اختلال بیش‌فعالی کم‌توجهی (ADHD) که اغلب در دوران کودکی تشخیص داده می‌شود، می‌تواند تا بزرگسالی ادامه یابد و بر جنبه‌های مختلف زندگی فرد تأثیر بگذارد.
به گزارش خط سلامت یکی از نگرانی‌های مهم در مورد ADHD، ارتباط آن با سایر اختلالات روانی مانند افسردگی و اضطراب است.
چرا ADHD یک اختلال محدود به دوران کودکی نیست؟
ADHD یک اختلال عصبی است که با تفاوت‌هایی در ساختار و عملکرد مغز مرتبط است. این تفاوت‌ها در طول زمان تغییر نمی‌کنند و می‌توانند تا بزرگسالی ادامه یابند.
همچنین عوامل محیطی مانند استرس، تغییرات در محیط زندگی و مشکلات در روابط اجتماعی نیز می‌توانند بر تداوم و شدت علائم ADHD تأثیر بگذارند.
تداوم ADHD تا بزرگسالی
برخلاف باور قبلی که ADHD تنها مختص کودکان است، تحقیقات نشان می‌دهد حدود 90 درصد از افراد مبتلا به ADHD این اختلال را تا بزرگسالی نیز همراه دارند.
علائم ADHD در بزرگسالان
با بزرگ شدن فرد، شکل بروز علائم ADHD ممکن است تغییر کند. مثلاً بیش‌فعالی شدید کودکی ممکن است در بزرگسالی به بی‌قراری و مشکل در تمرکز تبدیل شود. علائم ADHD در بزرگسالان می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
بی‌قراری
مشکل در تمرکز
بی‌نظمی
مشکل در مدیریت زمان و تعویق‌اندازی
ارتباط ADHD با افسردگی و اضطراب
افراد مبتلا به ADHD بیشتر در معرض خطر ابتلا به افسردگی و اضطراب هستند. دلایل این ارتباط عبارتند از:
مشکلات در روابط اجتماعی: افراد مبتلا به ADHD ممکن است به دلیل مشکلات در ارتباط با دیگران احساس انزوا و تنهایی کنند که می‌تواند منجر به افسردگی شود.
مشکلات تحصیلی و شغلی: مشکلات در مدرسه، دانشگاه یا محیط کار ناشی از ADHD می‌تواند منجر به کاهش اعتماد به نفس و افسردگی شود.
مشکلات در مدیریت استرس: افراد مبتلا به ADHD ممکن است در مدیریت استرس و مشکلات روزمره دچار مشکل شوند که می‌تواند منجر به اضطراب شود.
تغییرات هورمونی: تغییرات هورمونی در دوران بلوغ و بزرگسالی می‌تواند بر شدت علائم ADHD و احتمال بروز افسردگی و اضطراب تأثیر بگذارد.
نتیجه‌گیری
ADHD در بزرگسالان یک اختلال قابل درمان است. با تشخیص زودهنگام و درمان مناسب، افراد مبتلا به ADHD می‌توانند زندگی با کیفیت‌تری داشته باشند. اگر شما یا کسی که می‌شناسید علائم ADHD را دارد، بهتر است با یک متخصص مشورت کنید.
نکات مهم برای افراد مبتلا به ADHD
اگر شما یا کسی که می‌شناسید مبتلا به ADHD هستید، این نکات می‌تواند مفید باشد:
به دنبال کمک حرفه‌ای باشید: یک متخصص می‌تواند به شما در تشخیص دقیق و برنامه‌ریزی درمان مناسب کمک کند.
دارو درمانی: داروها می‌توانند به بهبود تمرکز و کاهش علائم بیش‌فعالی کمک کنند.
روان‌درمانی: روان‌درمانی می‌تواند به شما در یادگیری مهارت‌های مقابله با علائم و بهبود روابط کمک کند.
تغییرات سبک زندگی: تغییراتی مانند داشتن یک برنامه منظم، ورزش منظم و تغذیه سالم می‌تواند به بهبود علائم کمک کند.
گروه‌های حمایتی: شرکت در گروه‌های حمایتی می‌تواند به شما کمک کند تا با افراد دیگری که تجربه مشابهی دارند ارتباط برقرار کنید و از تجربیات آن‌ها بهره‌مند شوید.
برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است
