اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) برای تمام افراد در همه سنین روی می دهد. این اختلال خطرناک نیست اما در طولانی مدت به زندگی روزمره و اجتماعی افراد لطمه می زند.
به گزارش خط سلامت اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)راه های زیادی برای بهبود دارد و لازم است افراد با تشخیص سریع این اختلال برای درمان آن اقدام کنند.
اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) که زمانی آن را شوک پوسته یا سندرم خستگی نبرد می نامیدند، یک وضعیت جدی است که پس از تجربه یا مشاهده یک رویداد آسیب زا یا وحشتناک که در آن آسیب جسمی یا تهدید جدی وجود داشته باشد، ایجاد می شود. اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) پیامد ماندگاری از مصیبت های آسیب زا است که باعث ترس شدید، درماندگی یا وحشت می شود.
نمونه هایی از مواردی که باعث اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) می شوند عبارتند از تجاوز جنسی یا فیزیکی، مرگ غیرمنتظره یکی از عزیزان، تصادف، جنگ یا بلای طبیعی. اغلب خانواده های قربانیان به اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) مبتلا می شوند، مانند پرسنل اورژانس و امدادگران.
اکثر افرادی که یک رویداد آسیب زا دارند، واکنش هایی خواهند داشت که شامل شوک، عصبانیت، عصبی بودن، ترس و حتی احساس گناه است. این واکنش ها رایج هستند و برای اکثر افراد به مرور زمان از بین می روند.
با این حال، برای یک فرد مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)، این احساسات ادامه و افزایش می یابد و چنان قوی می شود که فرد را از ادامه زندگی مطابق انتظار باز می دارد. افراد مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) علائم را بیش از یک ماه دارند و به خوبی قبل از رویدادی که باعث آن شده است عمل نمی کنند.
علائم اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)
علائم اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) اغلب در عرض 3 ماه بعد از رویداد شروع می شود. اما در برخی موارد، آنها تا سال ها بعد شروع نمی شوند. شدت و مدت بیماری متفاوت است. برخی از افراد در عرض 6 ماه بهبود می یابند، در حالی که در برخی دیگر بسیار طولانی است.
علائم اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) به چهار دسته اصلی دسته بندی می شوند.
زندگی مجدد: افراد مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) بارها و بارها این مصیبت را از طریق افکار و خاطرات تروما زنده می کنند. اینها شامل فلاش بک، توهم و کابوس است. زمانی که چیزهای خاصی به آنها آسیب وارد می کند، مانند تاریخ سالگرد رویداد، احساس ناراحتی زیادی می کنند.
اجتناب: فرد از افراد، مکان ها، افکار یا موقعیت هایی که به او آسیب وارد می کند، اجتناب می کند. این منجر به احساس جدایی و انزوا از خانواده و دوستان و از دست دادن علاقه به فعالیت هایی می شود که فرد زمانی از آنها لذت می برد.
افزایش برانگیختگی: اینها شامل احساسات بیش از حد است. مشکلات مربوط به دیگران، از جمله احساس یا ابراز محبت، مشکل در به خواب رفتن یا ماندن در خواب، تحریک پذیری، فوران خشم، مشکل در تمرکز و در پرش بودن یا به راحتی مبهوت شدن. فرد دچار علائم فیزیکی مانند افزایش فشار خون و ضربان قلب، تنفس سریع، تنش عضلانی، حالت تهوع و اسهال می شود .
شناخت ها و خلق و خوی منفی: این به افکار و احساسات مربوط به سرزنش، بیگانگی و خاطرات رویداد آسیب زا اشاره دارد.
کودکان و اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)
کودکان خردسال مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) در زمینه هایی مانند آموزش توالت رفتن، مهارت های حرکتی و زبان، تاخیر دارند.
شدت علائم اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)
شدت علائم PTSD متفاوت است. هنگامی که افراد به طور کلی استرس را احساس می کنند، یا زمانی که با یاد آوری خاصی در مورد آنچه اتفاق افتاده مواجه می شوند، علائم بیشتری دارند.
علل اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)
واکنش افراد به حوادث آسیب زا متفاوت است. هر فرد در توانایی خود برای مدیریت ترس، استرس و تهدید ناشی از یک رویداد یا موقعیت آسیب زا منحصر به فرد است. به همین دلیل، همه کسانی که تروما دارند دچار اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) نمی شوند. نوع کمک و حمایتی که فرد از دوستان، اعضای خانواده و متخصصان پس از تروما دریافت می کند بر ایجاد اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) یا شدت علائم تأثیر می گذارد.
اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) اولین بار توسط جانبازان جنگ مورد توجه جامعه پزشکی قرار گرفت. از این رو به نام شوک پوسته و سندرم خستگی نبرد نامگذاری شده است. افرادی که در کودکی مورد آزار و اذیت قرار گرفته اند یا به طور مکرر در معرض موقعیت های تهدید کننده زندگی قرار گرفته اند در معرض خطر ابتلا به اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) هستند. قربانیان آسیب های ناشی از تجاوز فیزیکی و جنسی با بیشترین خطر ابتلا به اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) روبرو هستند.
در صورت داشتن سابقه سایر مشکلات سلامت روان، داشتن خویشاوندان خونی با مشکلات سلامت روان، یا سابقه مصرف الکل یا مواد مخدر، احتمال ابتلا به اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) پس از یک رویداد آسیب زا افزایش می یابد.
شیوع اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)
حدود 3.6٪ از بزرگسالان آمریکایی در طول یک سال به اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) مبتلا می شوند. اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) در هر سنی از جمله دوران کودکی ایجاد می شود. زنان بیشتر از مردان در معرض ابتلا به اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) هستند. این به این دلیل است که زنان بیشتر قربانی خشونت خانگی، بدرفتاری و تجاوز جنسی می شوند.
تشخیص اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)
اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) تا زمانی که حداقل 1 ماه از وقوع حادثه آسیب زا نگذرد، تشخیص داده نمی شود. اگر علائم اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) وجود داشته باشد، پزشک ارزیابی را با انجام یک تاریخچه پزشکی کامل و معاینه فیزیکی آغاز می کند. اگرچه هیچ آزمایش آزمایشگاهی برای تشخیص خاص اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) وجود ندارد، پزشک از آزمایش های مختلفی برای رد کردن بیماری جسمی به عنوان علت علائم استفاده می کند.
اگر هیچ بیماری جسمی یافت نشود، به یک روانپزشک یا روانشناس که به طور ویژه برای تشخیص و درمان بیماری های روانی آموزش دیده اند ارجاع داده می شوند.
روانپزشکان و روانشناسان از ابزارهای مصاحبه و ارزیابی ویژه طراحی شده برای ارزیابی وجود اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) یا سایر شرایط روانپزشکی استفاده می کنند. پزشک تشخیص خود را برای اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) بر اساس علائم گزارش شده، از جمله هرگونه مشکل در عملکرد ناشی از علائم، قرار می دهد.
سپس پزشک تعیین می کند که آیا علائم و درجه اختلال عملکرد نشان دهنده اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) است یا خیر. اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) در صورتی تشخیص داده می شود که فرد علائم اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) را داشته باشد که بیش از یک ماه طول بکشد.
درمان اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)
هدف از درمان اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) کاهش علائم عاطفی و جسمی، بهبود عملکرد روزانه و کمک به فرد برای مدیریت بهتر رویدادی است که باعث این اختلال شده است. درمان اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) شامل روان درمانی، دارو درمانی یا هر دو است.
دارو
پزشکان از داروهای ضد افسردگی خاصی برای درمان اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) و برای کنترل احساسات اضطراب و علائم مرتبط با آن استفاده می کنند، از جمله:
روان درمانی
روان درمانی برای اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) شامل کمک به فرد برای یادگیری مهارت های مدیریت علائم و ایجاد راه های مقابله است. هدف درمان آموزش اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) به فرد و خانواده اش و کمک به فرد برای مقابله با ترس های مرتبط با رویداد آسیب زا است. انواع روش های روان درمانی برای درمان افراد مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) استفاده می شود، از جمله:
درمان شناختی رفتاری، شامل یادگیری شناخت و تغییر الگوهای فکری است که منجر به عواطف، احساسات و رفتار دردسرساز می شود.
مواجهه طولانی مدت، نوعی از رفتار درمانی است که شامل زنده کردن مجدد رویداد آسیب زا یا قرار دادن فرد در معرض اشیا یا موقعیت هایی است که باعث اضطراب می شود. این کار در محیطی کاملاً کنترل شده و ایمن انجام می شود. مواجهه درمانی طولانی مدت به فرد کمک می کند با ترس مقابله کند و به تدریج با موقعیت هایی که ترسناک هستند و باعث اضطراب می شوند راحت تر شود. این در درمان اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) بسیار موفق بوده است.
درمان روان پویشی بر کمک به فرد برای بررسی ارزش های شخصی و درگیری های عاطفی ناشی از رویداد آسیب زا متمرکز است.
خانواده درمانی مفید باشد زیرا رفتار فرد مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) بر سایر اعضای خانواده تأثیر می گذارد.
گروه درمانی با اجازه دادن به فرد برای به اشتراک گذاشتن افکار، ترس ها و احساسات با سایر افرادی که رویدادهای آسیب زا را تجربه کرده اند مفید است.
حساسیت زدایی و پردازش مجدد چشم (EMDR) شکل پیچیده ای از روان درمانی است که در ابتدا برای کاهش ناراحتی مرتبط با خاطرات تروماتیک طراحی شده بود و اکنون برای درمان فوبیا استفاده می شود .
عوارض اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)
اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) در هر جنبه ای از زندگی، از جمله شغل، روابط، سلامتی و فعالیت های روزمره، مشکلاتی ایجاد می کند. اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) احتمال ابتلا به سایر مشکلات سلامت روان را افزایش می دهد.
مشکلات روانی ناشی از اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)
افسردگی و اضطراب
سوء مصرف مواد مخدر یا الکل
اختلالات اشتها
افکار و اعمال خودکشی
چشم انداز اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)
بهبودی از اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) یک فرآیند تدریجی و مداوم است. علائم اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) به ندرت به طور کامل ناپدید می شوند، اما درمان به افراد کمک می کند مدیریت موثرتر آن را یاد بگیرند. درمان منجر به علائم کمتر و توانایی بیشتر برای مدیریت احساسات مربوط به تروما می شود.
تحقیقات در مورد عواملی که منجر به اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) می شوند و یافتن درمان های جدید ادامه دارد.
پیشگیری از اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)
برخی از مطالعات نشان می دهد مداخله زودهنگام با افرادی که تروما داشته اند برخی از علائم اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) را کاهش می دهد یا از همه آنها جلوگیری کند. برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.
تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است .
