بیش فعالی یکی از شناخته شده ترین اختلالات عصبی - رشدی است که علایم آن از دوران کودکی آشکار می شود. مدت هاست خط مقدم درمان برای کودکان بیش فعال، مصرف داروهای محرک است. با این حال این داروها عوارض خاص خود را دارند که گاهی حتی تا بزرگسالی هم ادامه پیدا می کنند.
به گزارش خط سلامت کودکان بیش فعال انرژی بالایی دارند و همین باعث می شود نتوانند برای مدت طولانی سر جای خود بنشینند. این ویژگی باعث می شود از خودتان بپرسید که چرا به این کودکان بیش فعال داروی محرک می دهند؟
علت این امر این است که میزان شلیک های نورونی در کورتکس کودکان بیش فعال، کمتر از حد عادی است. به همین دلیل مکانیسم های خودکار مغزی دستور می دهند تا کودک صدایی غیر عادی از دهانش در بیاورد یا بی دلیل تکان بخورد. این ساز و کارها کرختی مغز را کاهش می دهد. تجویز داروهای محرک برای افزایش برانگیختگی کورتکس مغز صورت می گیرد.
داروهای تجویزی برای بیش فعالی و خطر بیماری قلبی
تحقیقات جدید نشان می دهد داروهای محرک اختلال بیش فعالی مانند ریتالین یا آدرال با افزایش خطر ابتلا به کاردیومیوپاتی (تضعیف عضله قلب) مرتبط هستند و این خطر با گذشت زمان افزایش می یابد.
با این حال، محققان به سرعت متوجه شدند که کاردیومیوپاتی در جوانان نادر است، و حتی با استفاده از داروهای اختلال بیش فعالی، خطر مطلق برای هر یک از بیماران بسیار کم است.
به طور کلی، افراد ۲۰ تا ۴۰ ساله که داروی اختلال بیش فعالی مصرف می‌کردند، در مقایسه با همسالان خود که داروها را مصرف نمی‌کردند، ۱۷ درصد بیشتر در معرض خطر ابتلاء به کاردیومیوپاتی در طول یک سال بعد و ۵۷ درصد بیشتر در معرض خطر ابتلاء به کاردیومیوپاتی در طول هشت سال بعد بودند.
پائولین جرارد، سرپرست تیم تحقیق از دانشگاه کلرادو، می‌گوید: «هرچه مدت طولانی‌تری بیماران از این داروها استفاده کنند، احتمال ابتلاء به کاردیومیوپاتی بیشتر می‌شود، اما خطر آن بسیار کم است.»
او در ادامه افزود: این یافته دلیلی برای توقف تجویز این داروها باشد. این ریسک وجود دارد، اما کوچک و جزئی است.
مطالعه جدید بر اساس داده‌های ۸۰ بیمارستان از سراسر ایالات متحده انجام شد و افراد ۲۰ تا ۴۰ ساله را مورد بررسی قرار داد.
تیم تحقیق میزان کاردیومیوپاتی را در میان بیماران مبتلا به اختلال بیش فعالی که داروهای محرک مصرف می‌کردند و افرادی که از نظر سن، جنسیت و شرایط سلامتی مشابه بودند و داروها را مصرف نکرده بودند مقایسه کردند.
این مطالعه نشان داد که طی یک دوره ۱۰ ساله، خطر نسبی کاردیومیوپاتی در بین افرادی که داروهای محرک برای حدود هشت سال مصرف می‌کردند، افزایش یافت، سپس در دو سال بعد کاهش یافت.
تیم جرارد گزارش داد که در طول ۱۰ سال، فقط کمتر از ۱٪ از بیمارانی که داروهای اختلال بیش فعالی مصرف می‌کردند، قلب ضعیفی داشتند.
جرارد در ادامه افزود: به عبارت دیگر، در تقریباً ۲۰۰۰ بیماری که به مدت یک سال از این داروها استفاده می‌کنند ممکن است فقط یکی از آنها به کاردیومیوپاتی مبتلا شوند، اما اگر آنها به مدت ۱۰ سال استفاده کنند، ۱ مورد در هر ۵۰۰ بیمار این اتفاق خواهد افتاد.
به گفته محققان، همه اینها به این معنی است که پزشکان و بیماران باید از خطر آگاه باشند، اما هیچ تغییری در شیوه‌های تجویز دارو لازم نیست. برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.
تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است.
منبع: مهر
