اینقدر به افراد تنها گیر ندهید که همراه شما باشند+ مشکل بیشتر می شود

تنهایی و ارتباطات اجتماعی با هم مرتبط هستند.

به گزارش خط سلامت مطالعه جدید نشان می دهد بودن در جمع دیگران گاهی درد روانی تنهایی را تشدید می کند.

تنهایی و تماس اجتماعی   

تنهایی و تعاملات اجتماعی بر همدیگر تاثیر می گذارند. تماس اجتماعی اغلب به عنوان پادزهری برای احساس تنهایی توصیه می شود. اما یک مطالعه جدید به نام "تنها در یک جمع: آیا تماس اجتماعی با درد روانی کمتر تنهایی در زندگی روزمره مرتبط است؟" این باور رایج را به چالش می کشد.

محققان مستقر در دانشگاه تیلبورگ در هلند، مجموعه‌ای از داده‌های آلمان و بریتانیا را بررسی کردند و دریافتند به جای کاهش تنهایی، تعاملات اجتماعی در واقع اثرات منفی آن را بر رفاه تقویت کند. این یافته ها نشان می دهد صرف وقت با دیگران با کاهش بار تنهایی همراه نیست و حتی ممکن است نتیجه معکوس داشته باشد.

تئوری های متضاد تنهایی

نظریه "حساب بافر" استدلال می کند روابط اجتماعی به عنوان یک مرهم عمل می کند و اثرات مخرب تنهایی بر رفاه را کاهش می دهد. این نشان می‌دهد پیوندهای اجتماعی، پیش‌بینی‌کننده‌های مهم بهزیستی روان‌شناختی، می‌توانند نقش اساسی در ارائه رضایت و معنا از زندگی داشته باشند.

تحقیقات گذشته روابط اجتماعی قوی را با بهبود رفاه روانی، سلامت جسمانی و طول عمر مرتبط می‌داند، در حالی که انزوای اجتماعی با پریشانی روانی و بیماری‌های روانی مرتبط است.

در مقابل نظریه «تقویت‌کننده حساب» پیشنهاد می‌کند اثرات منفی تنهایی بر رفاه در زمان حضور در جمع دیگران تشدید می شود.

تنهایی مزمن افراد را به سمت آرزوی تنهایی سوق می دهد، محیط اجتماعی خود را تهدیدآمیز درک می کنند و منجر به کاهش کلی اشتیاق برای تعاملات اجتماعی شود.

وقتی افراد وارد موقعیت‌های اجتماعی می‌شوند، احساس تنهایی تشدید می شود و در نتیجه بر سلامت روانی تأثیر نامطلوبی می گذارد.

تنهایی و کیفیت تعاملات اجتماعی

علاوه بر این تنهایی می تواند کیفیت تعاملات اجتماعی را کاهش دهد زیرا افراد با بدبینی، بی اعتمادی و ترس از طرد شدن به موقعیت ها برخورد می کنند. در نتیجه، این منجر به رفتار اجتماعی ضعیف و در اغلب موارد، انگ و طرد اجتماعی می شود که باعث ناراحتی روانی بیشتر می شود.

 پارادوکس تنهایی و تماس اجتماعی

محققان سه مطالعه جداگانه انجام دادند. مطالعه اول از داده‌های تقریباً 2000 شرکت‌کننده که نماینده جمعیت 16 سال و بالاتر آلمان بودند، به اصطلاح نمونه نوآوری پانل اجتماعی-اقتصادی آلمان ( GSOEP-IS ) استفاده کرد.

این مطالعه نشان داد رابطه منفی بین تنهایی و رفاه در همراهی با دیگران تقویت می‌شود و در نتیجه نظریه حساب تقویت‌کننده را تایید می‌کند.

مطالعه دوم، یافته‌های مورد اول را تکرار کرد، اما با استفاده از یک نمونه جداگانه از 265 فرد از همان مجموعه داده‌ها. نتایج با نتایج مطالعه اول منعکس شد و نظریه حساب تقویت‌کننده اعتبار بیشتری به دست آورد: حضور دیگران بدون در نظر گرفتن جنسیت و سن شرکت‌کنندگان، در طی دوره‌های تنهایی شدید، بهزیستی را افزایش نداد.

مطالعه سوم بر دوره همه گیر COVID-19 متمرکز بود. این شامل 272 نفر از ساکنان بریتانیا بود که در 7933 ارزیابی مشارکت داشتند.

یافته‌ها مجدداً بر تأثیر تقویت‌کننده تعاملات اجتماعی بر ارتباط منفی بین تنهایی و بهزیستی تأکید کردند. حتی جالب‌تر اینکه در لحظات تنهایی شدید، حضور دیگران با رفاه کمتری نسبت به زمان تنهایی مرتبط بود.

تنهایی و رفاه 

محققان یک همبستگی مثبت بین تنهایی و میل به کناره گیری اجتماعی پیدا کردند که تأثیر منفی قابل توجهی بر رفاه در هنگام حضور با دیگران داشت. افراد تنهاتر احتمالاً تعاملات اجتماعی منفی بیشتری را تجربه می‌کنند که با رفاه کمتر مرتبط است.

محققان خواستار مطالعات بیشتر برای بررسی این پارادوکس هستند تا راه را برای راهبردهای جدید برای مبارزه با تنهایی هموار کند. کاهش تنهایی به چیزی بیش از افزایش میزان تماس اجتماعی نیاز دارد. برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید. 

تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است.