صداهایی که برای اغلب افراد ملایم هستند، برای افراد مبتلا به اختلال دوقطبی به شدت آزاردهنده و حتی دردناک تلقی می‌شوند. حساسیت به صدا می‌تواند منجر به انزوا، اختلال خواب، اضطراب و کاهش بهره‌وری شود.
به گزارش خط سلامت در ادامه، به بررسی دقیق‌تر این موضوع و ارائه راهکارهای عملی برای مدیریت این مشکل خواهیم پرداخت.
چرا افراد مبتلا به اختلال دوقطبی به صدا حساس هستند؟
حساسیت به صدا یا هایپراکوزیس، به دلیل اختلال در پردازش صدا در مغز ایجاد می‌شود. در افراد مبتلا به اختلال دوقطبی، نوسانات خلقی و استرس می‌توانند این حساسیت را تشدید کنند. صداهایی که برای دیگران عادی هستند، برای این افراد بسیار بلند و آزاردهنده به نظر می‌رسند.
تأثیر حساسیت به صدا بر زندگی روزمره
حساسیت به صدا می‌تواند کیفیت زندگی افراد مبتلا به اختلال دوقطبی را به شدت کاهش دهد. این حساسیت می‌تواند منجر به:
تأثیر حساسیت به صدا بر کیفیت زندگی افراد مبتلا به اختلال دوقطبی
اختلال خواب
یکی از شایع‌ترین مشکلات افراد مبتلا به اختلال دوقطبی و حساسیت به صدا، اختلال خواب است. کوچک‌ترین صداها، مانند تیک‌تاک ساعت، صدای ترافیک یا حتی صدای نفس کشیدن، می‌تواند خواب این افراد را به شدت مختل کند. این مسئله منجر به خستگی مزمن، تحریک‌پذیری، مشکلات تمرکز و در نتیجه کاهش عملکرد در طول روز می‌شود. بی‌خوابی ناشی از حساسیت به صدا، می‌تواند چرخه اختلال دوقطبی را تشدید کرده و علائم بیماری را بدتر کند.
اضطراب و استرس
قرار گرفتن در محیط‌های پر سر و صدا برای افراد مبتلا به حساسیت به صدا می‌تواند تجربه بسیار آزاردهنده‌ای باشد. صداهای بلند و ناگهانی، مانند زنگ تلفن، صدای بلند صحبت کردن یا موسیقی بلند، می‌تواند باعث افزایش اضطراب، تحریک‌پذیری و حتی حملات پانیک شود. این حساسیت به صدا می‌تواند روابط اجتماعی فرد را تحت تأثیر قرار داده و باعث شود فرد از حضور در جمع‌های شلوغ و مکان‌های پر سر و صدا اجتناب کند.
انزوا
برای اجتناب از صداهای آزاردهنده، افراد مبتلا به حساسیت به صدا اغلب به سمت انزوا گرایش پیدا می‌کنند. آن‌ها ممکن است از حضور در جمع‌ها، مهمانی‌ها و حتی محل کار خودداری کنند. این انزوا می‌تواند منجر به احساس تنهایی، افسردگی و کاهش کیفیت زندگی اجتماعی شود. علاوه بر این، عدم تعامل اجتماعی کافی می‌تواند بر بهبودی فرد و مدیریت اختلال دوقطبی تأثیر منفی بگذارد.
راهکارهای مقابله با حساسیت به صدا
شناسایی محرک‌ها
اولین قدم برای مقابله با حساسیت به صدا، شناسایی صداهایی است که بیشترین آزار را به شما وارد می‌کنند.
اجتناب از محرک‌ها
تا حد ممکن از قرار گرفتن در معرض صداهای آزاردهنده خودداری کنید.
ایجاد محیط آرام
در خانه خود فضایی آرام و ساکت برای استراحت و آرامش ایجاد کنید.
استفاده از ابزارهای کاهش صدا
از گوش‌گیر، هدفون‌های کاهش‌دهنده صدا یا دستگاه‌های تولید صدای سفید استفاده کنید.
مدیریت استرس
تکنیک‌های آرام‌سازی مانند مدیتیشن، یوگا و تنفس عمیق می‌توانند به کاهش استرس و حساسیت به صدا کمک کنند.
مراجعه به روانشناس بالینی
مراجعه به روانشناس یا درمانگر می‌تواند به شما در یادگیری مهارت‌های مقابله با استرس و مدیریت احساسات کمک کند.
دارودرمانی
در برخی موارد، پزشک ممکن برای کاهش حساسیت به صدا دارو تجویز کند.
حساسیت به صدا در افراد مبتلا به اختلال دوقطبی قابل مدیریت است. با شناسایی محرک‌ها، ایجاد محیط آرام و استفاده از راهکارهای مقابله‌ای، می‌توان کیفیت زندگی را بهبود بخشید. مهم است که به یاد داشته باشید که شما تنها نیستید و با کمک متخصصان و حمایت اطرافیان می‌توانید بر این چالش غلبه کنید.
برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است
