به گزارش خط سلامت تنهایی و انزوای اجتماعی در ایالات متحده رایج است و اثرات مضری بر سلامت قلب و مغز دارد. افراد مسن و افراد در گروه‌های آسیب‌پذیر اجتماعی، مانند افراد از گروه‌های نژادی یا قومی محروم، افراد دارای معلولیت، یا افرادی که عضو گروه‌های جنسیتی یا اقلیت‌های جنسی هستند، در معرض خطر تنهایی و انزوای اجتماعی هستند.
یافته ها نشان می دهد تنهایی و انزوای اجتماعی در میان بسیاری از گروه ها در طول همه گیری کووید-19 افزایش یافته است. تحقیقات بیشتری برای توسعه و اجرای مداخلات بهداشت عمومی برای کاهش اثرات نامطلوب انزوای اجتماعی و تنهایی بر سلامت قلب و عروق مورد نیاز است.
بر اساس بیانیه علمی جدید انجمن قلب آمریکا که امروز در مجله انجمن قلب آمریکا منتشر شد، انزوای اجتماعی و تنهایی با حدود 30 درصد افزایش خطر حمله قلبی یا سکته مغزی یا مرگ ناشی از هر دو مرتبط است .
انزوای اجتماعی و افزایش سن
خطر تنهایی و انزوای اجتماعی با افزایش سن به دلیل عوامل زندگی مانند بیوه شدن و بازنشستگی افزایش می یابد. تقریباً یک چهارم از بزرگسالان ایالات متحده در سنین 65 سال و بالاتر از نظر اجتماعی منزوی هستند. شیوع تنهایی حتی بیشتر است و تخمین زده می شود بین 22 تا 47 درصد باشد. با این حال، بزرگسالان جوان تر نیز انزوای اجتماعی و تنهایی را تجربه می کنند. نظرسنجی دانشگاه هاروارد افراد 18 تا 22 ساله را به عنوان تنهاترین نسل توصیف می کند. افزایش تنهایی در میان بزرگسالان جوان تر ممکن است به استفاده بیشتر از رسانه های اجتماعی و مشارکت کمتر در فعالیت های حضوری معنادار نسبت داده شود.
یافته ها همچنین نشان می‌دهند تنهایی و انزوای اجتماعی در طول همه‌گیری کووید-19، به‌ویژه در بین جوانان 18 تا 25 ساله، سالمندان، زنان و افراد کم‌درآمد افزایش یافته است.
انزوای اجتماعی به عنوان داشتن تماس حضوری نادر با افراد برای روابط اجتماعی، مانند با خانواده، دوستان یا اعضای یک جامعه یا گروه مذهبی تعریف می شود. تنهایی زمانی است که احساس می کنید تنها هستید یا کمتر از آنچه می خواهید با دیگران ارتباط دارید. سینه توضیح می‌دهد: اگرچه انزوای اجتماعی و احساس تنهایی با هم مرتبط هستند، اما یکسان نیستند. افراد می توانند زندگی نسبتاً منزوی داشته باشند و احساس تنهایی نکنند و برعکس، افرادی که ارتباطات اجتماعی زیادی دارند ممکن است احساس تنهایی کنند.
انزوای اجتماعی و تنهایی
این گروه دریافتند: انزوای اجتماعی و تنهایی از عواملی رایج و در عین حال ناشناخته برای سلامت قلب و عروق و مغز هستند.
فقدان ارتباط اجتماعی با افزایش خطر مرگ زودرس به هر دلیلی به خصوص در میان مردان مرتبط است.
انزوا و تنهایی با افزایش نشانگرهای التهابی مرتبط است و افرادی که از نظر اجتماعی کمتر در ارتباط بودند، بیشتر احتمال دارد علائم فیزیولوژیکی استرس مزمن را تجربه کنند.
در ارزیابی عوامل خطر انزوای اجتماعی، رابطه بین انزوای اجتماعی و عوامل خطر آن به هر دو صورت است: افسردگی ممکن است منجر به انزوای اجتماعی شود و انزوای اجتماعی ممکن است احتمال تجربه افسردگی را افزایش دهد.
انزوای اجتماعی در دوران کودکی با افزایش عوامل خطر قلبی عروقی در بزرگسالی مانند چاقی، فشار خون بالا و افزایش سطح گلوکز خون همراه است.
انزوای اجتماعی و تنهایی و بیماری ها
سینه افزود: انزوای اجتماعی و تنهایی نیز با پیش آگهی بدتری در افرادی که قبلاً بیماری عروق کرونر قلب یا سکته دارند، مرتبط است.
افراد مبتلا به بیماری قلبی که از نظر اجتماعی منزوی شده بودند، طی یک مطالعه پیگیری شش ساله، دو تا سه برابر افزایش مرگ و میر داشتند. بزرگسالان منزوی اجتماعی با سه یا کمتر تماس اجتماعی در ماه ممکن است 40 درصد بیشتر در معرض خطر سکته مغزی یا حمله قلبی مکرر باشند. علاوه بر این، نرخ بقای 5 ساله نارسایی قلبی برای افرادی که از نظر اجتماعی منزوی بودند، و برای افرادی که هم از نظر اجتماعی منزوی شده بودند و هم افسرده بالینی (62٪) کمتر بود.
انزوای اجتماعی و تنهایی نیز با رفتارهایی مرتبط است که بر سلامت قلب و عروق و مغز تأثیر منفی می‌گذارد، مانند سطوح پایین‌تر فعالیت بدنی، مصرف کمتر میوه و سبزیجات و بی‌تحرکی بیشتر. چندین مطالعه بزرگ ارتباط قابل توجهی را بین تنهایی و احتمال سیگار کشیدن نشان داده اند. برای ورود به صفحه ی اینستاگرام کلیک کنید. تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است.
