اوتیسم بیماری روانی است که به عنوان درخودماندگی نیز شناخته می شود. این بیماری حساسیت فرد نسبت به محرک های بیرونی را زیاد می کند.
به گزارش خط سلامت بسیاری از افراد مبتلا به اوتیسم نسبت به تجربیات حسی مانند شنوایی، چشیدن، بوییدن، لمس کردن و احساس و مناظر یا حساسیت مفرط (بیش از حد حساسیت) یا کم حساسیت (کم حساسیت) را تجربه می کنند.
بیرون بردن افراد مبتلا به اوتیسم که بیش از حد حساس هستند و دعوت از آنها برای ارتباط با طبیعت از طریق بینایی، صدا و لامسه می تواند توانایی آنها را برای مقابله با طیف وسیع تری از محرک ها افزایش دهد و تجربیات آنها از مشکلات حسی را کاهش دهد. برای کسانی که کمتر حساس هستند، پیاده روی در طبیعت با تمرکز بر مناظر، صداها و بوها یا طبیعت می تواند تحریک حسی آنها را در این مناطق افزایش دهد.
تحقیقات اخیر پیشنهاد کرده‌اند برخی از مشکلات پردازش حسی مرتبط با تجربه را می‌توان به مسیرهای عصبی ناکارآمد نسبت داد، اما با تجربه انواع ورودی‌های حسی مختلف، مانند شنیدن، لمس کردن و دیدن در یک محیط طبیعی، می‌توان این مسیرهای عصبی را تقویت کرد.
شایان ذکر است افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است نسبت به برخی از تجربیات حسی، به عنوان مثال صداها یا مناظر و ورودی های بصری بیش از حد حساس باشند، اما نسبت به سایر تجربیات حسی، مانند لمس و احساس، کمتر حساس باشند. برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.
تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است.
