برخی از کودکان مبتلا به اختلال اضطراب جدایی نیز با فکر جدایی دچار علائم فیزیکی مانند سردرد یا معده درد می شوند.
به گزارش خط سلامت ترس از جدایی باعث ناراحتی شدید کودک می شود و ممکن است در فعالیت های عادی او مانند رفتن به مدرسه، بازی با کودکان دیگر، خوردن یا خوابیدن اختلال ایجاد کند.
اختلال اضطراب جدایی
اضطراب جدایی در کودکان بسیار کوچک (آنهایی که بین 8 تا 14 ماهه هستند) طبیعی است. بچه‌ها اغلب مرحله‌ای را پشت سر می‌گذارند که «چسبیده» هستند و از افراد و مکان‌های ناآشنا می‌ترسند. هنگامی که این ترس کودک بالای 6 سال را تحت تاثیر قرار می دهد، شدید است یا بیش از 4 هفته طول می کشد، کودک ممکن است به اختلال اضطراب جدایی مبتلا شود.
اضطراب جدایی تقریباً 5-4 درصد از کودکان 7 تا 11 ساله ایالات متحده را تحت تأثیر قرار می دهد. در نوجوانان کمتر شایع است و حدود 1.3 درصد از نوجوانان آمریکایی را تحت تأثیر قرار می دهد . بر پسران و دختران به طور مساوی تأثیر می گذارد.
علائم اختلال اضطراب جدایی
در زیر برخی از شایع ترین علائم اختلال اضطراب جدایی آورده شده است :
نگرانی غیر واقعی و دائمی مبنی بر اینکه در صورت رفتن والدین، اتفاق بدی برای والدین یا مراقب او بیفتد
نگرانی غیر واقعی و دائمی مبنی بر اینکه در صورت ترک سرپرست، اتفاق بدی برای کودک بیفتد
امتناع از رفتن به مدرسه به منظور ماندن در کنار مراقب
امتناع از خوابیدن بدون اینکه مراقب نزدیک باشد یا دور از خانه بخوابد
ترس از تنها ماندن
کابوس های جدایی
عدم تمایل به تنها خوابیدن
شکایت از علائم فیزیکی، مانند سردرد و معده درد
عصبانیت های مکرر یا التماس
ترس یا احساس گناه شدید
علل و عوامل خطر اختلال اضطراب جدایی
علل و عوامل خطر احتمالی برای اختلال اضطراب جدایی (SAD) عبارتند از:
یک رویداد استرس زا یا آسیب زای مهم در زندگی کودک، مانند اقامت در بیمارستان، مرگ یک عزیز یا حیوان خانگی، یا تغییر در محیط (مانند نقل مکان به خانه دیگر یا تغییر مدرسه)
کودکانی که والدین آنها بیش از حد محافظ هستند ممکن است بیشتر در معرض اضطراب جدایی باشند. در واقع، ممکن است لزوماً یک بیماری کودک نباشد، بلکه نشانه ای از اضطراب جدایی والدین نیز باشد - والدین و فرزند می توانند اضطراب دیگری را تغذیه کنند.
کودکان مبتلا به اضطراب جدایی اغلب اعضای خانواده خود را با اضطراب یا سایر تشخیص های سلامت روان دارند که نشان می دهد خطر ابتلا به این اختلال ممکن است ارثی باشد.
دلبستگی ناایمن به والدین یا مراقبان
استرس
سایر اختلالات اضطرابی، مانند حملات پانیک ، اختلال اضطراب اجتماعی ، فوبیا ، یا آگورافوبیا
کودکان مبتلا به SAD همچنین ممکن است اختلال وسواس فکری-اجباری ( OCD ) یا افسردگی داشته باشند .
درمان اختلال اضطراب جدایی
درمان بر اساس آسیب کودک و خانواده است. اغلب موارد خفیف اختلال اضطراب جدایی با درمانی که اهداف را مشخص می کند و استراتژی برای دستیابی به آنها ایجاد می کند و نیازی به درمان پزشکی ندارد، درمان می شود.
در موارد شدیدتر، برای مثال، زمانی که کودک از رفتن به مدرسه امتناع می کند، درمان شامل درمان شدیدتر، معمولاً توسط یک درمانگر، و ممکن است شامل افزودن داروها باشد . اهداف درمان شامل کاهش اضطراب در کودک، ایجاد احساس امنیت در کودک و مراقبین و آموزش کودک و خانواده/ مراقبان در مورد نیاز به جدایی طبیعی است. درمان هایی که ممکن است مورد استفاده قرار گیرند عبارتند از:
درمان شناختی رفتاری (CBT):
همچنین به عنوان گفتار درمانی شناخته می شود، این شکل اصلی درمان اختلال اضطراب جدایی است. تمرکز بر این است که به کودک کمک کنیم تا جدا شدن از مراقب خود را بدون اینکه جدایی باعث ناراحتی یا اختلال در عملکرد شود، مدیریت کند. این درمان برای تغییر شکل تفکر (شناخت) کودک عمل می کند تا رفتار او مناسب تر شود. خانواده درمانی همچنین ممکن است به آموزش خانواده در مورد این اختلال کمک کند و به اعضای خانواده کمک کند تا در دوره های اضطراب از کودک بهتر حمایت کنند.
دارو:
داروهای ضد افسردگی یا سایر داروهای ضد اضطراب ممکن است برای درمان موارد شدید اختلال اضطراب جدایی استفاده شوند.
مداخله در مدرسه
پزشکان بهداشت روان در مدرسه فرزند شما می توانند برای مدیریت علائم SAD به او کمک کنند و می توانند به ایجاد یک محیط حمایتی برای کودک کمک کنند .
کارهایی که والدین می توانند انجام دهند
با درمانگر فرزندتان صحبت کنید تا بهتر درک کنید که چگونه SAD بر آنها در زندگی روزمره تأثیر می گذارد. اطمینان حاصل کنید که فرزند شما می تواند طبق برنامه در قرار ملاقات های درمانی شرکت کند. درمان منظم منجر به نتایج بهتر خواهد شد. دریابید که چه چیزی باعث ایجاد علائم اضطراب در کودک شما می شود و از تکنیک های درمانی برای کمک به فرزندتان برای مدیریت احساسات خود در خانه یا مدرسه استفاده کنید.
پیشگیری از اختلال اضطراب جدایی
هیچ راه شناخته شده ای برای پیشگیری از اختلال اضطراب جدایی وجود ندارد، اما شناختن علائم و اقدام بر روی آنها در زمان بروز می تواند ناراحتی را کاهش دهد و از تشدید علائم و آسیب بیشتر جلوگیری کند . علاوه بر این، تقویت استقلال و عزت نفس کودک از طریق حمایت و تایید ممکن است به جلوگیری از اپیزودهای اضطراب در آینده کمک کند.
چشم انداز اختلال اضطراب جدایی
اکثر کودکان مبتلا به اختلال اضطراب جدایی بهتر می شوند، اگرچه علائم آنها ممکن است برای سال ها و در قالب های مختلف ، به ویژه در زمان های استرس زا، عود کند . درمانی که زود شروع می شود و کل خانواده را شامل می شود، به احتمال زیاد موفقیت آمیز است.
برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است
