برای چند دهه، تحقیقات اوتیسم بر مشکلات رفتاری، شناختی، اجتماعی و ارتباطی متمرکز بوده است. این مطالعات نشان داد چگونه افراد مبتلا به اوتیسم با مشکلاتی در کارهای روزمره مواجه می شوند که افراد غیر اوتیستیک با آن مواجه نیستند. برخی از مشکلات ممکن است شامل شناخت احساسات یا نشانه های اجتماعی باشد.
به گزارش خط سلامت مطالعات نشان داده است در برخی از وظایف شناختی، افراد اوتیستیک عملکرد بهتری نسبت به افراد غیر اوتیستیک دارند. افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است در شناسایی یک شکل ساده که در یک طرح پیچیده‌تر تعبیه شده است ، چیدمان بلوک‌هایی با اشکال و رنگ‌های مختلف ، یا مشاهده یک شی در یک محیط بصری درهم و برهم موفقیت بیشتری داشته باشند. چنین عملکرد بهبود یافته ای در نوزادان 9 ماهه که علائم اوتیسم در حال ظهور را نشان می دهند، ثبت شده است .
چگونه و چرا افراد اوتیستیک این وظایف را به خوبی انجام می دهند؟ پاسخ ممکن است تعجب آور باشد: "صدای عصبی و نویز عصبی بیشتر".
نویز عصبی چیست؟
به طور کلی، وقتی به نویز فکر می کنید، احتمالاً به نویز شنوایی فکر می کنید، فراز و نشیب هایی در دامنه فرکانس های صوتی که می شنویم.
اتفاق مشابهی در مغز با نوسانات تصادفی در فعالیت عصبی رخ می دهد. این نویز عصبی نامیده می شود.
این صدا همیشه وجود دارد و در بالای هر فعالیت مغزی ناشی از چیزهایی که می بینیم، می شنویم، بو می کنیم و لمس می کنیم می آید. این بدان معناست که در مغز، یک محرک یکسان که چندین بار ارائه می‌شود، دقیقاً همان فعالیت را ایجاد نمی‌کند. گاهی اوقات مغز فعال تر است، گاهی اوقات کمتر. در واقع، حتی پاسخ به یک محرک یا رویداد به طور مداوم در نوسان خواهد بود.
نویز عصبی در اوتیسم
منابع بسیاری از نویز عصبی در مغز وجود دارد . اینها شامل چگونگی هیجان و آرامش مجدد نورون ها، تغییرات در سطح توجه و برانگیختگی و فرآیندهای بیوشیمیایی در سطح سلولی و غیره است. یک مغز غیر اوتیستیک مکانیسم هایی برای مدیریت و استفاده از این صدا دارد . به عنوان مثال سلول های هیپوکامپ (سیستم حافظه مغز) می توانند از نویز عصبی برای تقویت رمزگذاری و یادآوری حافظه استفاده کنند.
شواهدی برای نویز عصبی بالا در اوتیسم را می توان در ضبط های الکتروانسفالوگرافی (EEG) مشاهده کرد جایی که افزایش سطوح نوسانات عصبی در کودکان اوتیستیک مشاهده شد. این بدان معنی است فعالیت عصبی آنها کمتر قابل پیش بینی است و در پاسخ به همان محرک، دامنه وسیع تری از فعالیت (بالا و پایین تر) را نشان می دهد.
به عبارت ساده اگر پاسخ‌های EEG را مانند یک موج صوتی تصور کنیم، انتظار می‌رود هر بار که با یک محرک مواجه می‌شوند، فراز و نشیب‌های کوچکی (دامنه) را در مغزهای آلیست ببینیم. اما به نظر می‌رسد مغزهای اوتیستیک فراز و نشیب‌های بزرگ‌تری را نشان می‌دهند و دامنه نویز عصبی بیشتری را نشان می‌دهند.
بسیاری از مطالعات این مغز اوتیستیک پر سر و صدا را با مشکلات شناختی، اجتماعی و رفتاری مرتبط دانسته اند .
تشخیص اوتیسم سابقه بالینی طولانی دارد. تغییر از مدل پزشکی به یک مدل اجتماعی تر نیز باعث حمایت از آن به عنوان یک تفاوت، به جای یک اختلال یا نقص، شده است. این تغییر به تحقیقات اوتیسم نیز وارد شده است. تحقیقات تایید کننده عصبی می تواند منحصر به فرد بودن و نقاط قوت نورواگرایی را بررسی کند.
محقق روانشناسی و ادراک دیوید سیمونز و همکارانش در دانشگاه گلاسکو اولین کسانی بودند که پیشنهاد کردند در حالی که سر و صدای زیاد عصبی عموماً یک ضرر در اوتیسم است، گاهی اوقات به دلیل پدیده ای به نام رزونانس تصادفی می تواند مزایایی را به همراه داشته باشد . اینجاست که مقادیر بهینه نویز می تواند عملکرد را افزایش دهد . مطابق با این نظریه، نویز عصبی بالا در مغز اوتیستیک ممکن است عملکرد برخی از وظایف شناختی را افزایش دهد.
تحقیق 2023 ما این ایده را بررسی می کند . ما شرکت‌کنندگانی را از جمعیت عمومی به‌کار گرفتیم و عملکرد آنها را در وظایف تشخیص حروف بررسی کردیم. در همان زمان، ما سطح صفات اوتیسم آنها را اندازه گیری کردیم.
ما دو آزمایش تشخیص حروف (یکی در آزمایشگاه و دیگری آنلاین) انجام دادیم که در آن شرکت‌کنندگان باید یک حرف را زمانی که در بین استاتیک بصری پس‌زمینه با شدت‌های مختلف نمایش داده می‌شد شناسایی می‌کردند.
با استفاده از استاتیک، نویز بصری اضافی را به نویز عصبی که از قبل در مغز شرکت کنندگان ما وجود دارد اضافه کردیم. ما فرض کردیم که نویز بصری باعث می‌شود شرکت‌کنندگان با نویز مغزی کم (یا ویژگی‌های اوتیسم کم) عملکرد بهتری داشته باشند (همانطور که تحقیقات قبلی در مورد تشدید تصادفی پیشنهاد شده است). پیش‌بینی جالب‌تر این بود که سر و صدا به افرادی که قبلاً نویز مغزی زیادی داشتند (یعنی افرادی که دارای ویژگی‌های اوتیستیک بالا بودند) کمک نمی‌کرد، زیرا سر و صدای عصبی خودشان عملکرد بهینه را تضمین می‌کرد.
در واقع، یکی از آزمایش‌های ما نشان داد افراد دارای نویز عصبی بالا (ویژگی‌های اوتیسم بالا) از نویز اضافی بهره نمی‌برند. علاوه بر این، زمانی که استاتیک بصری اضافه شده کم بود، عملکرد بهتری (دقت بیشتر) نسبت به افرادی با نویز عصبی پایین نشان دادند. این نشان می‌دهد نویز عصبی قبلاً باعث ایجاد یک اثر رزونانس تصادفی طبیعی شده است که منجر به عملکرد بهتر می‌شود. برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.
تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است.
