کاملا طبیعی است که فرزندان با دیدن بدرفتاری ، طرد شدن و آسیبهای متعدد از سوی مادر و پدر نسبت به آنها احساس بدی داشته باشند. زخمهایی که به ما وارد میشود، ممکن است آنقدر مهلک باشد که برای محافظت از خود از مادر و پدر خود دوری کنیم.
به گزارش خط سلامت، در میان بسیاری از احتمالات، دو مورد به طور خاص برجسته هستند. اولین مورد از یکی از واضحترین و اجتنابناپذیرترین ویژگیهای دوران کودکی سرچشمه میگیرد.
1.چیزی در دوران کودکی آنها آنقدر سخت بوده که نمی توانند آن را فراموش کنند
شاید پدر و مادری وجود داشته که مرده باشند، یا آنها را به گونهای که نباید لمس کرده اند، یا آنها را بیحال و تحقیر کرده اند. چیزی در دوران کودکی آنها به اندازهای ناراحتکننده بود که تمام هویت بزرگسالی آنها بر روی امتناع کامل از رویارویی مجدد با درماندگی و آسیبپذیری سالهای اولیه شکل گرفته است.
2.ویژگی دوم و نارسایی مرتبط با والدین حسادت حل نشده است
آنها حس می کنند کودک آنها زندگی بهتر از آنها در زمان کودکی داشته است،برای همین نسبت به کودکشان بی توجه هستند.
برای اینکه به درستی پدر و مادر شویم، نه تنها باید به خاطرات دوران کودکی خود دسترسی داشته باشیم، بلکه باید بتوانیم با محرومیتهای خود کنار بیاییم تا نسبت به کسانی که ممکن است فرصتی برای تحمل محرومیتهای مشابه داشته باشند حسادت نکنیم.
برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.
تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است.