عجول ها اگر می دانستند چه بلایی سر روان خود می آورند هرگز این کار را نمی کردند!

اضطراب و تپش قلب از طریق عجله نکردن کاهش می یابد. کاهش اضطراب به طور کلی منجر به تمرکز بیشتر و کم کردن خطاها و اشتباهات می شود.

به گزارش خط سلامت کاهش سرعت، صبوری و اجتناب از عجله کردن باعث کاهش استرس و افزایش تمرکز می شود. که در این راستا موقعیت ها و فرصت های جدیدی دریافت می شود. اما عجله کردن باعث خطاهای بیشتر، استرس، لذت نبردن از لحظات و دیده نشدن خیلی از فرصت ها و موقعیت های زندگی می شوند.

اضطراب کم و عجله نکردن

اضطراب از طریق عجله نکردن و صبوری کاهش می یابد. در ادامه مطالب چند روش مفید برای کاهش سرعت بیان می شود.

کاهش سرعت و افزایش زمان انجام کارها

کاهش سرعت به گونه ای باید باشد که با در نظر گرفتن زمان مشخص برای تکمیل یک کار، آن زمان دو برابر شود! آگاهانه وظایف را در حرکت آهسته انجام شود. هر کاری که فرد در حال حاضر انجام می‌دهد، 25 درصد سرعت آن را کاهش دهد، از جمله فکر کردن، تایپ کردن روی صفحه کلید، گشت و گذار در اینترنت، اجرای یک کار یا تمیز کردن خانه. چند کار برای آزمایش انتخاب شود.

کاهش سرعت و تحریک کردن سیستم عصبی پاراسمپاتیک

سیستم عصبی خودمختار، که گاهی اوقات سیستم عصبی غیرارادی نامیده می شود، بسیاری از سیستم های بدن را بدون جهت گیری آگاهانه تنظیم می کند، مانند سیستم گردش خون و تنفس. دو شاخه از سه شاخه آن سیستم عصبی سمپاتیک و سیستم عصبی پاراسمپاتیک است.

هنگامی که سیستم عصبی سمپاتیک برانگیخته می شود، فرد را در حالت آماده باش بالا قرار می دهد که گاهی به آن پاسخ «جنگ یا گریز» می گویند. سیستم عصبی سمپاتیک برای بقا ضروری است، زیرا فرد را قادر می‌سازد تا زمانی که تهدیدی وجود دارد به سرعت واکنش نشان دهد. در مقابل، هنگامی که سیستم عصبی پاراسمپاتیک تحریک می شود، احساس آرامش در ذهن و بدن ایجاد می کند.

این دو سیستم با هم کار می کنند اما آنها می توانند از تعادل خارج شوند. بسیاری از مردم در حالت دائمی هوشیاری و اضطراب بالا، برانگیختگی سیستم عصبی سمپاتیک، زندگی می کنند، حتی اگر هیچ تهدیدی فوری وجود نداشته باشد. سه مورد از دلایل شناخته شده برای این امر، سبک زندگی سریع و بدون زمان کافی برای انجام همه کارها است. اضافه بار حسی (با انجام چند وظیفه ای تشدید می شود) و پیشنهاد تحریف شده و بی امان رسانه ها مبنی بر اینکه خطر در هر گوشه ای در کمین است.

با تحریک سیستم عصبی پاراسمپاتیک، تعادل را بازیابی می شود. با بازیابی این تعادل، به طور طبیعی سرعت زندگی کاهش می یابد.

چند تکنیک کاربردی برای تحریک سیستم عصبی پاراسمپاتیک

تنفس دیافراگمی

این امر سیستم عصبی پاراسمپاتیک را تحریک می کند زیرا تنفس شما را کند می کند. به این گونه که فرد دست خود را روی شکم گذاشته و در حین نفس کشیدن شکم بالا و پایین شود، (به همین دلیل است که به آن تنفس شکمی نیز گفته می شود.)

باید تنفس دیافراگمی با تمرکز حواس ترکیب شود. تمرینی که با آرامش، توجه خود را به هر اتفاقی که در لحظه حال روی می دهد متکی کند. این باعث ایجاد احساس آرامش می شود.

روش دیگر این است که از تصویرسازی برای تحریک سیستم عصبی پاراسمپاتیک استفاده شود. فرد باید خود را در یک مکان آرام تجسم کند، مانند یک رودخانه، کوه، جنگل، یک ساحل منزوی، و تمام حواس خود را درگیر این تصویر کند. مناظر، صداها، احساس نسیم روی صورت.

روش دیگر کشیدن یک یا دو انگشت به آرامی روی لب ها است. فیبرهای پاراسمپاتیک در سراسر لب ها پخش می شوند، بنابراین لمس آنها باعث تحریک سیستم عصبی پاراسمپاتیک می شود.

روش بعدی تمرکز بر یک کار است. برای مثال هنگام مطالعه، فقط مطالعه شود. هنگام غذا خوردن، هم همینطور. زمان نظافت کردن، فقط نظافت شود، این به این معنی است که چند وظیفه همزمان با هم انجام نشود! برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.

تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است.