چرا افراد دوقطبی زودتر از سایر افراد می میرند؟

تحقیقات نشان می‌دهد مرگ و میر در افراد مبتلا به دوقطبی سه برابر بیشتر از جمعیت عمومی است.

به گزارش خط سلامت افراد مبتلا به اختلال دوقطبی به طور متوسط ۱۰ سال زودتر از سایرین جان خود را از دست می‌دهند؛ علت اصلی این شکاف مرگ و میر، عواملی مانند خودکشی ، تصادفات و بیماری‌های جسمی است. برای کاهش این مرگ و میر، باید علاوه بر مدیریت سلامت روان، به بهبود سلامت جسمانی و پیشگیری از عوامل خطر خارجی نیز توجه ویژه داشت.

اختلال دوقطبی و مرگ‌ومیر زودرس

اختلال دوقطبی (BD)، که به نام "اختلال عاطفی دوقطبی" نیز شناخته می‌شود، یک وضعیت روانی پیچیده است که با تغییرات شدید خلق‌وخو بین افسردگی و شیدایی همراه است و گاهی دوره‌هایی از خلق‌وخوهای پایدار بین این دو حالت دارد. شیوع این اختلال در جهان حدود ۱.۲٪ تخمین زده شده است. تغییرات شدید خلق‌وخو که در افراد مبتلا به این اختلال رخ می‌دهد، اغلب باعث اختلال در عملکرد روزمره زندگی می‌شود.

علل افزایش مرگ‌ومیر در اختلال دوقطبی

تحقیقات نشان می‌دهد که میزان مرگ‌ومیر در میان افراد مبتلا به اختلال دوقطبی بیشتر از جمعیت عمومی است. این افزایش را می‌توان به دو عامل اصلی نسبت داد:

بیماری‌های جسمی

بیماری‌های قلبی‌عروقی و متابولیک، که در میان افراد مبتلا به اختلال دوقطبی شایع‌تر هستند، از دلایل اصلی افزایش مرگ‌ومیر محسوب می‌شوند.

دلایل خارجی (غیرطبیعی)

خودکشی و تصادفات از مهم‌ترین عوامل مرگ‌ومیر در میان افراد مبتلا به این اختلال به شمار می‌روند. خطر خودکشی در این افراد ۸ برابر بیشتر از جمعیت عمومی است.

بررسی علمی مرگ‌ومیر در افراد مبتلا به اختلال دوقطبی

مطالعه‌ای که توسط محققان (2023) انجام شد، به بررسی دلایل مرگ‌ومیر در میان افراد ۱۵ تا ۶۴ ساله مبتلا به اختلال دوقطبی در مقایسه با جمعیت عمومی پرداخت. نتایج نشان داد:

میزان مرگ‌ومیر کلی در افراد مبتلا به اختلال دوقطبی ۳ برابر بیشتر از جمعیت عمومی است.

مرگ‌ومیر ناشی از بیماری‌های جسمی در این افراد ۲ برابر بیشتر است.

مرگ‌ومیر ناشی از دلایل خارجی (مانند تصادفات و خودکشی) ۶ برابر بیشتر است.

خودکشی بالاترین عامل مرگ‌ومیر در افراد مبتلا به اختلال دوقطبی است و خطر آن ۸ برابر بیشتر از جمعیت عمومی می‌باشد.

افراد مسن‌تر (۴۵ تا ۶۴ سال) بیشتر به دلیل بیماری‌های جسمی جان خود را از دست می‌دهند، در حالی که افراد جوان‌تر (۱۵ تا ۴۴ سال) بیشتر در معرض خطر خودکشی یا تصادفات قرار دارند.

به طور میانگین، افراد مبتلا به اختلال دوقطبی حدود ۱۰ سال زودتر از جمعیت عمومی جان خود را از دست می‌دهند. شکاف مرگ‌ومیر در این افراد، که با عنوان "مرگ‌ومیر مازاد" شناخته می‌شود، نشان‌دهنده تأثیرات جدی این اختلال بر سلامت روانی و جسمی است.

راهکارهایی برای کاهش مرگ‌ زودرس در افراد دوقطبی

برای کاهش شکاف مرگ‌ومیر در میان افراد مبتلا به اختلال دوقطبی، اقدامات زیر ضروری است:

مدیریت دقیق سلامت روان: درمان‌های روان‌پزشکی، مشاوره، و حمایت اجتماعی می‌توانند به کاهش خطر خودکشی و بهبود کیفیت زندگی کمک کنند.

توجه به سلامت جسمانی: بررسی‌های منظم پزشکی و کنترل بیماری‌های قلبی و متابولیک باید به‌عنوان بخشی از برنامه درمانی این افراد در نظر گرفته شود.

آگاهی و پیشگیری: ارائه آموزش‌های لازم درباره علل و پیامدهای اختلال دوقطبی برای خانواده‌ها و جامعه می‌تواند در کاهش عوامل خارجی مؤثر باشد.

نتیجه‌گیری

اختلال دوقطبی تأثیر عمیقی بر سلامت روان و جسم افراد دارد و خطر مرگ‌ومیر زودرس را به‌طور قابل‌توجهی افزایش می‌دهد. تمرکز هم‌زمان بر مدیریت علل روانی و جسمی این اختلال، به‌ویژه در گروه‌های سنی آسیب‌پذیر، می‌تواند به کاهش این شکاف مرگ‌ومیر کمک کند و کیفیت و طول عمر مبتلایان را بهبود بخشد.

برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.

تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است