استرس را می توان با نگاه کردن کاهش داد. این یک ترفند ساده برای خاموش کردن پاسخ استرس است. آیا تا به حال از خود پرسیده اید که چرا انسان ها عاشق منظره، آسمان، ساحلی بزرگ، یا رسیدن به بالای یک تپه هستند؟
به گزارش خط سلامت استرس بر مغز تاثیر منفی بر جا می گذارد. وظیفه اصلی مغز زنده نگه داشتن ما است. بیش از 50 درصد ادراک مغز حول حس غالب ما - بینایی - سازماندهی شده است.
چشم ها اولین خط دفاعی
وقتی احساس استرس می کنیم اولین کاری که مغز ما انجام می دهد این است که سعی کند ما را ایمن کند، بنابراین باید به سرعت تهدید را ارزیابی کند.
دید ما محدود و بر فرد یا موقعیت متمرکز شده است تا بتوانیم تمام جزئیات را در نظر بگیریم تا امن ترین گزینه خود را در سریع ترین زمان ممکن انجام دهیم.
به همین دلیل برخی از افراد هنگام حمله پانیک یا تجربه تروما، دید تونلی را تجربه می کنند. بسیاری از مردم زمانی که احساس اضطراب می کنند از هوشیاری بیش از حد صحبت می کنند. مغز و چشم آنها دائماً در حال بررسی تهدیدات و ارزیابی هر نقطه بالقوه در اطراف است.
همیشه در حالت آماده باش بودن خسته کننده است و شما را همیشه در مبارزه، فرار یا فریز بودن نگه می دارد.
نحوه تمرکز بینایی و 2 روش مختلف
دید محیطی زمانی است که توجه خود را بلافاصله به مقابل خود متمرکز می کنیم. هنگامی که تهدید را ارزیابی می کنیم، اما همچنین زمانی که به صفحه رایانه یا تلفن همراه خود خیره می شویم، هنگامی که در حال رانندگی، صحبت با کسی، تماشای تلویزیون، ورزش یا خواندن کتاب هستیم، از این استفاده می کنیم.
بینایی فووئال با برانگیختگی سیستم عصبی سمپاتیک (SNS) بخشی از سیستم عصبی غیرارادی یا خودمختار (ANS) مرتبط با فعالیت، آدرنالین و پاسخ استرس مبارزه،فرار وفریز شدن مرتبط است.
دید محیطی میدان دید است که وسیعتر است و بدون حرکت دادن سر چشمهای تان را حرکت میکنید، میتوانید متوجه شوید که چه چیزی در سمت چپ و راست و چه چیزی در بالا و پایین است.
بینایی محیطی با برانگیختگی سیستم عصبی پاراسمپاتیک (PNS) بخشی از سیستم عصبی مرتبط با آرامش و بهبودی مرتبط است. هنگامی که آگاهانه می بینیم، می توانیم پاسخ استرس را خاموش کنیم.
هر دو سیستم نمی توانند همزمان روشن شوند یک راه سریع و ساده برای تغییر حالت خود به حالت آرامش در مواقعی است که مضطرب اید یا استرس دارید. در حال ارسال پیامی به سیستم بقای خود هستید. هیچ تهدیدی در محیط نزدیک وجود ندارد و هنگامی که دید محیطی را با یک تکنیک تنفس شکمی ترکیب می کنید، خاموشی صورت می گیرد. دید محیطی را روشن کنید
2 تکنیک سریع
تکنیک اول
به دنبال هواپیما در آسمان بگرد
هنگامی که نشسته اید یا راه می روید، چانه خود را بالا بیاورید و چشمان خود را دقیقا بالای افق متمرکز کنید مثل اینکه در آسمان به هواپیما نگاه می کنید. با شل کردن عضلات پشت چشم، تمرکز را نرم کنید. آیا می توانید بدون حرکت دادن چشم از چیزهایی که در لبه دید تان است آگاه باشید؟
در این زمان احساس خواهید کرد فک تان را شل کرده و تنفس تان را عمیق تر کرده اید. تا 30 بشمارید و به آرامی نفس بکشید. سپس چشمان خود را به حالت عادی برگردانید. توجه کنید اکنون بدن شما چه احساسی دارد.
تکنیک دوم
نقطه ای را در مقابل خود بالاتر از سطح چشم پیدا کنید تا روی آن تمرکز کنید مثل اینکه در آسمان به هواپیما نگاه می کنید. چانه خود را بالا بیاورید و چشمان خود را ثابت نگه دارید. تمام جزئیات نقطه مورد نظر خود را در نظر بگیرید. زل بزنید و سپس چشمان خود را شل کنید تا با فوکوس ملایم به آن نقطه نگاه کنید. یک نفس عمیق بکشید و سپس آن را به آرامی بیرون دهید. پس از مدتی نوعی دید تونلی به شما دست می دهد. حالا به تدریج از ناحیه اطراف این نقطه، به طرفین و کمی بالا و پایین نگاه کنید.
سپس به تدریج آگاهی خود را نسبت به اطراف کمی بیشتر کنید. این حاشیه دید شماست. توجه داشته باشید می توانید در حالی که چشمان خود را بی حرکت و باز نگه داشته اید، آگاهی خود را در تمام پشت سر خود گسترش دهید. توجه داشته باشید تنفس شما کمی کند و ماهیچه های صورت تان شل شده و فک شما نیز در حال افتادن است. می توانید از حس کاهش سرعت درون تان لذت ببرید.
ممکن است متوجه شوید دستهای تان شروع به گرم شدن میکنند یا ممکن است به سادگی احساس آرامش و راحتی کنید که از کمک به بدن تان برای آرام شدن ناشی میشود و حتی ضربان قلب تان هم اکنون کند میشود. احساس کنید ذهن و بدن و احساسات به تعادل بر می گردند. برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.
تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است.