این سبک زندگی مغزتان را کوچک می کند

تنهایی بخشی از زندگی سالمندان را در بر می گیرد. افراد مسن که به طور منظم با خانواده و دوستان وقت می گذرانند، مغز بزرگتری دارند.

به گزارش خط سلامت پیری سالم مغز موضوع پیچیده‌ای است و محققان هنوز در تلاشند تا بفهمند چه عواملی ذهن را تیز نگه می‌دارد و چه عواملی باعث کاهش حافظه و تفکر می‌شوند.

تنهایی و آلزایمر

اما تعدادی از مطالعات نشان داده اند زندگی اجتماعی اهمیت دارد. تصور می شود تحریک اجتماعی به حمایت از تیز ذهنی کمک می کند. از سوی دیگر، انزوای اجتماعی با افزایش خطر زوال عقل مرتبط است.

تنهایی و حجم مغز

مغز به طور طبیعی با بالا رفتن سن افراد تا حدی "کوچک" می شود که منعکس کننده از بین رفتن سلول های عصبی و اتصالات آنهاست، اما این از دست دادن بافت در طول فرآیند زوال عقل تسریع می شود.

از میان نزدیک به 9000 بزرگسال ژاپنی 65 ساله و بالاتر، بیش از 600 نفر گفتند "به ندرت" دوستان یا اقوام خارج از خانواده خود را می بینند یا با آنها صحبت می کنند.این افراد معمولاً حجم مغز کمتری را در اسکن‌های MRI نشان دادند، در مقایسه با افرادی که از نظر اجتماعی فعال‌تر بودند.

به طور خاص، آن‌ها بافت کمتری در ساختارهای مغزی خاص درگیر حافظه داشتند و در مراحل اولیه زوال عقل تحت تأثیر قرار می‌گیرند.

دکتر جوئل سالیناس- Joel Salinas- ، متخصص عصب شناسی و استادیار دانشکده پزشکی هاروارد گفت: افرادی که در مراحل اولیه فرآیند زوال عقل بودند ممکن است علائم ظریفی داشته باشند و رفتار خود را تغییر دهند از جمله بیشتر در خانه بمانند.

از سوی دیگر، دلایل قابل قبولی وجود دارد که ارتباطات اجتماعی یا فقدان آن می تواند بر حجم مغز تأثیر بگذارد.

سالیناس گفت: انزوا باعث استرس مزمن می شود و برسیستم قلبی عروقی و پیری مغز تأثیر می گذارد.

او گفت در انتهای دیگر طیف، افراد مسن‌تری که به طور منظم تحریکات ذهنی و اجتماعی دارند، "ذخیره شناختی" بیشتری ایجاد می کنند. این به ظرفیت فرد برای مقاومت در برابر برخی از تغییرات پاتولوژیک که می تواند در مغز پیری رخ دهد، بدون از دست دادن حافظه و توانایی های فکری اشاره دارد.

دکتر دانیل ساندزمارک ، متخصص مغز و اعصاب در دانشگاه پنسیلوانیا

می گوید: افسردگی بخشی از داستان است. هنگامی که محققان علائم افسردگی گزارش شده شرکت کنندگان را در نظر گرفتند، به نظر می رسید که 15 تا 29 درصد رابطه بین انزوا و حجم کمتر مغز را شامل می شود.

فراتر از آن،افراد مسن‌تری که به‌ندرت بیرون می‌روند، نسبت به سایر شرکت‌کنندگان در مطالعه، از سلامت ضعیف‌تری برخوردارند و اغلب مبتلا به دیابت یا فشار خون بالا هستند. همچنین احتمال سیگار کشیدن یا ورزش کمی داشتند.

ساندزمارک گفت عوامل بسیاری بر خطر زوال عقل تأثیر می‌گذارند و انزوای اجتماعی تنها یکی است و مهمتر از همه، همه کسانی که زمان زیادی را تنها می گذرانند، احساس تنهایی نمی کنند.

ساندزمارک می گوید: مردم مخازن احساسی خود را به روش های مختلف پر می کنند. برای برخی، خواندن یک کتاب خوب لذت بخش ترین راه برای درگیر کردن ذهن است.

سالیناس نیز خاطرنشان کرد انزوای اجتماعی لزوماً به تنهایی ترجمه نمی شود. یک فرد مسن ممکن است افراد زیادی را ببیند یا با آنها صحبت کند، اما کسی را ندارد که به او گوش دهد و حمایت کند. یک فرد مسن دیگر ممکن است آن یک نفر را داشته باشد.