در حالی که درمان‌های دارویی معمولاً برای کنترل علائم اختلال بیش فعالی تجویز می‌شود، بسیاری از والدین به دنبال درمان‌های طبیعی و مؤثر برای کاهش علائم بیش فعالی در فرزندانشان هستند.
به گزارش خط سلامت در درمان بیش فعالی، تغییرات در رژیم غذایی، استفاده از مکمل‌های مغذی، و به کارگیری روش‌های درمانی جایگزین مانند نروفیدبک، می‌تواند به کاهش علائم این اختلال کمک کند. همچنین، رعایت شیوه‌های آموزشی مناسب و تقویت فعالیت‌های بدنی نیز نقش مهمی در کنترل بیش فعالی ایفا می‌کند. در این مقاله، به بررسی این روش‌ها و تاثیرات آن‌ها بر سلامت روانی و جسمانی کودکان مبتلا به بیش فعالی پرداخته خواهد شد.
بیش فعالی چیست؟
اختلال کمبود توجه و بیش‌فعالی (بیش فعالی ) یک اختلال شایع روانی در کودکان است. طبق گزارش CDC، تقریباً ۱۰٪ از کودکان بین سنین ۳ تا ۱۷ سال مبتلا به بیش فعالی تشخیص داده شده‌اند.
نظرسنجی‌های والدین و اطلاعات بیمه‌ای نشان می‌دهند که بیش فعالی در پسران بیشتر از دختران است (۱۳٪ در مقابل ۶٪). دختران معمولاً علائم را به شکل متفاوتی از پسران نشان می‌دهند و به همین دلیل، تشخیص آن‌ها ممکن است دیرتر انجام شود.
ویژگی‌های بیش فعالی شامل ناتوانی در کنترل تکانه‌ها، بیش‌فعالی و عدم توجه است. با این حال، همه کودکان مبتلا به بیش فعالی تمام این علائم را ندارند. در حالی که برخی از آن‌ها بیش‌فعال و تکانشی هستند، برخی دیگر فقط دچار عدم توجه هستند. همچنین، برخی از کودکان مبتلا به بیش فعالی هم تکانشی، هم بیش‌فعال و هم دچار عدم توجه هستند.
آنچه که قبلاً به نام اختلال کمبود توجه (ADD) شناخته می‌شد، اکنون تحت عنوان بیش فعالی قرار دارد. ADD به عنوان بیش فعالی نوع عدم توجه (بدون بیش‌فعالی یا تکانشی) شناخته می‌شود. اگر فکر می‌کنید کودک شما ممکن است مبتلا به بیش فعالی باشد، حتماً به متخصص مراجعه کنید.
درمان‌های پزشکی برای بیش فعالی
درمان‌های معمول بیش فعالی معمولاً داروهای محرک هستند. ریتالین و آدرال احتمالا رایج‌ترین داروهای بیش فعالی هستند. با این حال، این داروها می‌توانند عوارض جانبی مانند اضطراب، بی‌خوابی و سردرد ایجاد کنند.
گاهی اوقات پزشکان از روش‌های درمانی دیگر مانند درمان شناختی رفتاری (CBT) به عنوان بخشی از طرح درمان استفاده می‌کنند. CBT نوعی از درمان است که به بیماران استراتژی‌های مقابله‌ای برای کاهش علائم می‌آموزد. تحقیقات نشان می‌دهند که CBT علائم بسیاری از نوجوانان مبتلا به بیش فعالی را بهبود می‌بخشد.
درمان مکمل دیگری که به طور مؤثر برای بیش فعالی استفاده می‌شود، نروفیدبک یا بیوفیدبک EEG است. نروفیدبک از حسگرهایی روی پوست سر استفاده می‌کند تا به کودکان کمک کند فعالیت مغزی خود را تنظیم کنند. از طریق بازخورد روی صفحه نمایش کامپیوتر، کودکان می‌توانند یاد بگیرند امواج مغزی خود را کنترل کنند.
نروفیدبک می‌تواند به طور قابل توجهی تکانشگری و عدم توجه را در افرادی که بیش فعالی دارند کاهش دهد و همچنین رفتارهای بیش‌فعال را کاهش دهد. این بهبودها ممکن است برای مدت شش ماه یا بیشتر بعد از درمان ادامه یابد.
با این حال، درمان اصلی همچنان دارو است، با تمام عوارض جانبی آن. به همین دلیل، بسیاری از افراد به دنبال گزینه‌های درمانی دیگر و تغییرات در سبک زندگی هستند.
علل بیش فعالی
بیش فعالی یک اختلال پیچیده است که علت واحدی ندارد. (نمی‌توانیم فقط ژنتیک را مقصر بدانیم). این اختلال در افراد به شکل‌های مختلفی بروز می‌کند و درمان آن باید به طور خاص برای هر کودک تنظیم شود.
برخی از عواملی که ممکن است در بروز بیش فعالی نقش داشته باشند عبارتند از:
ژنتیک: بیش فعالی ممکن است در خانواده‌ها ارثی باشد. اگر یکی از والدین مبتلا به بیش فعالی باشد، احتمال ابتلای کودک به این اختلال ۵۷٪ بیشتر است.
استرس در دوران بارداری: تحقیقی در سال ۲۰۱۸ نشان داد که مادرانی که در دوران بارداری تحت استرس بالا بودند، دو برابر بیشتر از مادران کم‌استرس احتمال داشت که کودکشان مبتلا به بیش فعالی شود.
رژیم غذایی در دوران بارداری: یک مطالعه نشان داد که مادرانی که در دوران بارداری رژیم غذایی سالم‌تری داشتند، کمتر احتمال داشت که کودکشان به بیش فعالی مبتلا شود.
قرار گرفتن در معرض سموم در دوران بارداری: قرار گرفتن در معرض سموم مانند آفت‌کش‌ها، فلزات سنگین، واکسن‌های حاوی آلومینیوم و مواد شیمیایی پلاستیک ممکن است به افزایش خطر ابتلا به بیش فعالی کمک کند.
استفاده از صفحه‌نمایش: تحقیقی در سال ۲۰۱۹ نشان داد که استفاده زودهنگام از صفحه‌نمایش ممکن است با علائم بیش فعالی در ارتباط باشد. کودکانی که قبل از پنج سالگی بیشتر از ۲ ساعت در روز از صفحه‌نمایش استفاده می‌کردند، ۷.۷ برابر بیشتر از کودکانی که کمتر از ۳۰ دقیقه از صفحه‌نمایش استفاده می‌کردند، احتمال داشت که مبتلا به بیش فعالی شوند.
رژیم غذایی: کودکانی که رژیم غذایی حاوی شکر زیاد، مواد مغذی کم و افزودنی‌ها دارند، ممکن است بیشتر در معرض خطر بیش فعالی باشند.
درمان‌های طبیعی برای بیش فعالی
کودکان مبتلا به بیش فعالی به دلیل مشکلاتی که در کنترل خود یا انجام تکالیف مدرسه دارند، معمولاً اعتماد به نفس کمتری دارند. دریافت تشخیص می‌تواند به مسائل اعتماد به نفس کمک کند، اما مهم است که به عوامل مؤثر دیگری نیز پرداخته شود. در اینجا چند ایده برای مدیریت طبیعی بیش فعالی آورده شده است:
رژیم غذایی سالم
رژیم غذایی حاوی مواد مغذی و طبیعی برای سلامتی کلی بدن اهمیت دارد. از آنجا که بسیاری از مبتلایان به بیش فعالی دچار کمبود مواد مغذی هستند، توجه به رژیم غذایی بسیار مهم است. رژیم غذایی سالم شامل موارد زیر است:
پروتئین با کیفیت: گوشت‌های پرورش یافته به طور طبیعی، مرغ و ماهی سالم منابع خوب پروتئین هستند.
چربی‌های سالم: چربی‌های سالم از محصولات حیوانی پرورش یافته به طور طبیعی و همچنین چربی‌های گیاهی مانند روغن نارگیل، آووکادو و روغن زیتون مفید هستند.
سبزیجات تازه: سبزیجات سرشار از مواد مغذی هستند که بدن برای عملکرد بهتر نیاز دارد.
ماهی چرب: ماهی‌هایی مانند سالمون و شاه‌ماهی که حاوی اسیدهای چرب امگا-۳ هستند نیز مفیدند.
مکمل‌ها
در صورتی که کمبودهای تغذیه‌ای وجود داشته باشد، مکمل‌ها می‌توانند به بازگرداندن سطح مواد مغذی کمک کنند. برخی از مکمل‌هایی که ممکن است برای کودکان مبتلا به بیش فعالی مفید باشند شامل:
روغن ماهی: این مکمل حاوی اسیدهای چرب امگا-۳ است که به عملکرد مغز کمک می‌کند.
ویتامین‌های گروه B: این ویتامین‌ها برای سیستم عصبی ضروری هستند.
ویتامین D: این ویتامین به عملکرد مغز و رشد سلول‌های عصبی کمک می‌کند.
درمان‌های جایگزین و آموزشی
همچنین پیشنهاد می‌شود که در رویکردهای آموزشی و درمانی تغییراتی اعمال شود. به عنوان مثال، افزایش زمان استراحت و فعالیت بدنی می‌تواند به بهبود علائم بیش فعالی کمک کند.
نتیجه‌گیری
درمان‌های طبیعی مختلفی برای مدیریت بیش فعالی در کودکان وجود دارند که می‌توانند مکمل درمان‌های دارویی یا حتی جایگزین آن‌ها باشند. انتخاب درمان‌های مناسب باید بر اساس شرایط خاص هر کودک و با مشورت متخصصان انجام شود.
برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است
