تشنج در حقیقت انفجاری از فعالیت الکتریکی کنترل نشده در مغز است که باعث ناهنجاری موقتی در حرکات عضلانی، رفتارها، احساسات یا حالت های هوشیاری می شود.
به گزارش خط سلامت تخمین زده می شود 20 تا 30 درصد از بیماران مبتلا به صرع دارای برخی از اختلالات روانپزشکی هستند. عوامل بیولوژیکی و روانی-اجتماعی متعدد، خطر ایجاد روانپریشی ، اسکیزوفرنیفرم یا افسردگی اساسی را در بیماران مبتلا به صرع تعیین می‌کنند.
شیوع بیماری های روانی در افراد مبتلا به صرع
از بیماران مبتلا به تشنج های جزئی، 70 درصد ممکن است 1 تشخیص مطابق با راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، داشته باشند. 58 درصد از این بیماران سابقه دوره های افسردگی، 32 درصد آگورافوبیا بدون هراس یا سایر اختلالات اضطرابی و 13 درصد روان پریشی دارند.
خطر روان پریشی در بیماران مبتلا به صرع ممکن است 6 تا 12 برابر جمعیت عمومی با شیوع حدود 7 تا 8 درصد باشد.
بایدها و نبایدها برای مراقبت از فردی که دچار تشنج شده است
هر چیزی مانند مبلمان را از آنها دور کنید تا به خود آسیب نرسانند.
چیزی نرم زیر سر آنها قرار دهید تا از برخورد آن با زمین جلوگیری کنید
زمان را بررسی کنید تا ببینید تشنج تا چه مدت ادامه دارد. اگر تشنج بیش از 5 دقیقه طول کشید با آمبولانس تماس بگیرید.
در کنار فرد دچار تشنج بمانید تا زمانی که بهبود یابند و بتوانند با خیال راحت به کاری که قبلا انجام می دادند بازگردند. برخی از افراد به سرعت بهبود می یابند، اما برخی دیگر ممکن است مدت بیشتری طول بکشد تا دوباره به حالت عادی برگردند.
بررسی کنید که تنفس آنها پس از تشنج به حالت عادی برگردد.
اگر این اولین باری است که فرد دچار تشنج می شود، با آمبولانس تماس بگیرید
کارهایی که نباید در هنگام تشنج انجام داد
فرد را مهار نکنید.
در هنگام تشنج چیزی بین دندان های فرد قرار ندهید (از جمله انگشتان).
فرد را حرکت ندهید مگر اینکه نزدیک چیزی خطرناک باشد.
احیای قلبی ریوی را شروع نکنید مگر اینکه تشنج به وضوح متوقف شده باشد و فرد نفس نکشد یا نبض نداشته باشد. برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.
تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است.
