به گزارش خط سلامت اغلب شاهد هستیم افراد پس از وقوع زلزله از انواع شکایات فیزیکی و بدنی رنج می برند در حالی که پزشکان پس از معاینه فیزیکی چیزی پیدا نمی کنند.
زلزله و کودکان
پس از وقوع زلزله کودکان رفتار خود را تغییر می دهند، بی قرار، تحریک پذیر، پرخاشگر و ساکت می شوند. آنها همچنین باید دائماً کنار والدین خود باشند، از بی خوابی رنج می برند و گاه با مکیدن انگشت شست، شب ادراری… بازگشت روانی به مرحله قبلی زندگی باشد. شدیدترین موارد، فوبیای مدرسه را نشان می دهد که باعث مشکلات یادگیری و رشد می شود. این نوع واکنش‌ها واکنش‌های طبیعی به شرایط غیرطبیعی افراد هستند و بیشتر افراد درعرض یک ماه بهبود می‌یابند. با وجود عادی شدن شرایط ، مردم همچنان احساس ناراحتی می کنند.
موارد واکنش شدید
فقط گروه کوچکی از مردم نسبت به ناملایمات وقوع زلزله واکنش شدید نشان می دهند. آنها ممکن است دچار اختلال استرس تروماتیک حاد، روان پریشی یا افسردگی شوند و نتوانند و از خود مراقبت کنند. به سادگی میل به زندگی را از دست می دهند.
مطالعات نشان می دهد، اثرات طولانی مدت روانشناختی بسیار بزرگتر از آن است که به نظر می رسد. این اثرات معمولاً به عنوان اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) شناخته می شوند. علائم این اختلال تفاوت زیادی با علائم حاد ندارد. تثبیت در آن شرایط نه تنها برای خود افراد مضر است بلکه خانواده ها را تحت تاثیر قرار می گیرند وهنگامی که زلزله ، کل جامعه را تحت تاثیر قرار می دهد، اثرات بلندمدت در سطح جامعه قابل مشاهده است.سوء مصرف مواد افزایش می‌یابد، درگیری‌ها (زناشویی، خانوادگی) مشاجرات، خشونت و پرخاشگری افزایش می‌یابد.
برای کسانی که از اختلالات حاد مانند شوک، روان پریشی و غیره رنج می برند، مراقبت های مستقیم از طریق مشاوره روانشناختی و روانپزشکی باید ارائه شود. گروه بزرگی که از علائم واضح و عادی رنج می برند هنوز نیاز به توجه دارند. با گذشت زمان ممکن است دچار PTSD یا مشکلات روانی اجتماعی شوند. برای کسانی که واقعا ناراحت هستند، بسیار مفید است که تجربیات خود را به اشتراک بگذارند. برای ورود به صفحه ی اینستاگرام کلیک کنید. تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است
