ارتباط بین چاقی کودکی و ابتلا به اسکیزوفرنی

تیمی از محققان چینی با بررسی داده‌های دو مطالعه بزرگ ژنتیکی، به این نتیجه رسیده‌اند که کودکانی که در دوران کودکی چاق هستند، در بزرگسالی بیشتر در معرض خطر ابتلا به اسکیزوفرنی قرار دارند.

به گزارش خط سلامت این یافته‌ها نشان می‌دهند چاقی در دوران کودکی ممکن است بر رشد مغز تأثیر گذاشته و خطر ابتلا به اختلالات روانی مانند اسکیزوفرنی را افزایش دهد.

رابطه چاقی دوران کودکی با اسکیزوفرنی

مطالعات اخیر نشان داده‌اند که ارتباطی قوی بین چاقی در دوران کودکی و ابتلا به بیماری اسکیزوفرنی در بزرگسالی وجود دارد. محققان با بررسی داده‌های ژنتیکی افراد در مطالعات گسترده، به این نتیجه رسیده‌اند که کودکانی که در دوران کودکی چاق هستند، در بزرگسالی بیشتر در معرض خطر ابتلا به اسکیزوفرنی قرار دارند.

در این مطالعات مشخص شد در میان مشکلات سلامت روان مختلف، تنها اسکیزوفرنی ارتباط مستقیمی با چاقی دوران کودکی نشان داد. این ارتباط حتی پس از در نظر گرفتن چاقی در بزرگسالی و سایر عوامل سبک زندگی نیز برقرار بود.

چرا چاقی دوران کودکی می‌تواند خطر اسکیزوفرنی را افزایش دهد؟

محققان حدس می‌زنند چربی اضافی ممکن است در دوران رشد مغز، باعث تغییراتی شود که در نهایت به اسکیزوفرنی منجر شود.

برخلاف انتظار، افرادی که در کودکی چاق نبودند اما در بزرگسالی چاق شدند، کمتر به اسکیزوفرنی یا اختلال وسواس فکری-اجباری (OCD) مبتلا شدند.

اهمیت این یافته

این مطالعه اهمیت پیشگیری از چاقی در کودکان را بیش از پیش آشکار می‌کند.

در کل، این تحقیق نشان می‌دهد چاقی دوران کودکی می‌تواند عواقب جدی برای سلامت روان در بزرگسالی داشته باشد. بنابراین، داشتن یک سبک زندگی سالم و حفظ وزن مناسب از کودکی بسیار مهم است.

اسکیزوفرنی چیست؟

اسکیزوفرنی یک اختلال روانی پیچیده است که با اختلال در تفکر، احساسات، ادراک و رفتار مشخص می‌شود. افراد مبتلا به اسکیزوفرنی ممکن است علائم مختلفی را تجربه کنند که بر زندگی روزمره آن‌ها تأثیر می‌گذارد.

علائم اسکیزوفرنی

علائم اسکیزوفرنی به دو دسته اصلی تقسیم می‌شوند:

علائم مثبت: این علائم شامل مواردی هستند که در افراد سالم وجود ندارند و در افراد مبتلا به اسکیزوفرنی به وجود می‌آیند. برخی از این علائم عبارتند از:

توهم: شنیدن، دیدن یا احساس چیزهایی که وجود خارجی ندارند (مانند شنیدن صداهایی که دیگران نمی‌شنوند).

هذیان: باورهای غلط و غیرمعمول که بر اساس واقعیت نیستند (مانند باور به اینکه دیگران قصد آزار رساندن به آن‌ها را دارند).

گفتار نامنظم: گفتار نامرتبط، پرش از یک موضوع به موضوع دیگر و استفاده از کلمات نامفهوم.

رفتارهای عجیب و غریب: حرکات تکراری، بی‌حرکتی یا رفتارهای غیرمعمول.

علائم منفی: این علائم شامل کاهش یا فقدان توانایی‌های طبیعی هستند و عبارتند از:

کاهش ابراز احساسات: بی‌تفاوتی عاطفی و کاهش توانایی در تجربه لذت.

کاهش انگیزه: کاهش علاقه به فعالیت‌های روزمره و مشکل در شروع و ادامه کارها.

کاهش گفتار: صحبت کردن کمتر از حد معمول و پاسخ‌های کوتاه و مختصر به سوالات.

کاهش روابط اجتماعی: کناره‌گیری از دوستان و خانواده و مشکل در برقراری ارتباط با دیگران.

برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.

تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است