به گفته کارل یونگ، برونگرا ها برای نیاز انرژی خود به دنبال افراد دیگر هستند، در حالی که درونگرا ها برای شارژ مجدد به ذهن خود روی می آورند.
به گزارش خط سلامت به طور کلی، درونگرا کسی است که احساس راحتی می‌کند تا بر افکار و ایده‌های درونی‌اش تمرکز کند تا آنچه در بیرون اتفاق می‌افتد. آنها از گذراندن وقت فقط با یک یا دو نفر لذت می برند تا اینکه در یک گروه بزرگ باشند.
این تصور غلط وجود دارد که افراد درونگرا افرادی هستند که خجالتی یا ساکت هستند و ترجیح می دهند تنها باشند. در حالی که این ممکن است برای برخی از درونگراها صادق باشد، اما لزوماً به این معنی نیست که همه افراد درونگرا یکسان هستند. برخی افراد درونگراتر از دیگران هستند، برخی دیگر درست در وسط ترازو قرار می گیرند. به بیان ساده، درونگراها معمولاً دارای چند ویژگی برونگرا هستند که با درونگراهایشان ترکیب شده است و بالعکس.
طبق مطالعه‌ای که در سال ۲۰۱۱ انجام شد، روان‌شناسان جنیفر گرایمز، جاناتان چیک و جولی نورم این ایده را به چالش کشیدند که درون‌گرایی یک اصطلاح عمومی است، در عوض، آن را به چهار نوع مختلف تقسیم کردند که تأثیر متفاوتی بر افراد می‌گذارد. درونگراهای اجتماعی، درونگراهای متفکر، درونگراهای مضطرب و درونگراهای خوددار. چه چیزی آنها را متمایز می کند؟
درونگراهای اجتماعی
این نوع افراد لزوماً خجالتی نیستند، اما زمان تنهایی یا تعاملات اجتماعی ساده را در اولویت قرار می دهند. درونگراهای اجتماعی گروه های کوچک و محیط های آرام را به جمعیت ترجیح می دهند. آنها تمایل دارند از مجالس صمیمی بالاتر از مهمانی‌های بزرگ یا قهوه‌های انفرادی لذت ببرند .
درونگراهای متفکر
اغلب آنها را خیالباف می نامند ، درونگراهای متفکر مقدار زیادی از وقت خود را صرف افکار خود می کنند و تمایل به داشتن تخیلات خلاقانه دارند.
آنها عاشق فرضیه سازی، خلق کردن، ایده پردازی و داستان سرایی هستند تا جایی که بر بیشتر فضای ذهنی آنها تسلط داشته باشد، بنابراین افراد دیگر را به عنوان یک اثر ناخواسته از اولویت خارج می کنند.
به دلیل ویژگی درون‌نگر بالایی که دارند، ممکن است زمانی که واقعاً فقط موقعیت را پردازش می‌کنند، گوشه‌گیر شوند و به دلیل اینکه سریع واکنش نشان نمی‌دهند، منفعل بودن را اشتباه می‌گیرند. درونگراهای متفکر با استفاده از زمان من برای انعکاس خود و کاوش درونی ایده هایشان، خود را شارژ می کنند.
درونگراهای مضطرب
درونگراهای مضطرب به دنبال زمان تنهایی هستند، زیرا اغلب در کنار مردم احساس خجالت می‌کنند. آنها می توانند در مجامع اجتماعی و حتی زمانی که تنها هستند واقعاً احساس بی قراری کنند.
محفوظ بودن یکی از راه های توصیف درونگراهای مضطرب است. آنها به احتمال زیاد از افراد و تنظیماتی که اضطراب آنها را تشدید می کند دوری می کنند. در حالی که ممکن است به عنوان اجتنابی یا بی ادب ظاهر شود، اما همه اینها فقط مکانیزم دفاعی محافظتی آنها است که عمل می کند. این بدان معنا نیست که آنها شرکت در کنار بقیه را دوست ندارند، اما آنها کاملاً از مناطق راحتی خود آگاه هستند و دوست ندارند از مرزها و حباب های آنها عبور کنند.
درونگراهای محدود
این افراد درونگرا قبل از اینکه اقدامی کنند فکر می کنند، احتمالاً تصمیمی از روی هوس نمی گیرند، این باعث می شود که آنها معمولاً به زمان بیشتری برای اقدام نیاز دارند.
درونگراهای محدود به سادگی کارتهای خود را نشان نمی دهند، این باعث می شود آنها در رویکردشان به زندگی عملی و مستقل شوند. اما هنگامی که آنها را بشناسید، خوشحال می شوند که با دستان باز بازی کنند. آنها همچنین از فعالیت های قابل پیش بینی لذت می برند و می توانند به راحتی از احساسات خود جدا شوند.
«سطح» درونگرای شما ممکن است در طول زمان و همچنین در تنظیمات مختلف تغییر کند. مهم نیست که با چه کهن الگویی بیشتر همذات پنداری می کنید، به یاد داشته باشید درون گرا بودن نقاط قوت زیادی در برقراری ارتباط واقعی با مردم دارد، خواه از نظر ایده ها، حساسیت یا توانایی ماهرانه برای برپایی یک مهمانی. برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.
تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است.
