، این یک بیماری شایع پس از جراحی چشم است.
پزشکان نمی دانند چه چیزی باعث آن می شود، اما معمولاً خود به خود از بین می رود. اگر بیش از 6 ماه طول بکشد، نیاز به جراحی دارد.
دیسفوتوپسی
این باعث می شود جلوه های بصری را ببینند و دو نوع وجود دارد:
منفی که به افراد یک سایه منحنی در لبه دید می دهد.
مثبت که آنها آن را به صورت هاله، انفجار ستاره، فلش یا رگه های نور می بینند.
پزشکان نمی دانند چرا این اتفاق می افتد و اغلب خود به خود از بین می رود. زمانی که از نوع منفی باشد به احتمال زیاد دوام دارد.
اگر ماه ها ادامه داشته باشد، پزشک جراحی را پیشنهاد می کند. برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.
تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است.
