خودکشی یکی از مواردی است که وقتی اتفاق می افتد با خود احساس ترس و گناه را به همراه می آورد.
آیا خودکشی ارثی است؟
به گزارش خط سلامت شواهد علمی نشان می دهد یک رابطه ژنتیکی در ارتباط با خودکشی وجود دارد. یک متاآنالیز نشان داد افراد با یک ژن خاص بیشتر در معرض خطر خودکشی هستند.
مطالعات خانوادگی همچنین درگیری ژنتیکی را نشان می دهد. مجموعه ای از شواهد نشان دادند بستگان افرادی که اقدام به خودکشی کرده اند در معرض خطر بیشتری برای مرگ با شیوه خودکشی نسبت به بستگان کسانی که این کار را نکرده اند هستند. با این حال آنچه شخص را در معرض خطر افکار یا رفتار خودکشی قرار می دهد چند وجهی است. این احتمالاً شامل تعامل بین عوامل ژنتیکی، رفتارهای آموخته شده و شرایط شخصی است.
با این همه باید توجه داشت اگر یک عضو خانواده خودکشی کرده باشد، به این معنی نیست که بقیه نیز این شیوه را دنبال کنند. داده های فوق صرفاً آماری هستند و سلامت روان مسئله پیچیده ای است که بسیار فراتر از محدوده داده های آماری است.
عوامل خطر برای خودکشی
گذشته از سابقه خانوادگی خودکشی، عوامل خطرناک بالقوه بسیاری وجود دارد که منجر به رفتار خودکشی می شود. خودکشی ارتباط شدیدی با افسردگی دارد. با این حال توجه به این نکته مهم است که به ندرت یک علت منجر به خودکشی شود.
عوامل خودکشی
عوامل مرتبط با سلامت جسمانی
شرایط سلامت روان
رفتار پرخاشگرانه، نوسانات خلقی و مشکل در حفظ روابط
اختلالات اضطرابی
اختلال دوقطبی
افسردگی
مشکلات استفاده از مواد
روان گسیختگی
شرایط شدید جسمی مانند درد
آسیب تروماتیک مغز
فاکتورهای محیطی
تجربیات گذشته
طیف وسیعی از عوامل محافظتی به افراد کمک می کند تا بر افکار خودکشی غلبه کنند. این اقدامات شخصی و زیست محیطی است که می تواند به افرادی که بیشتر در معرض خطر خودکشی هستند کمک کند.
عوامل محافظت کننده در خودکشی
دریافت درمان
ایجاد یا حفظ روابط مثبت با دوستان، خانواده و اعضای جامعه
کسب توانایی های جدید زندگی برای انعطاف پذیری بیشتر
افزایش عزت نفس و ایجاد حس هدف یا خود انگیزش
کنار آمدن با استرس و افسردگی
استرس و افسردگی طاقت فرسا است. بنابراین معاشرت و برقراری ارتباط با مردم می تواند باعث بهبود خلق و خو شود.
همچنین ورزش می تواند باعث بهبود خلق و خو شود. اگر فردی عادت به ورزش ندارد، می تواند پیاده روی آرام را امتحان کند.
عدم مصرف الکل راهی برای کنار آمدن با احساسات است. نداشتن روال بر الگوی غذا خوردن و خواب تأثیر می گذارد.
جلوگیری از خودکشی
قبل از خودکشی نشانه هایی وجود دارد که شامل:
صحبت کردن در مورد اینکه فرد می خواهد به زندگی خود پایان دهد.
صحبت از احساس پوچی یا استیصال.
ذکر برنامه هایی برای زندگی خود.
صحبت کردن در مورد احساس شرم و گناه.
احساس پریشانی.
پرهیز از همراهی خانواده و دوستان.
خلاص شدن از شر وسایل قابل توجه.
با این حال برخی از افراد هیچ نشانه قابل توجهی از خود نشان نمی دهند.
در این مواقع چه باید کرد:
سوال کردن : مستقیماً بپرسید آیا قصد آسیب رساندن به خود را دارد یا خیر.
گوش دادن: اگر شخصی مایل است در مورد افکار و احساسات خودکشی خود صحبت کند، بدون قضاوت گوش دهید.
صحبت کردن: اطمینان دهید که احساسات خودکشی با گذشت زمان از بین می رود و برای کمک گرفتن از یک متخصص بهداشت روان تشویق اش کنید.
چه موقع به پزشک مراجعه کنیم
مراجعه به پزشک برای حمایت از سلامت روان نشانه ضعف نیست و می تواند اولین قدم برای بهتر شدن باشد.
فکر کردن در مورد خودکشی
در حال برنامه ریزی برای پایان دادن به زندگی
احساس ناامیدی یا افسردگی
احساس اضطراب
درگیر یک رفتار خودزنی آگاهانه .
علاوه بر حمایت عاطفی، پزشک می تواند دارو تجویز و درمان روانشناسی را توصیه کند. برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.
تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است .
