تنهایی و انزوای اجتماعی بر انرژی ما تأثیر می گذارد.
به گزارش خط سلامت یک مطالعه جدید نشان داد افرادی که به مدت هشت ساعت انزوای اجتماعی را تجربه کردند، سطوح بالاتری از خستگی را گزارش کردند.
یافتهها نشان میدهند انرژی کم ممکن است یک پاسخ اساسی به کمبود ارتباطات اجتماعی باشد.
مطالعه انجام شده در دانشگاه وین نشان داد این پاسخ تحت تأثیر ویژگی های شخصیتی اجتماعی شرکت کنندگان قرار دارد.
تنهایی و گرسنگی
اگر برای مدت طولانی غذا نخوریم، یک سری فرآیندهای بیولوژیکی ایجاد می شود که احساس ولع ایجاد می کند که ما آن را به عنوان گرسنگی می شناسیم. به عنوان یک گونه اجتماعی، ما به افراد دیگری نیز برای زنده ماندن نیاز داریم.
شواهد نشان می دهد که فقدان تماس اجتماعی باعث ایجاد واکنش ولع در مغز ما می شود که با گرسنگی قابل مقایسه است، که ما را به برقراری ارتباط مجدد تشویق می کند. فرضیه مربوط به "هموستاز اجتماعی" نشان می دهد که یک سیستم هموستاتیک اختصاصی وجود دارد که به طور مستقل نیاز ما به تماس اجتماعی را تنظیم می کند.
به خوبی شناخته شده است تنهایی طولانی مدت و خستگی با هم مرتبط هستند، اما ما اطلاعات کمی در مورد مکانیسم های فوری که زمینه ساز این پیوند است، داریم. این واقعیت که ما این تأثیر را حتی پس از یک دوره کوتاه انزوای اجتماعی میبینیم، نشان میدهد که انرژی کم میتواند یک پاسخ انطباقی «هموستاتیک اجتماعی» باشد که در دراز مدت میتواند ناسازگار شود.
این مطالعه همچنین نشان داد عوامل زمینهای و شخصیتی تأثیر انزوای اجتماعی را بر خستگی تعدیل میکنند. برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.
تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است.