اختلال خوردن در زنان بیشتر است اما مردان هم بع این اختلال مبتلا می شوند. اختلال خوردن به وسیله والدین در کودکان قابل پیش گیری است.
به گزارش خط سلامت در زیر به انواع اختلال خوردن و ارائه نکاتی برای والدین پرداخته شده است.
بیش از 90 درصد از دختران پانزده تا هفده ساله حداقل از یک جنبه از ظاهر و بدن خود ناراضی هستند و 13 درصد دختران پانزده تا هفده ساله دچار اختلال خوردن هستند.
اعتماد به نفس دختران در نه سالگی از هر زمانی بیشتر است، اما دختران در همین سال ها به اضطراب چاقی مبتلا می شوند.
اعتماد به نفس پسران و دختران چاق به شکل قابل توجهی پایین تر از همسالانی است که به مشکل چاقی دچار نیستند. 80 درصد از دختران ده ساله رژیم می گیرند.
بی اشتهایی عصبی یک بیماری روانی است که در پی ترس از چاقی ایجاد می شود. امتناع از غذا خوردن یا تخلیه معده و روده با استفراغ کردن و خوردن داروهای مسهل از راه هایی است که این بیماران برای مبارزه با چاقی امتحان می کنند.
اختلال خوردن سه نوع است:
- بی اشتهایی عصبی(آنورکسیا): تلاش فرد مبتلا برای از دست دادن وزن، آن قدر پیش می رود که مدام نگران میزان غذایی است که می خورد.
- پرخوری عصبی (بولیمیا): افرادی که به پرخوری عصبی دچار هستند از دو مشکل رنج می برند. گروهی از آنها بی اندازه غذا می خورند و بعد با استفراغ کردن یا خوردن داروهای مسهل از شر غذاهایی که به معده وارد شده، راحت می شوند.
گروه دیگری از آنها بعد از پرخوری، به رژیم های سخت یا ورزش کردن افراطی رو می آورند.
پرخوری: آنها به محض رو به رو شدن با استرس، خشم، ترس و احساساتی از این دست، به شکلی افراطی غذا یا هله هوله می خورند.
پدر و مادرها در انتقال این بیماری به فرزندان نقش مهمی دارند و تاکید معلمان بر موضوعاتی مثل رژیم، چاقی و کاهش وزن به این موضوع دامن می زند.
مادر لاغری که مدام در حال ورزش و شمردن کالری است، خواهری که از چاق شدن گله می کند، عکس های کتابی که همه شخصیت های آن اندامی ظریف و لاغر دارند و خلاصه بحث کردن در مورد کاهش وزن و لاغر شدن در مهمانی و مکان های دیگری که کودک در آن حاضر می شود، به این نگرانی می افزاید.
اختلال خوردن یکی از مشکلات روانی شایع در سال های اخیر است که زنان بیشتر از مردها به آن دچار می شوند. از آنجا که مردان فکر می کنند این اختلال یک بیماری زنانه است، اغلب در صورت دچار شدن به آن به دنبال درمان نمی روند.
نشانه های اختلال خوردن:
- فرد به خاطر نگرانی از چاق شدن از مصرف برخی مواد غذایی خاص سر باز می زند.
- فرد از غذا خوردن در کنار دیگران خود داری می کند و به هر بهانه ای از زیر شام خوردن در می رود.
- فرد به شکل واضح نارضایتی از اندامش را به زبان می آورد.
نکاتی برای والدین:
رسانه ها، تولید کنندگان و فروشندگان اسباب بازی که «باربی» را به عنوان الگوی زیبایی به بچه ها معرفی کرده اند و همکلاسی هایی که رژیم گرفتن را به عنوان یک فضیلت معرفی می کنند، تنها دلایل ابتلا به اختلال خوردن نیستند. والدین با اشتباهات کوچک و به ظاهر بی اهمیتی که گاهی انجام می دهند، بذر دچار شدن به این اختلال را در روان فرزندان می کارند.
- والدین بهتر است در مورد وزن فرزندان نظر ندهند یا به خاطر شرایط بدنی به آنها نخندند.
- والدین بهتر است به او یاد بدهند از چه چیزی باید لذت ببرد.
یاد بدهند از حرف آدم ها، نگاه آنها به زندگی و شیوه زندگی درس بگیرد و لذت ببرد، نه ظاهر آنها.
اگر فرزندان در زندگی نقاط افتخارآمیز و خوشایندی داشته باشد و در جمع دوستان بتواند به آنها افتخار کند، نیازی به تمرکز روی وزن برای مورد توجه قرار گرفتن ندارد.
- والدین بهتر است به جای اینکه فرزندان را به خاطر لباس یا تناسب اندام تشویق کنند و از عباراتی مثل «دختر خوش اندام من»، «پسر بدن ساز من» استفاده کنند، فرزندان را به خاطر خصوصیات مثبت اخلاقی مورد ستایش قرار دهند.
- والدین بهتر است با مدام تذکر دادن به فرزندان در مورد نخوردن بعضی مواد غذایی یا کم غذا خوردن آنها را دچار اضطراب نکنند.
فرزندان را در کلاس های ورزشی ثبت نام کنند و در خانه بدون هیچ حرفی وارد شدن مواد غذایی ناسالم را قدغن کنند.
- بچه ها همه چیزهای اطراف را به راحتی جذب می کنند و اگر نشانه های ترس از چاقی و اضطراب را در والدین ببینند، خیلی زود به آن دچار می شوند، پس والدین نه تنها مراقب نشانه های این اضطراب در خود باشند، بلکه مراقب عباراتی که در مقابل فرزندان از آن ها استفاده می کنند هم باشند.
- والدین بهتر است تصور نکنند فرزندان کوچک تر از آن هستند که معنای حرف ها و رفتارهای آنها را بفهمند.
برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است
