چرا قبل از بارداری غربالگری روانی ضروری است؟

بارداری زنان را  از روند عادی زندگی دور می کند و باعث استرس های زیادی در آنها می شود. بعضی از زنان دچار افسردگی پس از زایمان می شوند و نیاز به کمک خواهند داشت.

به گزارش خط سلامت در این مطلب علل استرس زمان تصمیم به فرزند آوری و راه های مقابله با آن بررسی شده است.

نیاز به غربالگری روانی پیش از اقدام به بارداری

همان طور که از نظر جسمی قبل از اینکه برای بارداری اقدامی از طرف زوج صورت بگیرد، تعدادی آزمایش انجام می شود تا پزشک از سلامت جسمی زوج مطلع شود، لازم است قبل از اقدام به فرزند آوری، زوج های جوان به یک روانشناس بالینی مراجعه کنند و سلامت روانی خود را بسنجند تا مشخص شود آمادگی های لازم برای فرزند آوری را از لحاظ روحی و روانی دارند.

همان طور که زوج فرآیند فرزند آوری را تحت نظر یک پزشک و متخصص زنان و زایمان آغاز می کنند، این نیاز وجود دارد که زوج با یک روانشناس بالینی که در زمینه فرزند پروری اطلاعات دارد مشورت کرده و تحت نظارت او قرار بگیرند.

با انجام این کار، زوج ها مطمئن می شوند که در راه درست و سالم برای فرزند آوری قرار گرفته اند و ارتباط خود را با یکدیگر تقویت و تحکیم می بخشند و در ادامه ارتباط موثر و مناسبی با فرزند خود برقرار می کنند.

ناباروری

ناباروری، موجب فشار روانی می شود و استرس دو چندانی را به زوج جوان به خصوص زنان وارد می کند. اگرعلت ناباروری، استرس و اضطراب باشد، به این معنی است که زوج دچار اختلالات ناشی از اضطراب شده اند و نشان دهنده این است که اضطراب این زوج از حالت مفید و سالم خارج شده است و بیش از حد اضطراب را تجربه می کنند.

بنابراین لازم است تا این زوج به روانشناس بالینی مراجعه کنند تا قبل از اینکه این مشکل بیشتر شده و بر جنبه های دیگر زندگی تاثیر بگذارد، آن را رفع کنند.

باید ریشه های این اضطراب پیدا شده و حل شود تا زوج نتیجه بهتری از اقدامات بارداری بگیرند. استرس و اضطراب زیاد مانع نتیجه درست در این زمینه می شود.

ریشه استرس‌

فردی که در فرآیند اقدام به بارداری، دچار اضطراب شده است، باید یک فهرست از موقعیت هایی که درهیجانات و افکارش، اضطراب و استرس را تجربه می کند، تنظیم کند تا متوجه شود این اضطراب با چه موقعیت و موضوعی رابطه دارد.

یکی از دلایلی که افراد نابارور دچار اضطراب شدید می شوند، باورهایی است که در رابطه با ناباروری وجود دارد.

برخی از افراد در پاسخ به سوال های ذهنی درباره ناباروری به این باور می رسند کسی که فرزند نیاورد، یک انسان ناتوان است و انسان ناتوان، نه تنها دوست داشتنی نیست بلکه از نگاه اطرافیان، طرد شده است و فرد به دلیل ناتوانی در بارداری، همسر و توجه دیگران را از دست می دهد. فرد باید برای درمان این اضطراب، از یک روانشناس بالینی کمک بگیرد.

پرسش مدوام اطرافیان درباره فرزند آوری در دورهمی های خانوادگی یا دوستانه یکی دیگر از چالش های پیش روی زوج های در حال اقدام به بچه دار شدن است. برخورد با این گونه پرسش ها نیازمند مهارت است. این قبیل رفتار ها یک محرک اضطراب زا است.

فردی که برای بارداری اقدام می کند، برای آنکه سلامت روحی و روانی خود را حفظ کند باید این مهارت را پیدا کند و اجازه ندهد دیگران، وارد حریم خصوصی او شوند.

حریم خصوصی درباره اقدام به فرزند آوری، مانند بسته نگه داشتن در خانه به منظور جلوگیری از حضور هر عابری در خانه است لذا باید در حریم روانی هم بسته باشد و اجازه داده نشود هرکسی در این حریم و محیط ورود پیدا کند.

این بینش باید در خانواده ها شکل بگیرد تا جلوی پیش روی، دخالت و اظهار نظر سایرین، درباره موضوعات شخصی که ورود به آن‌ها عامل اضطراب زوجین می‌ شود گرفته شود.

وقتی بارداری در یک خانواده اتفاق می افتد. جنس و نوع تغییرات در سبک زندگی افراد متفاوت است. از نظر روانشناختی خانواده با یک سبک جدید از زندگی مواجه می شوند که روز به روز دچار تغییر است و هنوز شناختی از آن ندارند و حالات زن عوض می شود و ثبات گذشته جایش را به تغییرات می دهد و همین امر، اضطراب مواجه شدن با وضعیت ناشناخته را در زوج ایجاد می کند.

تغییرات هورمونی

همچنین، نگرانی هایی که از آینده وجود دارد و تغییرات هورمونی دوران بارداری، خود به خود اضطراب را بیشتر می کند. کنار آمدن با تغییرات دوران بارداری، امری زمان بر است و معمولا طی سه تا چهار ماه ابتدایی بارداری، زمان برای تطبیق با شرایط نیاز است.

پس از به دنیا آمدن فرزند برخی از زنان، دچار افسردگی پس از زایمان می شوند و باید بلافاصله با مراجعه به روانشناس بالینی، تحت درمان افسردگی قرار بگیرند.

کمک به مادر

برخی از افراد با وجود آنکه دچار افسردگی پس از زایمان نمی شوند، تا دوسال به وضعیت عادی خود بازنگشته و حتی از بچه دار شدن، ابراز پشیمانی می کنند.

این موضوع به این دلیل است که پیش از این، وقت آن خانم برای خود و همسرش بود و تصمیم گیرنده برای لحظات زندگی، فقط و فقط خودش بوده است اما پس از زایمان با موجودی مواجه می شود که به او نیازمند است و فرصتی برای مادر باقی نمی گذارد که به خود و نیازها رسیدگی کند.

همین موضوع باعث می شود مادر به دلیل نا کافی بودن زمان استراحت و عدم رسیدگی به نیازهای اولیه، دچار خلق منفی شود .

باید در آموزش های پیش از بارداری این موضوع آموزش داده شود که بچه دار شدن یک شرایط فوق العاده است و روند عادی زندگی را برای زنان به هم می زند.

زنان باید با آگاهی برای این دوران خود برنامه ریزی کنند و مطمئن باشند دوران نوزادی بچه‌ ها خیلی زود تر از آنچه فکرش را بکنند سپری می‌ شود پس بهتر است لذت و شیرینی‌ های خاص این دوره را دریابند و به همه این لحظات به چشم طلای نایابی نگاه کنند که به زودی از دستش می‌ دهند.

اگر در دوران نوزادی بچه‌ ها حس خستگی و کسالت به سراغ مادرآمد اول به زنانی فکر کند که سال‌ های سال‌ است آرزوی فرزند دار شدن دارند و در قدم بعدی برای خود برنامه ‌ریزی کنند و به فعالیت‌ های مختلفی بپردازند.

همراهی همسر

نقش همسر و یا اطرافیان این است که تا حد امکان با کمک به مادر، زمان هایی را به نگه داری از فرزند اختصاص دهند تا مادر به نیازهای اولیه خود رسیدگی کند.

انجام فعالیت های مفرح و وقت گذرانی با افرادی که دوست دارد موجب می شود تا مادر با احساس رضایت، نقش مادری را در حق فرزند ایفا کند. از طرفی درک و همراهی همسر روان خسته مادران را آرام می کند و به آنها حس حمایت و پشتیبانی و تنها نبودن را منتقل می کند. همین احساس‌ ها در نهایت منجر به حس رضایت از زندگی خواهد شد.

بحران و فرصت

کسانی که در مسیر درمان ناباروری هستند، فراموش نکنند این موقعیت یک فرصت برای رشد روان شناختی است و باید از آن برای بلوغ روان شناختی خود بهره بگیرند. برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید. 

تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است.