داستان فیلم The Substance (2024) حول الیزابت اسپارکل، یک ستاره میانه‌سال، می‌چرخد که برای بازگرداندن جوانی و محبوبیت از دست رفته‌اش، به یک سرم مرموز روی می‌آورد که نسخه‌ای جوان‌تر از او به نام سو ایجاد می‌کند.
به گزارش خط سلامت این فیلم نقدی است بر فرهنگ هالیوود و انتظارات اجتماعی غیرواقعی از زیبایی و جوانی، که باعث می‌شود شخصیت‌ها به روش‌هایی افراطی و گاهی مخرب دست بزنند تا هویت خود را در برابر این استانداردها حفظ کنند.
تحلیل روان‌شناختی فیلم The Substance (2024)
فیلم The Substance (2024) از یک تحلیل روان‌شناختی عمیق و پیچیده برخوردار است که به بررسی مفاهیمی چون هویت، زیبایی، پیری و بحران‌های روانی ناشی از فشارهای اجتماعی می‌پردازد. در این فیلم، الیزابت اسپارکل، یک ستاره هالیوود در میانه‌سال، به‌دنبال احیای جوانی و محبوبیت خود از دست رفته است. او برای رسیدن به این هدف به یک سرم مرموز که می‌تواند نسخه‌ای جوان‌تر از خود را به نام سو خلق کند، روی می‌آورد. این عمل باعث ایجاد تنش‌های روانی و پیچیدگی‌های عاطفی زیادی می‌شود، زیرا دو شخصیت به‌طور موازی وجود دارند و هرکدام بخش‌های مختلفی از هویت الیزابت را نمایندگی می‌کنند.
بحران هویت و تنش‌های درونی
الیزابت به‌عنوان یک زن میانه‌سال در صنعت سرگرمی، دچار بحران هویت است. او که در جوانی به‌عنوان یک ستاره موفق شناخته می‌شده، اکنون با ترس از کنار گذاشته شدن و فراموشی روبه‌روست. این بحران هویت به‌ویژه در جوامع پرزرق و برق مانند هالیوود، جایی که سن و زیبایی اغلب تعیین‌کننده ارزش افراد هستند، تشدید می‌شود. الیزابت به سرم متوسل می‌شود تا نسخه جوان‌تر خود را بازسازی کند، اما این کار نه تنها باعث تجدید نظر در هویت او می‌شود، بلکه ارتباطاتش با دیگران را نیز پیچیده‌تر می‌کند.
وسواس به زیبایی و جوانی
فیلم نقدی است به وسواس جامعه و به‌ویژه صنعت سرگرمی به زیبایی و جوانی. الیزابت که به دلیل سنش احساس می‌کند دیگر جاذبه‌ای ندارد، به دنبال راه‌حل‌های فوری برای مقابله با این بحران می‌رود. این موضوع نشان‌دهنده فشارهای اجتماعی است که به‌ویژه بر زنان وارد می‌شود تا همیشه جوان و جذاب باقی بمانند. در واقع، سرم در این فیلم نمادی از این فشار اجتماعی است که به‌طور اغراق‌آمیز و تخیلی نشان داده شده است.
خودتخریبی و دستکاری بدن
الیزابت با مصرف سرم، در تلاش است تا بدن و هویت خود را به‌طور کامل دستکاری کند. این فرآیند نشان‌دهنده خودتخریبی است که در جستجوی کمال یا تایید اجتماعی رخ می‌دهد. او نه‌تنها بدن خود را تغییر می‌دهد، بلکه از لحاظ روانی نیز دچار تغییراتی می‌شود که او را از واقعیت دور می‌کند. این دگرگونی‌ها نه تنها منجر به تغییرات ظاهری می‌شوند، بلکه بحران‌های عاطفی و روانی پیچیده‌ای را به همراه می‌آورند.
نقدی بر فرهنگ هالیوود
فیلم The Substance به‌طور غیرمستقیم به نقد فرهنگ هالیوود و تصاویری که از زنان، به‌ویژه زنان میانه‌سال، ارائه می‌دهد، می‌پردازد. در هالیوود، زنان مسن‌تر اغلب کنار گذاشته می‌شوند و جای خود را به چهره‌های جوان‌تر می‌دهند. این امر نه‌تنها بر شغل و وضعیت اجتماعی زنان تأثیر می‌گذارد، بلکه بر سلامت روانی آن‌ها نیز تأثیرات منفی می‌گذارد.
پایان تراژیک و پیامدهای روان‌شناختی
در پایان، فیلم نشان می‌دهد که جستجوی الیزابت برای جوانی و کمال نه تنها به راه‌حل‌های ظاهری منجر می‌شود، بلکه به بحران‌های درونی و تنش‌های روانی عمیقی می‌انجامد. این مسیر از خودتخریبی و وابستگی به تصویری آرمانی از بدن و ظاهر، شخصیت‌های اصلی فیلم را به بن‌بست‌های عاطفی و روانی می‌رساند.
در نهایت، The Substance از یک منظر روان‌شناختی به ابعاد پنهان بحران‌های هویتی، اجتماعی و روانی ناشی از فشارهای فرهنگی و اجتماعی می‌پردازد و می‌کوشد مخاطب را به تفکر وادارد که آیا واقعاً ارزش یک فرد تنها در ظاهر و جوانی او نهفته است یا چیزی عمیق‌تر و ماندگارتر در درون او وجود دارد.
رابطه The Substanceفیلم با اختلال خود بدشکلی
فیلم The Substance که در سال 2024 منتشر شد، به طور برجسته‌ای به بررسی اختلال بدشکلی بدن (Body Dysmorphic Disorder - BDD) پرداخته است. این فیلم داستان زنی به نام الیزابت اسپارکل را روایت می‌کند که به شدت تحت تاثیر فشارهای اجتماعی برای حفظ ظاهر و زیبایی خود قرار دارد. او پس از رها شدن از کارش به دلیل افزایش سن، به جستجوی راهی برای بازگشت به جوانی و زیبایی می‌پردازد و ماده‌ای را پیدا می‌کند که به او وعده تغییرات اساسی در ظاهرش می‌دهد. اما این تغییرات باعث می‌شود که نسخه جوان‌تر و زیباتر از خودش به نام سو (که با بازی مارگارت کوالی، جوان و جذاب است) به یک شخصیت مستقل تبدیل شده و درگیری‌هایی میان این دو شکل می‌گیرد.
فیلم به خوبی نمایش می‌دهد که چگونه فشارهای اجتماعی و انتظارات زیبایی می‌توانند به اختلالات روانی مانند BDD منجر شوند. الیزابت خود را به شدت تحت نظر می‌گیرد و از کوچک‌ترین نقص‌ها در ظاهرش می‌گذرد. این رفتار به یک چرخه وسواس‌گونه تبدیل می‌شود که هیچ‌گاه او را راضی نمی‌کند، بلکه به خودآسیبی منتهی می‌شود. در واقع، این فیلم نشان می‌دهد که چگونه افراد مبتلا به اختلال بدشکلی بدن، خود را در آینه می‌بینند و دچار توهماتی درباره عیوب خود می‌شوند، حتی وقتی که دیگران چیزی جز تأیید یا تمجید نمی‌بینند
فیلم به نقد شدید این فرهنگ می‌پردازد که زیبایی ظاهری را به عنوان یک عامل تعیین‌کننده برای ارزش فردی معرفی می‌کند و چگونگی تاثیرات مخرب این طرز تفکر بر زنان را بررسی می‌کند. شخصیت الیزابت در فیلم نمونه‌ای از زنانی است که درگیر این چرخه می‌شوند و برای جلب توجه و تأیید دیگران به طور بی‌پایانی در تلاشند تا بدن و صورت خود را تغییر دهند، هرچند که این تغییرات نه تنها به بهبود وضعیت‌شان کمک نمی‌کند، بلکه آن‌ها را به دام خودآسیبی می‌اندازد
در نهایت، فیلم The Substance تصویری تیره از خود تخریب و تأثیرات اجتماعی بر روان فردی می‌دهد و چالش‌های ناشی از رسیدن به کمال ظاهری را به شکلی غم‌انگیز و وحشتناک به نمایش می‌گذارد.
برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است
