اگر نیایش را با دعا در ارتباط بدانیم به این معناست که نیرویی فرد را به سوی منبعی روشن می‌کشاند و موجب توکل او خواهد شد.
به گزارش خط سلامت وجود چنین نیرویی انرژی بخشی در تمام ادیان ثابت شده است، نیرویی که فرد را به سوی معنویت سوق می‌دهد.
آرامش فردی و راه رسیدن به آن
این مورد را می‌توان در بیماری سرطان به خوبی مشاهده کرد. برای مثال فردی که مسیر شیمی درمانی و یا دیگر درمان های مربوط به سرطان قرار می‌گیرد، اگر از نیایش بهره گرفته باشد در کنار تمام مشکلات جانبی که با آن روبه رو است خواهد توانست به درمان کمک کند.
نخستین تاثیر دعا و نیایش در فردی که به بیماری سرطان مبتلا است قابل مشاهده است و به دلیل معنویات درونی، بسیاری از مشکلات را که از دیدگاه بعضی افراد طاقت فرسا هستند به شکل راحت‌تری می‌پذیرند.
این فرد با داشتن این نیروی درونی دیگر به بیماری سرطان، مانند گذشته نگاه نمی‌کند و زندگی را با دید وسیع و عمیق‌تری نسبت به قبل می‌بیند.
زمانی که بیمار چنین قدرتی را پیدا می‌کند دیگر غرق در مشکلات و سختی‌های درمان قرار نمی گیرد و از میزان آزاردهندگی این درمان ها کاسته می‌شود و به روش درمان، همکاری و مشارکت بیمار و پزشک کمک به سزایی خواهد کرد. از سوی دیگر آرامش برگرفته شده از نیایش باعث تقویت سیستم ایمنی فرد می‌شود.
آرامش خانواده و سرطان
بیماری سرطان و روش‌های درمانی آن مقابله با تحریک سیستم ایمنی بدن است در صورتی که سیستم ایمنی تقویت شود، درمانی بهتر را انتظار می‌کشیم.
یکی از مهم‌ترین و شایع‌ترین بیماری های حیطه سرطان، به سرطان پستان مرتبط می‌شود. گروه عمده مبتلایان به این بیماری زنان هستند، زنان کلیدی‌ترین نقش را در خانواده ایفا می‌کنند با تشویق به تقویت معنویت درونی، این افراد آرامش بیشتری خواهند داشت.
در این زمان انعکاس این مسئله به شکل اساسی در خانواده قابل مشاهده است. این مشکل برای مادر موجب آشفتگی در همسر، فرزندان و اطرافیان می‌شود
تقویت آرامش در مادر باعث بهبود مشکلات روحی روانی تمام اعضای خانواده خواهد شد و خانواده را ارزشمندی خواهد رساند. آنها تمام این مراحل را نقطه کوچکی در مسیر گذرا از زندگی تصور می‌کنند، نقطه‌ای که موجب قبول و پذیرش این مشکلات و در نهایت بهبود آن می‌شود. برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.
تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است .
