برخی از افرادی که رابطه آسیب زا دوران کودکی را تجربه کرده اند ممکن است ترس از عاشق شدن را در خود ایجاد کنند.
به گزارش از خط سلامت این افراد ممکن است بخواهند رابطه عاشقانه داشته باشند، اما به دلیل آسیب های گذشته، می ترسند دوباره عاشق شوند.
چرا عشق یک احساس نیست؟
عشق یک احساس نیست اگرچه ما مطمئناً عشق را احساس می کنیم، بلکه یک پیوند عاطفی صمیمی است که به مرور زمان از طریق یک سری اقدامات آسیب پذیر و حمایتی تقویت می شود .
ما اقداماتی انجام می دهیم که عشق را ایجاد می کند. ما اقداماتی انجام می دهیم که عشق را تقویت می کند و با گذشت زمان، پیوند عاطفی صمیمی که عشق است اتفاق خواهد افتاد.
اگر عشق را احساس نمی کنید چه باید بکنید؟
وقتی احساس نمی کنید که کسی را دوست دارید، مجبور نیستید از او جدا شوید. در عوض، کمی وقت بگذارید و با شریک زندگی خود ارتباط برقرار کنید و ببینید که آیا می توانید راه حل متفاوتی پیدا کنید، راه حلی که باعث شود هر دو احساس دوست داشتنی تر از قبل داشته باشید .
انسان از همان نخستین سال تولد مفهوم عشق و امید و آرزو را از طریق بازخوردهای اطرافیان و شیوه پاسخگویی والدین به خصوص مادر به برآورده کردن نیازهای اولیه اش ، به خوبی درک می کند و در واقع بخش قابل توجهی از شکل گیری مفهوم حس عشق و امید به جهان اطراف و اعتماد به اطرافیان یا در نقطه مقابل آن بی اعتماد شدن و متلاشی شدن عشق و امید و رخت بربستن آن از زندگی در همان 14 ماه اول زندگی انجام می گیرد .
شخصیت و عشق و امید
محققان علوم اجتماعی و روان شناسان معتقدند عشق و امید لازمه حیات احتماعی و برقراری تعاملات مثبت بین فردی است و میزان برخورداربودن از انگیزه و امید کافی برای پیشبرد کافی در محیط خانواده شکل می گیرد .
در واقع ریشه شکل گرفتن شخصیت انسان های ناامید و بی انگیزه را می توان در دوران کودکی جستجو کرد .
اعتماد بنیادی
از آنجا که در همان روزهای اول پس از تولد ، نوزاد در نخستین دوره رشد روانی ، اجتماعی خود به محبت و پاسخگویی مادر در مقابل نیازهایش وابسته است ، توجه و حمایت و ایمنی بخشیدن از سوی مادر ، می تواند به تدریج عشق و امید و اعتماد بنیادی را در کودک شکل دهد و نگرش او را نسبت به محیط اطرافش با ثبات ، امیدوارانه و رضایت بخش کند .
شکل گیری هویت
تحقیقات متعددی نشان می دهد شکل گیری هویت افراد در زندگی و حسی که آن ها به زندگی و تلاش برای بودن و به کمال رسیدن در افراد شکل می گیرد ، از همان سال اول تولد به عنوان جنبه ای از شخصیت افراد شکل می گیرد و این وظیفه اطرافیان بخصوص مادر است که نیازهای کودکان که صرفا در حال یادگیری و جذب داده های محیطی شان هستند را به خوبی پاسخگو باشند .
چرا که کودک از این تعامل دو طرفه و روابط بین فردی که با مادر و پدر خود دارد، می آموزد که آیا به دنیا اعتماد کرده و امیدوار باشد یا بنیادی ترین نیروی زندگی را در خود از بین ببرد و با عقب نشینی، تسلیم مشکلات شود .
شخصیت مادر
تجربه اندیشمندان حوزه علوم اجتماعی و تحقیقات آماری روان شناسان نشان می دهد عواملی مانند بی ثباتی شخصیت مادر ، مبتلا بودن او به اختلالات روانی ، سپردن کودک در ماههای اولیه پس از تولد به پرستاران گوناگون یا پرستار غیر دلسوز و غیر متعهد ، در روابط بین فردی کودک در بزرگسالی تاثیر خواهد گذشت و بارور شدن حس عشق و امید و اعتماد را به شگل گیری بی اعتمادی و شک و نا امیدی تبدیل خواهد کرد. برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.
تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است.
