سندرم ایمپستر به مجموعه علایمی اشاره دارد که طی آن فرد ارزش و اهمیت دستاورد های خود را زیر سوال می برد و آن ها را به عواملی نظیر شانس و قسمت نسبت می دهد.
به گزارش خط سلامت اصطلاح سندرم ایمپستر برای نخستین بار در سال ۱۹۷۹ توسط پرسن هوبس پیشنهاد شد. در ادامه با این مغهوم بیشتر آشنا می شوید.
سندرم ایمپستر چیست؟
سندرم ایمپستر به معنای نادیده گرفتن یا کم کردن اهمیت و ارزش شخصیت یا انجام‌های فرد است. این واژه برای اولین بار توسط پرسن هوبس در سال ۱۹۷۹ معرفی شد.
اصطلاح ایمپستر همچنین به توصیف یک حس فراگیر از عدم ارزشیابی مثبت نسبت به خود یا دیگران اشاره دارد.
سندرم ایمپستر چه ارتباطی با ترس از شکست دارد؟
ارتباط سندرم ایمپستر با ترس از شکست به شرح زیر است:
ترس از شکست: افرادی که از ترس از شکست رنج می‌برند، ممکن است به دلایلی از جمله نگرانی از از دست دادن ارزش خود، احساس کم‌ارزشی یا ترس از ناکامی این حس ایمپستر را تجربه کنند. آن‌ها ممکن است با انکار موفقیت‌های خود یا عدم اعتقاد به خود، سعی کنند از این ترس فرار کنند.
سندرم ایمپستر: افرادی که با سندرم ایمپستر دست و پنجه نرم می‌کنند، ممکن است تمایل داشته باشند ارزش خود را کم کنند و موفقیت‌هایشان را نادیده بگیرند، احساسی از ناکامی و کم‌ارزشی داشته باشند و در نتیجه، ترس از شکست را تجربه کنند و نسبت به برخی فرصت‌ها ابراز بی‌تفاوتی کنند تا از تجربه ناکامی جلوگیری کنند.
بنابراین، این دو مفهوم می‌توانند به طور موازی در رفتارها و احساسات فرد نمایان شوند، هرچند که دقیقاً از یکدیگر متمایز هستند.
علائم سندرم ایمپستر
علائم سندرم ایمپستر ممکن است شامل موارد زیر باشند:
انکار موفقیت‌ها: افراد ممکن است موفقیت‌ها و دستاوردهای خود را نادیده بگیرند یا به طور مداوم خود را با استانداردهای بالاتری مقایسه کنند، به طوری که نمی‌توانند از پیروزی‌ها و لذت‌های زندگی لذت ببرند.
تمایل به تحقیر خود یا دیگران: افراد ممکن است به خودشان یا دیگران ارزش کمی بدهند و بر لزوم اثبات ارزششان تأکید کنند. این ممکن است باعث شود که به دیگران برای ابراز خود و خودنمایی اجازه ندهند.
تمایل به خودارزیابی منفی: افراد ممکن است به طور مداوم خود را مورد انتقاد و ارزیابی منفی قرار دهند و بر این باور باشند که نیاز به بهبود و تغییر دائمی دارند.
ترس از انجام تلاش: افراد ممکن است به دلیل ترس از عدم موفقیت یا انجام تلاش برای دستیابی به اهداف خود، از انجام اقدامات خودداری کنند یا اینکه از فرصت‌های موجود به درستی استفاده نکنند.
احساس کم‌ارزشی و ناکامی: افراد ممکن است احساس کم‌ارزشی، عدم اعتماد به نفس و ناکامی را تجربه کنند، حتی در صورت داشتن موفقیت‌های چشمگیر.
این علائم می‌توانند به صورت مختلف در افراد ظاهر شوند و به وضوح بسته به شخصیت و محیط اجتماعی متفاوت باشند.
علل سندرم ایمپستر
علت‌های سندرم ایمپستر می‌تواند متنوع باشد و شامل عوامل روانی، اجتماعی و فردی زیر باشد:
ناکامی‌های گذشته: تجربه ناکامی‌ها و شکست‌های گذشته می‌تواند باعث شود که فرد احساس کم‌ارزشی و عدم اعتماد به نفس کند، که به نوبه خود می‌تواند به سندرم ایمپستر منجر شود.
فشار اجتماعی: انتظارات بالای اجتماعی، خصوصاً اگر فرد در محیطی است که موفقیت و دستاوردها مورد توجه قرار می‌گیرند، می‌تواند باعث ایجاد فشار روانی شده و به عدم تمایل به ابراز خود و تحقیر خود یا دیگران منجر شود.
فرهنگ و تربیت: شیوه تربیت و فرهنگ خانواده و محیط اجتماعی می‌تواند تأثیر مهمی در شکل‌گیری سندرم ایمپستر داشته باشد. به عنوان مثال، محیطی که انتظارات بالایی از فرد دارد و او را به مداوم برای اثبات خود تحریک می‌کند، ممکن است این سندرم را تشدید کند.
اختلالات روانی: برخی اختلالات روانی مانند افسردگی، اضطراب، اختلالات اجتماعی و خودکشی می‌توانند عواملی باشند که سندرم ایمپستر را تشدید کنند و افراد را به انکار موفقیت‌ها و ارزش‌گذاری منفی خود ترغیب کنند.
استرس مداوم: فشارهای مداوم در زندگی شخصی و حرفه‌ای، مشکلات مالی، اجتماعی یا خانوادگی می‌تواند باعث ایجاد احساسات منفی نسبت به خود و افزایش سندرم ایمپستر شود.
ترکیب این عوامل می‌تواند به طور گوناگون باعث شکل‌گیری و تقویت سندرم ایمپستر در افراد شود. برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.
تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است.
