اگر صداهای ساده‌ای مانند جویدن یا صدای ساعت باعث تحریک شدید و ناراحتی در شما می‌شود، ممکن است به میسوفونیا مبتلا باشید. این وضعیت می‌تواند زندگی روزمره را تحت تأثیر قرار دهد و حتی باعث انزوای اجتماعی شود.
به گزلرش خط سلامت با شناخت بهتر علل و استفاده از تکنیک‌های درمانی مانند مدیتیشن و هدفون‌های حذف صدا، می‌توان علائم را مدیریت کرد.
میسوفونیا چیست؟
میسوفونیا به عنوان یک سندرم عصبی-رفتاری شناخته می‌شود که در آن فرد به صداهای خاصی واکنش منفی شدید نشان می‌دهد. این واکنش می‌تواند به شکل‌های فیزیکی، رفتاری یا احساسی بروز کند، مانند عصبانیت، تنش عضلانی، افزایش ضربان قلب و حتی حملات پانیک. برخی صداهایی که ممکن است واکنش ایجاد کنند شامل صداهای خوردن، نفس کشیدن و... هستند.
علل میسوفونیا
علت دقیق میسوفونیا هنوز مشخص نیست، اما اعتقاد بر این است که می‌تواند به دلیل تغییرات عصبی، عوامل ژنتیکی و روانی باشد. برخی مطالعات نشان می‌دهند که ارتباط بیش از حد بین بخش‌هایی از مغز که مسئول پردازش صدا، حافظه و احساسات هستند، ممکن است نقش مهمی در بروز این اختلال داشته باشد.
علائم میسوفونیا
افراد مبتلا به میسوفونیا ممکن است علائمی مانند تحریک‌پذیری شدید، تنش عضلانی، افزایش ضربان قلب، احساس خطر و تمایل به فرار نشان دهند. این علائم معمولاً بعد از سن ۹ تا ۱۲ سالگی شروع می‌شوند و با گذشت زمان، تعداد محرک‌های صدا افزایش می‌یابد.
محرک‌های صدا
صداهای روزمره مانند خوردن، نفس کشیدن، تایپ کردن یا تیک‌تاک ساعت می‌توانند برای بیماران میسوفونیا بسیار آزاردهنده باشند. برخی صداها حتی ممکن است باعث واکنش‌های فیزیکی یا عاطفی شدیدی شوند که زندگی روزمره فرد را تحت تأثیر قرار دهد.
چه افرادی بیشتر مستعد میسوفونیا هستند؟
برخی گروه‌های خاص از افراد به دلیل عوامل ژنتیکی، روانی و محیطی بیشتر احتمال دارد که دچار میسوفونیا شوند. در ادامه به برخی ویژگی‌هایی که می‌تواند خطر ابتلا به این شرایط را افزایش دهد اشاره می‌کنیم:
افرادی که سابقه خانوادگی میسوفونیا یا اختلالات حسی دارند
اگر در خانواده سابقه میسوفونیا، وزوز گوش یا دیگر اختلالات پردازش حسی وجود داشته باشد، احتمال ابتلا به میسوفونیا افزایش می‌یابد. این موضوع می‌تواند به وجود یک عامل ژنتیکی در بروز این بیماری اشاره داشته باشد.
افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی یا اختلال وسواس فکری-عملی (OCD)
افرادی که با اختلالات اضطرابی، OCD یا مشکلات دیگر روانی درگیر هستند، ممکن است حساسیت بیشتری به میسوفونیا نشان دهند. واکنش‌های عاطفی شدید در این افراد می‌تواند صداهای روزمره را به مراتب آزاردهنده‌تر کند.
افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم (ASD) یا حساسیت پردازش حسی
کسانی که با اوتیسم یا اختلالات پردازش حسی مواجه هستند، معمولاً نسبت به محرک‌های شنیداری حساسیت بیشتری دارند. این امر آن‌ها را در معرض خطر بالاتری برای تجربه ناراحتی شدید از صداهای خاص قرار می‌دهد.
افرادی که سابقه وزوز گوش (رینگینگ در گوش) دارند
کسانی که وزوز گوش را تجربه می‌کنند، ممکن است در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به میسوفونیا باشند. تداخل مسیرهای عصبی درگیر در هر دو وضعیت می‌تواند به افزایش حساسیت به صداهای خاص منجر شود.
افرادی که تمایل به هوشیاری بیش‌ازحد یا حساسیت بالای محیطی دارند
کسانی که به‌طور طبیعی نسبت به محیط اطراف خود حساس‌تر هستند، ممکن است تحمل کمتری نسبت به صداهای روزمره داشته باشند و به همین دلیل بیشتر در معرض میسوفونیا قرار بگیرند.
افراد با سابقه تروما یا استرس مزمن
کسانی که دچار رویدادهای تروما یا استرس طولانی‌مدت بوده‌اند، ممکن است بیشتر مستعد میسوفونیا باشند، زیرا صداهای خاصی می‌توانند به عنوان محرک‌های مرتبط با خاطرات یا تجربیات منفی عمل کنند.
افراد مستعد میگرن با هاله (آئورا)
کسانی که میگرن با اختلالات حسی یا دیداری (آئورا) را تجربه می‌کنند، ممکن است احتمال بیشتری برای ابتلا به میسوفونیا داشته باشند، زیرا معمولاً پردازش حسی بالاتری دارند.
میسوفونیا تحت تأثیر ترکیبی پیچیده از عوامل ژنتیکی، پردازش حسی، وضعیت‌های روانی و تجربیات زندگی قرار دارد. شناخت این عوامل خطر می‌تواند در شناسایی و مدیریت زودهنگام این شرایط کمک کند.
درمان میسوفونیا
در حال حاضر، درمان قطعی برای میسوفونیا وجود ندارد، اما تکنیک‌های رفتاری، مدیتیشن و استفاده از ابزارهایی مانند هدفون‌های حذف‌کننده صدا می‌تواند به مدیریت علائم کمک کند.
نتیجه‌گیری
زندگی با میسوفونیا دشوار است، اما با استفاده از تکنیک‌های مدیریت صدا و درمان‌های رفتاری می‌توان کیفیت زندگی بیماران را بهبود بخشید.
برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است
