درمان پرخوری عصبی

اختلال پرخوری راه های درمان زیادی دارد. این درمان ها اغلب مرحله به مرحله است و به مرور زمان نتیجه حاصل می شود. یکی از این درمان ها در این مطلب اراه شده است.

درمان اختلال پرخوری

به گزارش خط سلامت تصمیم گیری برای درمان اختلال پرخوری اولین گام برای بهتر شدن است. درمان باعث می شود افراد احساس بهتری نسبت به خود داشته باشند و کمک می کند راه هایی را برای جلوگیری از پرخوری بیاموزند. تحقیقات نشان می دهد 70 درصد از افرادی که برای این اختلال درمان می شوند، پرخوری را متوقف می کنند. این میزان موفقیت بالاتر از سایر اختلالات خوردن است.

درمان اختلال پرخوری

مرحله اول صحبت با پزشک

از یک متخصص مراقبت های بهداشتی که در زمینه اختلالات خوردن تخصص دارد، کمک گرفته شود. اغلب افراد احساس خجالت می کنند، اما نباید این کار را انجام دهند. پرخوری شایع ترین اختلال خوردن است.

پزشک افراد را برای مشکلات دیگری که به پرخوری مرتبط است مانند افسردگی یا اضطراب و مسائل مرتبط با وزن مانند فشار خون بالا، آزمایش می کند. تشخیص زود هنگام این موارد به جلوگیری از عوارض کمک می کند.

اگر نمی خواهید در مورد پرخوری با پزشک مراقبت های اولیه صحبت کنید، با یک روانشناس یا روانپزشک متخصص در اختلالات خوردن تماس بگیرید. مراکز عمده پزشکی، بیمارستان ها و مراکز درمانی اختلالات خوردن مکان های خوبی برای یافتن متخصصان پرخوری هستند. 

مرحله دوم شروع درمان

با پزشکان و روانشناسن در مورد نوع درمانی که برای آنها بهتر است صحبت کنید. چند گزینه درمانی وجود دارد.

درمان سرپایی شامل جلسات درمانی منظم برای چند ماه است. نیازی نیست شب را در بیمارستان یا مرکز پزشکی بمانید. متخصصان شروع با این نوع مراقبت را توصیه می کنند. اکثر افراد مبتلا به اختلال پرخوری تنها با این درمان خوب عمل می کنند.

گاهی اوقات داروها  همراه با درمان تجویز می شوند. آنها شامل محرک ها،  داروهای ضد افسردگی یا داروهای ضد تشنج هستند.

درمان بستری مراقبت شبانه روزی در بیمارستان یا مرکز پزشکی است. این در صورت داشتن سایر مشکلات جدی سلامتی مرتبط با اختلال پرخوری مانند افسردگی شدید یا افکار خودکشی مورد نیاز است.

مرحله سوم کاهش وزن

اگرچه روانشناس یا پزشک این را به افراد خواهد گفت، اما ارزش تکرار دارد: روی وزن خود تمرکز نکنند یا رژیم نگیرند. انجام این کار شانس پرخوری را افزایش می دهد. دلیلش این است که کاهش کالری یا پرهیز از برخی غذاها باعث می شود احساس محرومیت کنید. این احساسات افراد را به پرخوری وادار می کند.

مرحله چهارم دریافت کمک

برقراری ارتباط با سایر افرادی که دارای اختلال پرخوری هستند مفید است. شنیدن افراد دیگری که پرخوری را متوقف کرده اند به آنها انگیزه می دهد.

مرحله پنجم پایبندی به درمان

اغلب در هفته های اول درمان شاهد بهبودی نیستید. بیشتر افراد در عرض 6 هفته یا بیشتر پرخوری خود را کاهش می دهند و با گذشت زمان به بهبود خود ادامه می دهند. اگر به درمان ادامه می دهید و هنوز به نتایجی که می خواهید نرسیدید، تسلیم نشوید.

گزینه های درمانی زیادی وجود دارد که می توانید امتحان کنید. گاهی اوقات، تغییر روانشناس یا رفتن از درمان فردی به گروه درمانی تفاوت ایجاد می کند. برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.

تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است.