در این مقاله، به بررسی سه سطح اوتیسم شامل سطح ۱ (اوتیسم با عملکرد بالا)، سطح ۲ (اوتیسم با عملکرد متوسط) و سطح ۳ (اوتیسم کم کارکرد) پرداخته‌ایم و تفاوت‌های آنها را از نظر نیازهای حمایتی و تعاملات اجتماعی توضیح خواهیم داد.
به گزارش خط سلامت درک این سطوح می‌تواند به خانواده‌ها و متخصصان کمک کند تا درمان و پشتیبانی مناسب‌تری را برای فرد مبتلا به اوتیسم فراهم کنند. به‌ویژه اینکه بسیاری از افراد در سطوح مختلف اوتیسم علایق خاصی دارند و ممکن است در بعضی زمینه‌ها نیاز به پشتیبانی کمتری داشته باشند، در حالی که در دیگر زمینه‌ها به حمایت بیشتری نیاز دارند.
تشخیص اوتیسم و سطوح آن
هنگامی که به تشخیص اوتیسم می‌پردازیم، پزشکان معمولاً سه سطح مختلف از این اختلال را معرفی می‌کنند که نشان‌دهنده شدت علائم و میزان حمایتی است که فرد ممکن است نیاز داشته باشد. این اختلال تحت عنوان «اختلال طیف اوتیسم» (ASD) شناخته می‌شود. هدف از تعیین این سطوح، کمک به پزشکان برای درک بهتر وضعیت فرد و ارائه درمان‌های مناسب‌تر است. در ادامه، با این سطوح مختلف بیشتر آشنا خواهیم شد.
آسپرگر و اوتیسم با عملکرد بالا
سندرم آسپرگر که در ابتدا برای توصیف کودکانی که ویژگی‌های اوتیسم را دارند اما به حمایت کمی نیاز دارند، استفاده می‌شد، امروزه به عنوان یک نوع جداگانه از اوتیسم شناخته نمی‌شود. به جای آن، افراد مبتلا به این نوع اوتیسم به عنوان «اوتیسم سطح 1» در نظر گرفته می‌شوند. این تغییر در تشخیص از آنجا ناشی می‌شود که به وضوح نشان داده شده که نوعی خاص از اوتیسم وجود ندارد و تمامی افراد مبتلا به این اختلال تحت عنوان اوتیسم در یک طیف قرار دارند.
انواع مختلف اوتیسم
در حال حاضر، تنها یک نوع اوتیسم وجود دارد. با توجه به تغییرات جدید در DSM-5 (کتابچه راهنمای تشخیص بیماری‌ها)، دیگر به طور جداگانه از سندرم آسپرگر صحبت نمی‌شود. این تغییر به منظور جلوگیری از ایجاد سوءتفاهم بود تا مردم فکر نکنند که انواع مختلفی از اوتیسم وجود دارد.
سطوح مختلف اوتیسم چیست؟
کتابچه راهنمای DSM-5 سه سطح مختلف از اوتیسم را معرفی کرده است که نشان‌دهنده میزان شدت علائم و نیاز به حمایت هستند. این سطوح به شرح زیر است:
سطح 1 (اوتیسم با عملکرد بالا)
افراد در این سطح به کمترین میزان حمایت نیاز دارند. آنها می‌توانند به راحتی روابط اجتماعی برقرار کنند و در بیشتر مواقع توانایی مراقبت از خود را دارند. این افراد ممکن است به دلیل توانایی‌های خود در پنهان کردن علائم، برای دیگران «عادی» به نظر برسند.
سطح 2 (اوتیسم با عملکرد متوسط)
افراد در این سطح معمولاً به حمایت بیشتر نیاز دارند. آنها ممکن است در زمینه‌های اجتماعی و ارتباطی مشکل داشته باشند و نیاز به کمک در موقعیت‌های مختلف داشته باشند. این افراد قادر به صحبت کردن درباره تجربیات خود هستند، اما ممکن است از محیط اطراف خود آگاهی کمتری داشته باشند.
سطح 3 (اوتیسم با کمترین عملکرد)
این سطح اغلب با تصویری که عموم مردم از اوتیسم دارند همخوانی دارد؛ افرادی که کم‌تحرک هستند، به طور محدود با اسباب‌بازی‌ها بازی می‌کنند و ممکن است فاقد توانایی کلامی باشند. این افراد به شدت به محیط خود وابسته هستند و به راحتی نمی‌توانند انعطاف‌پذیری نشان دهند.
چالش‌های مختلف اوتیسم
افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است دچار رفتارهای تکراری مانند تکان دادن دست یا تکان خوردن به جلو و عقب شوند. این رفتارها می‌تواند به عنوان روش‌هایی برای مقابله با اضطراب یا برقراری ارتباط با دنیای اطراف‌شان باشد.
یکی از ویژگی‌های رایج افراد اوتیستیک داشتن علایق خاص است. بسیاری از آنها ممکن است علاقه شدیدی به یک موضوع خاص، مانند علم، داشته باشند و زمان زیادی را صرف تحقیق درباره آن کنند.
تفاوت‌های میان سطوح مختلف اوتیسم
همانطور که گفته شد، تفاوت‌های زیادی میان سه سطح مختلف اوتیسم وجود دارد. هدف از این تقسیم‌بندی کمک به پزشکان برای درک میزان حمایتی است که فرد نیاز دارد. به طور مثال، یک فرد ممکن است در مدرسه عملکرد خوبی داشته باشد، اما در موقعیت‌های اجتماعی نیاز به حمایت بیشتری داشته باشد.
با این حال برخی از مدافعان حقوق افراد مبتلا به اوتیسم معتقدند که تقسیم‌بندی اوتیسم به سطوح مختلف می‌تواند گمراه‌کننده باشد و به درستی نیازهای فرد را نشان ندهد. به عنوان مثال، یک فرد ممکن است در خانه نیازی به حمایت نداشته باشد، اما در جامعه یا محیط کاری نیاز به کمک داشته باشد.
در نهایت، لازم به ذکر است که اوتیسم یک اختلال پیچیده است و افراد مبتلا به آن به درجات مختلفی از حمایت نیاز دارند. تقسیم‌بندی اوتیسم به سه سطح می‌تواند به تشخیص و درمان کمک کند، اما همچنان مهم است که نیازهای هر فرد به طور مستقل و دقیق ارزیابی شود.
برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است
