فتق دیسک بیشتر در ناحیه پایین کمر (کمر) رخ می‌دهد، اما می‌تواند در گردن نیز اتفاق بیفتد.
به گزارش خط سلامت با افزایش سن، دیسک‌ها به طور طبیعی فرسوده می‌شوند.
این امر می‌تواند آنها را ضعیف‌تر و بیشتر در معرض پارگی قرار دهد. در ادامه سایر عواملی که احتمال پارگی دیسک و ابتلا به فتق دیسک را افزایش می دهد، توضیح می دهیم.
علائم فتق دیسک
علائم فتق دیسک بسته به محل و شدت فتق دیسک متفاوت است. شایع‌ترین علائم عبارتند از:
درد: درد معمولاً در یک طرف کمر یا پا احساس می‌شود و ممکن است به باسن، ران و ساق پا نیز سرایت کند. درد ممکن است تیز، سوزش دار یا تیر کشیدن باشد.
بی‌حسی: بی‌حسی یا سوزن سوزن شدن ممکن است در بازو یا پاها احساس شود.
ضعف: ضعف عضلانی ممکن است در بازو یا پاها رخ دهد.
مشکلات مثانه یا روده: در موارد نادر، فتق دیسک می‌تواند باعث بی‌اختیاری مثانه یا روده شود.
عوامل خطر فتق دیسک
عوامل متعددی می‌توانند خطر ابتلا به فتق دیسک را افزایش دهند، از جمله:
سن: فتق دیسک بیشتر در افراد بین 30 تا 50 سال رخ می‌دهد.
شغل: مشاغلی که شامل بلند کردن اجسام سنگین، خم شدن یا چرخش هستند می‌توانند خطر ابتلا به فتق دیسک را افزایش دهند.
چاقی: اضافه وزن یا چاقی فشار بیشتری به ستون فقرات وارد می‌کند و خطر ابتلا به فتق دیسک را افزایش می‌دهد.
سابقه خانوادگی: اگر سابقه فتق دیسک در خانواده شما وجود دارد، شما در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به آن هستید.
سیگار کشیدن: سیگار کشیدن می‌تواند جریان خون به دیسک‌های بین مهره‌ای را کاهش دهد و آنها را ضعیف‌تر کند.
تشخیص فتق دیسک
پزشک برای تشخیص فتق دیسک از سابقه پزشکی شما، معاینه فیزیکی و آزمایشات مختلف استفاده می‌کند. این آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشد:
اشعه ایکس: اشعه ایکس می‌تواند تصویری از استخوان‌های ستون فقرات شما را نشان دهد.
MRI: MRI می‌تواند تصاویری از دیسک‌های بین مهره‌ای، اعصاب و سایر بافت‌های ستون فقرات شما را ایجاد کند.
EMG (الکترومیوگرافی): EMG فعالیت الکتریکی عضلات و اعصاب شما را اندازه گیری می‌کند.
درمان فتق دیسک
درمان فتق دیسک به شدت علائم شما بستگی دارد. در بیشتر موارد، علائم فتق دیسک با درمان‌های غیرجراحی مانند:
استراحت: از فعالیت‌هایی که باعث درد شما می‌شوند خودداری کنید.
دارو: داروهای مسکن بدون نسخه مانند ایبوپروفن یا استامینوفن می‌توانند به کاهش درد و التهاب کمک کنند.
فیزیوتراپی: فیزیوتراپیست می‌تواند به شما در یادگیری تمریناتی برای تقویت عضلات کمر و بهبود انعطاف‌پذیری شما کمک کند.
تزریق: تزریق استروئید یا داروهای بی‌حس کننده می‌تواند به طور موقت درد را تسکین دهد.
در برخی موارد، ممکن است برای جراحی برای برداشتن دیسک فتق شده نیاز باشد.
پیشگیری از فتق دیسک
می‌توانید با انجام اقداماتی برای کاهش خطر ابتلا به فتق دیسک اقدام کنید، از جمله:
حفظ وزن سالم: اگر اضافه وزن دارید یا چاق هستید، با رژیم غذایی و ورزش وزن کم کنید.
تقویت عضلات هسته: عضلات قوی هسته به حمایت از ستون فقرات شما کمک می‌کنند.
حفظ وضعیت بدنی مناسب: هنگام نشستن، ایستادن و راه رفتن، وضعیت بدنی خود را حفظ کنید.
از بلند کردن اجسام سنگین به طور صحیح خودداری کنید: هنگام بلند کردن اجسام سنگین، از پاهای خود استفاده کنید و کمر خود را صاف نگه دارید.
سیگار نکشید: سیگار کشیدن می‌تواند جریان خون به دیسک‌های بین مهره‌ای را کاهش دهد.
چه چیزی احتمال پارگی دیسک را افزایش می دهد؟
آسیب: آسیب به کمر، مانند بلند کردن ناگهانی یا پیچ خوردن، می‌تواند باعث پارگی دیسک شود.
فعالیت زیاد: مشاغلی که شامل بلند کردن مکرر یا پیچاندن کمر هستند، خطر ابتلا به فتق دیسک را افزایش می‌دهند.
چاقی: اضافه وزن یا چاقی فشار بیشتری به ستون فقرات شما وارد می‌کند و خطر فتق دیسک را افزایش می‌دهد.
چه کسانی در معرض خطر ابتلا به فتق دیسک هستند؟
هر کسی می‌تواند دچار فتق دیسک شود، اما این بیماری در افراد بین 30 تا 50 سال شایع‌تر است. سایر عوامل خطر عبارتند از:
شغل: مشاغلی که شامل بلند کردن مکرر یا پیچاندن کمر هستند، خطر ابتلا به فتق دیسک را افزایش می‌دهند.
چاقی: اضافه وزن یا چاقی فشار بیشتری به ستون فقرات شما وارد می‌کند.
سابقه خانوادگی: اگر سابقه خانوادگی فتق دیسک دارید، ممکن است در معرض خطر بیشتری باشید.
سیگار کشیدن: سیگار کشیدن می‌تواند جریان خون به دیسک‌های شما را کاهش دهد و آنها را ضعیف‌تر کند.
علائم فتق دیسک در چه صورت است؟
علائم فتق دیسک به محل فتق و میزان فشاری که بر روی عصب وارد می‌شود بستگی دارد. علائم شایع عبارتند از:
درد: درد ناشی از فتق دیسک اغلب به صورت تیز و تیراندازنده توصیف می‌شود و ممکن است به باسن، پاها یا پاها سرایت کند. این درد ممکن است با سرفه، عطسه یا انجام برخی حرکات بدتر شود.
بی‌حسی یا ضعف: اگر فتق دیسک بر روی عصبی که به عضلات شما سیگنال می‌دهد فشار وارد کند، ممکن است در عضلات مربوطه بی‌حسی یا ضعف را تجربه کنید.
گزگز و مور مور: این احساس سوزن سوزن شدن یا گزگز شدن ممکن است در ناحیه‌ای که عصب تحت تأثیر قرار گرفته است، رخ دهد.
فتق دیسک چگونه تشخیص داده می‌شود؟
پزشک شما معمولاً می‌تواند فتق دیسک را با معاینه فیزیکی و بررسی سابقه پزشکی شما تشخیص دهد. آنها همچنین ممکن است آزمایشاتی مانند ام آر آی یا سی تی اسکن را برای تأیید تشخیص و تعیین محل فتق دیسک تجویز کنند.
فتق دیسک چگونه درمان می‌شود؟
درمان فتق دیسک به شدت علائم شما بستگی دارد. در بیشتر موارد، علائم فتق دیسک با درمان‌های غیرجراحی مانند:
استراحت: به خودتان زمان بدهید تا بهبود پیدا کنید.
دارو: داروهای مسکن بدون نسخه مانند ایبوپروفن یا استامینوفن می‌توانند به کاهش درد و التهاب کمک کنند.
فیزیوتراپی: یک فیزیوتراپ می‌تواند به شما در یادگیری تمریناتی برای تقویت عضلات کمر و بهبود انعطاف‌پذیری شما کمک کند.
تزریق: تزریق استروئید اپیدورال یا تزریق بی‌حسی عصبی می‌تواند به طور موقت درد را تسکین دهد.
در برخی موارد، ممکن است برای برداشتن قسمت پاره شده دیسک به جراحی نیاز داشته باشید.
آیا می‌توانم از فتق دیسک پیشگیری کنم؟
پیشگیری از فتق دیسک همیشه امکان‌پذیر نیست، اما می‌توانید با انجام برخی اقدامات خطر ابتلا به آن را کاهش دهید:
حفظ وزن سالم: اگر اضافه وزن دارید یا چاق هستید، با مشورت پزشک خود برای کاهش وزن اقدام کنید.
ورزش منظم: ورزش به تقویت عضلات کمر و بهبود قدرت و انعطاف‌پذیری شما کمک می‌کند.
برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است
