اعتیاد به غذا افراد را دچار مشکلات جسمی و روانی متعددی کرده و شرایط را در تحصیل و محل کار سخت می کند.
به گزارش خط سلامت اعتیاد به غذا با اختلال پرخوری تفاوت هایی دارد.
اعتیاد به غذا در مقابل اختلال پرخوری
این ایده که افراد می توانند به غذا معتاد شوند بسیار گسترده شده است. این نتایج از تصویر برداری مغز و سایر مطالعات در مورد تأثیرات پرخوری اجباری بر مراکز لذت در مغز است.
آزمایش روی حیوانات و انسان ها نشان می دهد برای برخی از افراد، همان مراکز پاداش و لذت مغز که توسط داروهای اعتیادآور مانند کوکائین و هروئین ایجاد می شوند، با غذا فعال می شوند، به ویژه غذاهای بسیار خوش طعم و سرشار از:
قند
چربی
نمک
مانند داروهای اعتیاد آور، غذاهای بسیار خوش طعم مواد شیمیایی مغز از جمله دوپامین را تحریک می کنند. هنگامی که با خوردن برخی غذاها لذت مرتبط با افزایش انتقال دوپامین در مسیر پاداش مغز خود را تجربه کردند، به سرعت احساس نیاز دوباره به خوردن می کنند.
اعتیاد به غذا و سیگنال های پاداش
سیگنال های پاداش از غذاهای بسیار خوش طعم سیگنال های سیری و رضایت افراد را نادیده می گیرد. در نتیجه، به خوردن ادامه می دهند، حتی زمانی که گرسنه نیستند. پرخوری اجباری نوعی اعتیاد رفتاری است، به این معنی که افراد با رفتاری (مانند غذا خوردن، قمار یا خرید) که باعث لذت شدید می شود مشغول می شوند. وقتی اعتیاد به غذا دارند، کنترل رفتار غذایی خود را از دست می دهند و زمان زیادی را صرف غذا و پرخوری یا پیش بینی اثرات عاطفی پرخوری اجباری می کنند.
این افراد نوعی تحمل نسبت به غذا ایجاد می کنند. یعنی هر چه بیشتر بخورند کمتر سیر می شوند.
اعتیاد به غذا ، چاغی یا لاغری
دانشمندان بر این باورند اعتیاد به غذا نقش مهمی در چاقی دارد. اما اگر چاق نیستند همچنان می توانند اعتیاد به غذا داشته باشند. بدن از نظر ژنتیکی طوری برنامه ریزی شده است که کالری اضافی دریافتی را بهتر مدیریت کند.
وقتی به غذا معتاد می شوند، علیرغم عواقب منفی، مانند افزایش وزن یا روابط آسیب دیده، به خوردن ادامه می دهند و مانند افرادی که به مواد مخدر یا قمار معتاد هستند، در متوقف کردن رفتار خود مشکل دارند.
علائم اعتیاد به غذا
محققان مرکز علوم و سیاست غذایی راد دانشگاه ییل پرسشنامه‌ای ایجاد کرده‌اند که به شناسایی اعتیاد به مواد غذایی کمک می کند.
برای اینکه ببینند آیا این موارد در مورد آنها صدق می کند یا خیر، از خود بپرسند آیا:
حتی اگر دیگر گرسنه نیستید به خوردن برخی غذاها ادامه می دهید
تا حدی می خورید که احساس بیماری و تهوع می کنید
نگران نخوردن انواع خاصی از غذاها هستید یا نگران کاهش مصرف انواع خاصی از غذاها می شوید
وقتی غذاهای خاصی در دسترس نیستند، برای به دست آوردن آنها تلاش می کنید
این پرسشنامه در مورد تأثیر رابطه افراد با غذا بر زندگی شخصی می پرسد. از خود بپرسید آیا:
به جای کار کردن، وقت گذرانی با خانواده یا انجام فعالیت های تفریحی فقط غذا می خورید.
به دلیل ترس از پرخوری از موقعیت های حرفه ای یا اجتماعی که در آن غذا های خاصی در دسترس است، اجتناب می کنید.
در کار یا مدرسه به دلیل غذا خوردن مشکل دارید.
پرسشنامه در مورد علائم ترک روانی می پرسد. به عنوان مثال، زمانی که مصرف برخی غذاها (به استثنای نوشیدنی های کافئین دار) را کاهش می دهید، آیا علائم زیر را دارید:
اضطراب
تحریک
سایر علائم فیزیکی
این پرسشنامه سعی می کند تأثیر تصمیمات غذایی افراد را بر احساسات آنها بسنجد. آیا این موارد برای تان صدق می کند؟
خوردن غذا باعث مشکلاتی مانند افسردگی، اضطراب، بیزاری از خود یا احساس گناه می شود.
برای کاهش احساسات منفی یا افزایش لذت باید بیشتر و بیشتر غذا بخورید.
خوردن همان مقدار غذا مانند گذشته احساسات منفی را کاهش نمی دهد یا لذت را افزایش نمی دهد.
کمک برای اعتیاد به غذا
کارشناسان در حال کار برای درک و یافتن درمان هایی برای اعتیاد به غذا هستند.
برخی فکر می کنند بهبود آن پیچیده تر از بهبودی از انواع دیگر اعتیاد است. به عنوان مثال، افراد الکلی در نهایت از نوشیدن الکل خودداری می کنند. اما افرادی که معتاد به غذا هستند هنوز هم باید غذا بخورند.
یک متخصص تغذیه، روانشناس یا دکتری که در مورد اعتیاد به غذا تحصیل کرده است به افراد کمک می کند چرخه پرخوری اجباری خود را بشکنند.
تعداد فزاینده ای از برنامه ها وجود دارد که کمک کننده است. گروه هایی مانند معتادان غذایی در بازیابی ناشناس بر اساس برنامه 12 مرحله ای است که برای اعتیاد به الکل، مواد مخدر و قمار استفاده می شود.
برخی دیگر مانند معتادان غذایی گمنام از اصول 12 مرحله ای همراه با رژیم های غذایی سخت استفاده می کنند. آنها کمک می کنند از موادی مانند شکر، آرد تصفیه شده و گندم اجتناب کنند.
اعتیاد به غذا در مقابل اختلال پرخوری
اعتیاد به غذا و اختلال پرخوری ( BED ) شباهت هایی دارند، اما متفاوت هستند.
برخلاف اعتیاد به غذا، اختلال پرخوری ( BED ) اغلب شامل خوردن و خوردن اجباری مقادیر زیادی غذا در مدت زمان کوتاهی است.
اختلال پرخوری ( BED ) در نوجوانی یا اوایل بزرگسالی به عنوان بخشی از چرخه ای که شامل یک رژیم غذایی محدود است شروع می شود. این افراد رژیمی را برای کاهش وزن شروع می کنند، اما متوجه می شوند پایبندی به آن بسیار سخت است به خصوص اگر از غذا به عنوان ابزاری برای مقابله استفاده کنند.
افراد چه با اعتیاد به غذا یا اختلال پرخوری ( BED ) باید، با پزشک صحبت کنند. برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.
تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است.
