افراد مبتلا به اختلال پرخوری اغلب دچار اضافه وزن می شوند و این موضوع روی روابط و زندگی روزمره آنها تاثیرات مخربی می گذارد.
به گزارش خط سلامت اختلال پرخوری روش های درمانی متفاوتی دارد. روانشناسان بالینی بدون استفاده از دارو با روش های متعددی برای درمان این اختلال تلاش ی کنند.
بهبودی از اختلال پرخوری (BED) به یکباره اتفاق نمی افتد. در حین بهبودی افراد احساس خواهند کرد باید دوباره پرخوری کنند.
با درمان، یاد می گیرند آن احساسات قوی را مدیریت کنند.
در کنار درمان، تغییراتی در سبک زندگی وجود دارد که به افراد کمک می کند تا از پرخوری جلوگیری کنند.
فعالیت های روزانه اختلال پرخوری
صبحانه: افرادی که پرخوری می کنند الگوهای قابل پیش بینی دارند. خیلی ها صبحانه نمی خورند، ناهار سبک می خورند، بعد از ظهر گرسنه می شوند و زیاد می خورند. لازم است در طول روز در زمان های منظم غذا بخورند. وعده‌های غذایی به موقع و قابل پیش‌بینی کمک زیادی به افراد می کنند.
وسوسه: اگر غذای ناسالم و دسر در دسترس آنها باشد، به احتمال زیاد زیاده روی خواهند کرد. غذای خود را برنامه ریزی کنند به یک مغازه بروند و از یک فنجان بستنی لذت ببرند.
یک سیستم پشتیبانی بسازند. چند نفر از اعضای خانواده یا دوستانی را انتخاب کنند که بتوانند در مورد مشکلات خود با آنها صحبت کنند. همانطور که در حال انتخاب هستند، به یاد داشته باشند آنها باید بتوانند افراد را تشویق کنند، زمانی که آنها احساس ناراحتی می کنند.
حرکت: ورزش یک کاهش دهنده استرس عالی است که برای خلق و خوی افراد معجزه می کند. مواد شیمیایی طبیعی تقویت کننده روح که فعالیت بدنی به همراه دارد به مهار خوردن احساسی کمک می کند.
محرک های عاطفی: سعی کنند بفهمند چه چیزی آنها را به پرخوری سوق می دهد. آیا عصبانیت است؟ نا امیدی؟ کسالت؟ توجه کنند کدام احساسات کلید پرخوری را باز می کند و از آنها به عنوان علائم هشدار استفاده کنند.
استرس: راه هایی برای غلبه بر زمان های سخت بدون غذا پیدا کنند. برخی از گزینه ها عبارتند از:
مراقبه
یوگا
آرامش
تمرینات تنفس عمیق
استراتژی های بلند مدت
یک برنامه غذایی منظم را دنبال کنند. داگ بانل، دکترا، رئیس سابق انجمن ملی اختلالات خوردن، می‌گوید: «مهم‌ترین کاری که باید انجام دهند این است که یک الگوی غذایی منظم داشته باشند.»
او می گوید محدودیت غذایی و کم خوری – اغلب در تلاش برای کاهش وزن یا «برطرف کردن» پرخوری – باعث می شود افراد احساس گرسنگی و سپس پرخوری کنند.
روی سلامتی تمرکز کنند نه وزن. وی می گوید تمایل به کاهش وزن در واقع فرد را در چرخه پرخوری گیر می اندازد.
اغلب فکر می کنند میل آنها به پرخوری به رشد خود ادامه خواهد داد. اما اگر حواس خود را با چیزهای دیگر پرت کنند و از محرک های غذایی دور شوند، خواهند دید این احساس شروع به از بین رفتن می کند.
حواس خود را پرت کنند. چیزی پیدا کنند که ذهن و بدن را از غذا دور کند. مانند:
بازی ای را انجام دهند که واقعاً از آن لذت می برند
قدم زدن
رانندگی
مدیتیشن
کتاب خواندن
درمان های اختلال پرخوری
برخی از روانشناسان در کار با اختلال پرخوری تخصص دارند و برخی از داروها برای درمان آن مورد تایید FDA هستند.
مثبت فکر کنند. یادگیری چگونگی تغییر افکار منفی در مورد پرخوری و بدن به اقدامات مثبت، گام مهمی در جهت اجتناب از پرخوری و بهتر شدن است.
درمان شناختی رفتاری (CBT): CBT یک درمان رایج برای اختلال پرخوری است. روانشناس بالینی ابتدا این درمان را پیشنهاد می کند. اکثر افراد مبتلا به این اختلال که CBT را امتحان می کنند بهتر می شوند.
نسخه ای به نام "CBT تقویت شده" برای افراد مبتلا به اختلالات خوردن طراحی شده است. این به آنها می آموزد احساس عزت نفس پایین و سایر افکار منفی را که باعث پرخوری می شوند تشخیص دهند.
روان درمانی بین فردی (IPT): روانشناسان برای مدت طولانی از IPT برای کمک به افراد مبتلا به افسردگی استفاده کرده اند. امروزه از آن برای درمان اختلالات خوردن استفاده می شود. IPT به افراد کمک می کند تا پرخوری را متوقف کنند و از مشکلات جلوگیری کنند. مطالعات نشان می دهد این روش به خوبی CBT عمل می کند.
IPT به افراد کمک می کند بفهمند آیا مشکلات در خانه یا سایر روابط باعث پرخوری می شود یا خیر. سه فاز وجود دارد:
مرحله 1: مشکلاتی را در زندگی شخصی خود شناسایی می کنند که آنها را به پرخوری مایل می کند.
فاز 2: روانشانس به آنها نشان می دهد چگونه روابط بهتری ایجاد کنند.
مرحله 3: تلاش می کنند تا به تغییراتی که ایجاد کرده اند پایبند باشند و از عود پرخوری جلوگیری کنند.
IPT معمولاً یک بار در هفته به صورت گروهی یا تک به تک با روانشناس انجام می شود.
رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT): DBT شبیه درمان شناختی رفتاری است، اما به جای تلاش برای تغییر افکار منفی، آنها را می پذیرند و یاد می گیرند با آنها زندگی کنند. تکنیک‌های تمدد اعصاب مانند تنفس عمیق و یوگا به آنها کمک می کنند تا از افکار خود آگاه شوند.
روانشناسان از DBT برای کمک به افراد مبتلا به اختلالات شخصیتی که دارای عادات خود تخریبی هستند استفاده کرده اند. تحقیقات هنوز در حال انجام است تا ببینند چقدر برای پرخوری موثر است. تا اینجای کار، به نظر می رسد کمک کننده است و کسانی که برنامه را شروع می کنند، می توانند به آن پایبند باشند.
یک مطالعه روی افراد مبتلا به اختلال پرخوری نشان داد افرادی که 12 هفته یک درمان شناختی رفتاری مبتنی بر دستی و خود راهنمایی انجام دادند، نسبت به افرادی که مراقبت های سنتی بیشتری دریافت کردند، از پرخوری بهبود بیشتری یافتند. بیش از یک سوم تا یک سال بعد خوب ماندند. برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.
تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است.
