اختلال شخصیت خودشیفته یک اختلال پیچیده است که با ویژگی‌های خاصی مانند احساس بزرگ‌منشی، نیاز شدید به تحسین، و کمبود همدلی شناخته می‌شود. بسیاری بر این باورند که افراد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته به‌طور کامل فاقد همدلی و مهربانی هستند، اما تحقیقات نشان می‌دهند که این اختلال می‌تواند با سطوح مختلفی از همدلی شناختی همزیستی داشته باشد.
به گزارش خط سلامت در این مقاله، به بررسی این موضوع پرداخته‌ایم که آیا افراد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته قادر به ابراز همدلی هستند و چگونه این ویژگی بر روابط آنها تأثیر می‌گذارد.
اختلال شخصیت خودشیفته و مهربانی
اختلال شخصیت خودشیفته (اختلال شخصیت خودشیفته ) به عنوان یک اختلال روانی پیچیده شناخته می‌شود که به‌طور معمول با ویژگی‌هایی نظیر احساس بزرگ‌منشی، نیاز دائمی به تحسین، و فقدان همدلی با دیگران همراه است. این ویژگی‌ها می‌توانند در روابط بین فردی مشکلاتی ایجاد کنند، اما این بدان معنا نیست که افراد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته کاملاً فاقد همدلی هستند.
در واقع، همدلی در افراد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته ممکن است در سطوح مختلفی وجود داشته باشد، گرچه ممکن است ناکارآمد باشد و به شکل متفاوتی از افراد دیگر بروز کند.
انواع همدلی
برای درک بهتر رابطه بین اختلال شخصیت خودشیفته و همدلی، باید به دو نوع اصلی همدلی توجه کرد:
همدلی عاطفی: به اشتراک گذاشتن احساسات و تجربیات دیگران، مانند احساس غم و اندوه زمانی که کسی در حال گریه است.
همدلی شناختی: درک عقلانی و شناختی آنچه که شخص دیگری در حال فکر کردن یا احساس کردن است.
افراد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته ممکن است در همدلی عاطفی با دیگران مشکل داشته باشند، اما در برخی موارد می‌توانند همدلی شناختی را تجربه کنند. این بدان معناست که آنها ممکن است بتوانند احساسات دیگران را از نظر عقلانی درک کنند، اما به‌طور احساسی واکنش نشان ندهند یا واکنش‌های آنها ناقص باشد.
تعامل پیچیده همدلی و اختلال شخصیت خودشیفته
در حالی که افراد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته اغلب فاقد همدلی عاطفی هستند، تحقیقات نشان می‌دهند که همدلی شناختی در آنها ممکن است به‌طور کامل غایب نباشد، بلکه ناکارآمد باشد. به این معنا که آنها ممکن است درک کنند که دیگران چه احساسی دارند، اما در عمل نمی‌توانند به‌طور مناسب پاسخ دهند. این ناکارآمدی در همدلی می‌تواند به چالش‌هایی در ارتباطات اجتماعی و روابط شخصی منجر شود.
عوامل تأثیرگذار بر همدلی در افراد خودشیفته
عوامل مختلفی می‌توانند بر نحوه ابراز همدلی در افراد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته تأثیر بگذارند. برای مثال، افراد مبتلا به این اختلال ممکن است نگرانی یا همدردی نسبت به حیوانات نشان دهند یا از اخبار آسیب‌های دیگران متاثر شوند، به‌ویژه اگر این آسیب‌ها به‌طور مستقیم بر عزت نفس یا تصویر شخصی آنها تأثیر نگذارد.
نتیجه‌گیری
اگرچه افراد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته ممکن است در ابراز همدلی عاطفی مشکل داشته باشند، این بدان معنا نیست که آنها قادر به احساس همدلی نباشند. همدلی در این افراد ممکن است در سطح شناختی وجود داشته باشد، که در صورت درمان و تلاش برای بهبود این ویژگی، می‌توان به تقویت روابط بین فردی و سلامت روان کمک کرد.
منبع: BetterHelp
برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است
