ارتباط روان رنجوری با اختلالات سلامت روانی، مانند اختلالات اضطرابی ، افسردگی و اختلالات مصرف مواد، پیچیدگی‌هایی در درمان و مدیریت این شرایط به همراه دارد. برای مقابله با این مشکلات، روش‌های درمانی مختلفی مانند درمان شناختی-رفتاری (CBT) و درمان‌های مبتنی بر ذهن‌آگاهی وجود دارند که می‌توانند به افراد کمک کنند تا با احساسات منفی خود بهتر برخورد کرده و از اثرات منفی روان رنجوری در زندگی‌شان کاسته شود.
به گزارش خط سلامت درمان‌های حرفه‌ای می‌توانند راهکارهایی برای مدیریت این ویژگی شخصیتی و بهبود سلامت روان ارائه دهند.
5 بیماری روانی همراه با روانرنجوری
اختلالات همراهی که معمولاً با روان رنجوری مرتبط هستند عبارتند از:
اختلالات اضطرابی
افراد مبتلا به روان رنجوری ممکن است بیشتر در معرض اختلالات اضطرابی مانند اختلال اضطراب فراگیر و اختلال هراس باشند. این افراد ممکن است به دلیل حساسیت بیشتر به استرس، نگرانی و ترس‌های غیرمنطقی را تجربه کنند.
اختلالات خلقی
روان رنجوری می‌تواند خطر ابتلا به اختلالات خلقی مانند افسردگی اساسی را افزایش دهد. افراد با روان رنجوری بالا، معمولاً واکنش‌های شدیدتری به احساسات منفی دارند و ممکن است به سرعت علائم افسردگی را تجربه کنند.
اختلالات مصرف مواد
این ویژگی شخصیتی می‌تواند باعث شود فرد برای مقابله با احساسات منفی خود به مصرف مواد یا الکل روی آورد، که ممکن است منجر به اختلالات مصرف مواد شود.
اختلالات شخصیتی
روان رنجوری می‌تواند در ایجاد اختلالات شخصیتی مانند اختلال شخصیت مرزی، اختلال شخصیت اجتنابی و اختلال شخصیت وابسته نقش داشته باشد. این اختلالات با بی‌ثباتی عاطفی و روابط ناسالم همراه هستند.
اختلالات خوردن
افراد مبتلا به روان رنجوری ممکن است برای مدیریت احساسات منفی خود به رفتارهای غذایی ناسالم مانند بی‌اشتهایی عصبی یا پرخوری عصبی روی آورند که می‌تواند منجر به اختلالات خوردن شود.
این اختلالات می‌توانند به شدت بر کیفیت زندگی فرد تأثیر بگذارند و تعاملات اجتماعی، شغلی و شخصی او را مختل کنند.
آیا روانرنجوری ژنتیکی است؟
بله، روانرنجوری می‌تواند جنبه‌های ژنتیکی داشته باشد. تحقیقات علمی نشان داده‌اند که ویژگی‌های شخصیتی، از جمله روانرنجوری، تحت تأثیر ترکیب عوامل ژنتیکی و محیطی قرار دارند. در واقع، مطالعات بر روی دوقلوها و خانواده‌ها نشان داده است که افراد با تاریخچه خانوادگی روانرنجوری بیشتر احتمال دارد که این ویژگی را در خود تجربه کنند.
مطالعات ژنتیکی همچنین نشان می‌دهند که برخی از ژن‌ها ممکن است فرد را مستعد تر به تجربه احساسات منفی و پاسخ‌های شدیدتر به استرس کنند. این ویژگی‌ها ممکن است باعث شوند که فرد بیشتر در معرض مشکلات سلامت روانی مانند اضطراب، افسردگی و سایر اختلالات عاطفی قرار گیرد.
با این حال، لازم به ذکر است که ژنتیک تنها یکی از عواملی است که در شکل‌گیری روانرنجوری نقش دارد. عوامل محیطی مانند تجربیات دوران کودکی، استرس‌های زندگی، و نحوه تعامل فرد با محیط اطرافش نیز می‌توانند تأثیر زیادی بر بروز این ویژگی داشته باشند. بنابراین، روانرنجوری نتیجه تعامل پیچیده‌ای بین ژنتیک و محیط است.
چگونه می توان با تمایلات روانرنجورانه کنار آمد؟
کنار آمدن با تمایلات روانرنجورانه نیازمند رویکردهای مختلف است که می‌تواند به فرد کمک کند تا احساسات منفی را مدیریت کرده و به زندگی خود به شیوه‌ای سالم‌تر نگاه کند. در اینجا چند روش مؤثر برای مدیریت تمایلات روانرنجورانه آورده شده است:
درک و آگاهی از احساسات: نخستین قدم برای کنار آمدن با روانرنجوری، شناسایی و درک احساسات خود است. با شناخت بیشتر احساسات خود و علت بروز آن‌ها، می‌توان واکنش‌ها و احساسات منفی را به شکلی سالم‌تر مدیریت کرد. یادگیری تکنیک‌های خودآگاهی مانند تمرکز بر نفس و مراقبه می‌تواند به فرد کمک کند که به احساساتش پاسخ بهتری بدهد.
مدیریت استرس: افراد با روانرنجوری معمولاً به استرس حساس‌تر هستند. برای کاهش تأثیرات استرس، تکنیک‌های مختلفی مانند تنفس عمیق، یوگا، مدیتیشن یا پیاده‌روی در طبیعت می‌تواند مفید باشد. این روش‌ها به کاهش تنش‌های جسمی و ذهنی و بهبود وضعیت روانی کمک می‌کنند.
درمان شناختی-رفتاری (CBT): درمان شناختی-رفتاری یک روش اثبات‌شده برای کمک به افراد با تمایلات روانرنجورانه است. این نوع درمان به فرد کمک می‌کند تا الگوهای فکری منفی را شناسایی کرده و آن‌ها را با افکار منطقی‌تر و مثبت‌تر جایگزین کند. این روش به فرد کمک می‌کند تا احساسات خود را بهتر مدیریت کرده و رفتارهای خود را اصلاح کند.
حمایت اجتماعی: صحبت کردن با دوستان، خانواده یا مشاور می‌تواند احساس تنهایی و انزوای ناشی از روانرنجوری را کاهش دهد. داشتن شبکه‌ای از افراد پشتیبان می‌تواند به فرد کمک کند که در مواجهه با مشکلات عاطفی احساس امنیت و حمایت کند.
خودمراقبتی و فعالیت بدنی: ورزش منظم و مراقبت از بدن می‌تواند تأثیر زیادی در بهبود سلامت روانی داشته باشد. ورزش به طور طبیعی هورمون‌های شادی‌آور مانند اندورفین را آزاد می‌کند که می‌تواند به کاهش اضطراب و افسردگی کمک کند. همچنین، داشتن خواب کافی، تغذیه سالم و انجام فعالیت‌های مورد علاقه، به بهبود وضعیت عاطفی کمک می‌کند.
درمان حرفه‌ای: اگر تمایلات روانرنجورانه تأثیر زیادی بر زندگی شما گذاشته است، مراجعه به یک متخصص بهداشت روان می‌تواند مفید باشد. مشاوره‌های روانشناسی، درمان‌های دارویی یا روش‌های دیگر درمانی می‌تواند به شما در مدیریت این ویژگی شخصیتی کمک کند و راهکارهایی برای مقابله با احساسات منفی و استرس فراهم کند.
کنار آمدن با تمایلات روانرنجورانه ممکن است زمان ببرد و نیاز به تلاش مستمر داشته باشد، اما با استفاده از این روش‌ها و همراهی با متخصصین می‌توان به تدریج احساسات منفی را کاهش داده و به زندگی بهتری دست یافت.
برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است
