سروش صحت دیگر صاحب امضا در آثارش است و هر فیلم یا سریالی که از او آماده پخش می‌شود مخاطب را کنجکاو می‌کند و اشتیاق تماشای اثری جدید از او در مخاطب جدی سینما شکل می‌گیرد.
به گزارش خط سلامت، صبحانه با زرافه‌ها با ترکیب جذاب بازیگران و سابقه ساخت آثار کمدی متفاوت از صحت به یکی از فیلمهای مهم سال ۱۴۰۳ تبدیل شده است.
خلاصه داستان فیلم صبحانه با زرافه ها
هنوز اطلاعات رسمی از فیلم صبحانه با زرافه ها منتشر نشده است اما با توجه به آخرین ساخته سروش صحت یعنی سریال مگه تموم عمر چند تا بهاره؟ به نظر می‌رسد در صبحانه با زرافه ها هم باز با فضای ذهنی و خلاق آقای کارگردان روبرو هستیم و میزان فانتزی بودن اثر از فیلم اول صحت یعنی جهان با من برقص بیشتر است.
بازیگران فیلم صبحانه با زرافه ها
ترکیب جذاب و متفاوت بازیگران دومین فیلم سروش صحت باعث می‌شود صبحانه با زرافه‌ها را به عنوان یکی از آثار پربازیگر که امید بالایی هم در گیشه خواهد داشت بشناسیم. بهرام رادان سال‌ها بعد از بازی در کمدی خوش ساخت بی پولی ساخته حمید نعمت‌الله بار دیگر پا به دنیای طنز و کمدی گذاشته است و به نظر می‌رسد باید با یک بهرام رادان متفاوت روبرو شویم.
حضور پژمان جمشیدی بعد از تجربه بازی در جهان با من برقص نشان می‌دهد سروش صحت روی توانایی‌های او در عرصه کمدی حساب ویژه‌ای باز کرده است. حسابی که از سریال پژمان باز شده بود و حالا حالاها قصد پایان ندارد.
هوتن شکیبا که بعد از درخشش در سریال لیسانسه‌ها و فوق لیسانسه‌ها در نقش حبیب تبدیل به یکی از ماندگارترین شخصیت‌‌های تلویزیونی شد حالا باز هم با همکاری مجدد با سروش صحت تلاش می‌کند خاطرات خوش لیسانسه‌ها را برای مخاطب زنده کند.
بیژن بنفشه‌خواه از کمدین‌های قدیمی تلویزیون و سینما است که در سال‌های اخیر با انتخاب‌های متفاوت حضور درخشانی در عرصه بازیگری داشته است. بازی در سریال‌های مگه تموم عمر چند تا بهاره؟، دفتر یادداشت و نیسان آبی نشان می‌دهد او به مرز پختگی در عرصه بازیگری رسیده و حضورش در فیلم سروش صحت بعد از چندین تجربه مشترک همکاری یک اتفاق خوب است.
در نهایت هادی حجازی‌فر که پیش از این نیز در سریال زیرخاکی جلیل سامان نقش کمدی را تجربه کرده بود در صبحانه با زرافه ها در نقشی متفاوت می‌تواند به یکی از آس‌های صحت در جشنواره امسال تبدیل شود.
عوامل فیلم سروش صحت
از عوامل فیلم صبحانه با زرافه‌ها فعلا اطلاعاتی منتشر نشده است اما تهیه کننده این اثر سیدمصطفی احمدی است که سابقه تهیه فیلم درخت گردو محمدحسین مهدویان و تولید سریال و برنامه‌های مختلف با مهران مدیری از جمله دورهمی و سریال هیولا را در کارنامه دارد.
نقد و بررسی فوری فیلم صبحانه با زرافه ها
نکته: این نقد و نوشته‌ها، نظر کوتاه ولی دست‌اولِ منتقدان و نویسندگان سینمایی است؛ شاید بعدها همه چیز تغییر کند! در ضمن، انتشار آن‌ها -لزوما- به معنای تایید فیلیموشات نیست.
علی نعیمی
اگر حمید نعمت‌الله با آرایش غلیظ، حسین مهکام با بی حسی موضعی و عبدالرضا کاهانی با اسب حیوان نجیبی است تلاش‌هایی برای ساخت کمدی در فضایی ابزورد و متفاوت کردند و تلاش کردند تا جهان ذهنی خود را در قالب یک داستان شسته رفته به مخاطب عرضه کنند باید گفت سروش صحت با صبحانه با زرافه ها نبوغی از خود نشان داد که پیش‌قراول تمامی فیلمسازانی است سعی کردند در این گونه سینمایی خودی نشان دهند.
صحت بعد از سال‌ها مشق فیلمسازی در فضایی متفاوت و ساخت سریال‌هایی که جهان را از دریچه ذهن خودش می‌دید حالا در صبحانه با زرافه‌ها در قله‌ای ایستاده است که می‌توان با تک تک سکانس‌هایش خندید و فکر کرد و حتی گاهی گریست. اینطور است که صحت حتی مرگ را و پوچی زندگی را به راحتی به سخره می‌گیرد و حتی ابایی ندارد که در میانه فیلم شخصیت اصلی را به سمت مرگ ببرد و باز دوباره او را به دنیای امروزی خودش بکشاند.
صحبت درباره محتوا و جهان‌بینی فیلمساز بماند در زمان اکران فیلم. ولی عجالتا اگر به تماشای فیلم نشستید حتما منتظر غافلگیری‌های زیادی در لحظات مختلف فیلم باشید. به خصوص سکانس رستوران و ایتالیایی حرف زدن شخصیت‌ها که رسما مخاطب را آچمز می‌کند.
۳ نکته از فیلم:
- بازی خوب و دیدنی هادی حجازی‌فر
- حضور غافلگیرکننده بیژن بنفشه‌خواه
- مفهوم رفاقت و عشق به زندگی و زیستن
کمال پورکاوه
آخرین ساخته سروش صحت اتفاقی عجیب و قابل مطالعه در سینمای ایران محسوب می‌شود.اگر بسیاری از فیلمسازان درجه دو با ساخت کمدی‌های دم دستی و آمیزه‌ای از شوخی‌های جنسی، پیام انتهایی آثارشان را همچون سرپوشی برای بکارگیری طنز پایین‌تنه‌ای می‌دانستند، سروش صحت بدون هیچ رودربایستی تعارف را کنار گذاشته و با انبوهی از ارجاعات و‌کنایه‌های جنسی، یک تنه بار کل سینمای ایران را به دوش کشیده و در این بین قید پیام و نصیحت انتهایی را هم زده است.
به نظر می‌رسد مسیر غلط پوچ‌گرایی در سینمای ایران که پیش از این با درام‌های کسالت‌بار عبدالرضا کاهانی هوادارانی برای خود پیدا کرده بود، این‌بار با چاشنی کمدی و طنزهای کف خیابانی می‌تواند دل بسیاری از اهالی سینما را برده تا صدای قهقهه‌شان فضای کل سینمای رسانه را تحت تاثیر قرار دهد.
سروش صحت با تصویرسازی داستان چهار مرد الکی‌خوش و عیاش که مصرف مواد و مشروب و خانم‌بازی مهمترین دغدغه زندگی روزمره آنان را تشکیل می‌دهد، بدون هیچ چارچوب مشخصی آنقدر کاراکترهایش را از این سو به آن سو می‌برد که فیلم به راحتی می‌تواند به اندازه سریال ۹۹ قسمتی هم ادامه یابد و به سرانجامی نرسد. اینجاست که مجالی به فیلمساز دست می‌دهد تا در میان انبوه متلک‌های جنسی‌اش،کمی هم برای مخاطب کشته مرده حرف‌های فلسفی، نطق‌های مرعوب کننده از جنس جملات قصار اینستاگرامی بزند تا به این وسیله دل همه را به دست آورد. آخرین ساخته سروش صحت همانند یک بسته‌بندی شیک اما توخالی است که تنها به درد فریب تماشاگر می‌خورد.
۳ نکته از فیلم:
- بمباران تماشاگر با شوخی‌های جنسی
- تلقی خامدستانه از کمدی ابزورد
- بازی ناهماهنگ بهرام رادان
محمد تقی‌زاده
فریبنده‌تربن فیلم جشنواره چهل و دوم فیلم فجر؛ فیلمی با ظاهر شیک و آراسته و خوش و آب رنگ که در باطن و کالبد تهی و فاقد اصالت و ویژگی است. فیلم به شدت از نام و آوازه سروش صحت نان می‌خورد در حالی که حتی اصالت فیلم جهان با من برقص را هم ندارد. به صرف استفاده از مواد، لحظات زیادی از فیلم و شخصیت‌ها در هپروت می‌گذرد و جفنگیات کاراکترها به فضای پست مدرن تعبیر می‌شود. ابزوردیسم فیلم همانند تم اگزیستانسیالیستی آن اصالت ندارد و ور کلیشه‌ها مانده.
انتخاب بازیگران بر مبنای رفاقت انجام شده نه شایستگی نقش‌ها، حضور دائمی هوتن شکیبا، بیژن بنفشه‌خواه و پژمان جمشیدی در فیلمهای صحت نمونه کامل این رفیق بازی بی‌معناست. صبحانه با زرافه‌ها یک باحال‌بازی ۱۰۰ و چند دقیقه‌ای از صحت و رفقایش است که قرار است در عین این جفنگیات درس زندگی و مفاهیم هستی‌نگارانه هم بدهد. هم پست مدرن، هم سورئالیسم اصولی دارد و هر جفنگ‌پراکنی را نمی‌توان به این شبکه‌ها نسبت داد.
۳ نکته از فیلم:
- فضای شیک و خوش آب و رنگ فیلم
- ادعای ابزوردیسم و تم اگزیستانسیالیستی
- انتخاب بازیگران نامرتبط و شخصیت پردازی ضعیف
احسان ناظم بکایی
دیدن فیلم سروش صحت احتیاج به پیش‌زمینه دارد. باید او و احوالاتش را دوست داشته باشید و به قلم و نگاهش نزدیک باشید. برای همین وقتی کسی از شما بپرسد: «صبحانه با زرافه‌ها چطوره؟» می‌گویید: «اگه یه عمر چند بهاره و جهان با من برقص رو دوست دارید، با این کار هم حال می‌کنید و الا نه!» طبق همین قاعده، فیلم عموماً برای متولدان دهه ۴۰ به قبل چندان ملموس نیست و حتی از دیدن آن ممکن است عصبانی شوند چنانچه بعد از اکران در برج میلاد، عده‌ای در سرمای شدید بیرون برج، داغ شده بودند اما اکثر روزنامه‌نگاران و منتقدان نسل‌های جدید به واسطه قرابت قلمی و ذهنی به صحت، کارهایش را می‌پسندند.
او حتی در فاصله‌گذاری شوخی‌ها هم مثل نگارش متن، درست چیدمان کرده تا مخاطب به خنده افتاده که طبعاً شنیدن برایش سخت شده، شوخی بعدی را از دست ندهد. فاصله‌گذاری درست شوخی برای جاافتادن و تاثیرگذاری آن یکی از فنون خاص زوج صحت و صفایی به شمار می‌رود. صبحانه با زرافه‌ها یک هوتن شکیبا، پژمان جمشیدی و بیژن بنفشه‌خواه آشنا به فضای صحت، یک هادی حجازی‌فر روپا و یک بهرام رادان غریبه با فضا ولی تلاشگر را کنار هم چیده است. متن چنان قوی و موقعیت‌ها چنان درست ترتیب داده شده که کسی حواسش به ترکیب ستاره‌های فراوان فیلم از یک سو و همین طور عدم حضور زنان از سوی دیگر در فیلم نیست.
سروش صحت از آن دست افرادی است که با وجود تلاش برخی‌ها برای حذف کردنش، رویکرد عملگرایی شدیدی دارد و برعکس توقع بدخواهانش، خود را با پرکاری و تنوع کارهایش تحمیل می‌کند. رویکردی که برخاسته از خواندن و دیدن فراوانش است.
۳ نکته از فیلم:
- شوخی‌های درست در سر جای خود
- بازی دادن مخاطب در درک و ادامه دادن شوخی‌ها در ذهن خود او
- ورود رادان و حجازی‌فر به دنیای صحت
سعیده نیک اختر
تا اینجای جشنواره فیلم جدید صحت، صبحانه با زرافه‌ها، بهترین فیلم جشنواره امسال است. فیلمی که برای مخاطب خاص دهه ۵۰ و ۶۰ ساخته شده و بعید می‌دانم سنین بالاتر و کمتر از آن، از فیلم خوشش بیاید. چه ایرادی دارد؟ مگر اینهمه فیلمهای اکشن و پر خشونت برای سنین کمتر از ۱۵ سال ممنوع نیست؟ این هم به ژانر های قبلی‌تان اضافه کنید. سینما تضمین نداده که برای خوشایند همه رده‌های سنی و همه اقشار فرهنگی فیلمی یکدست بسازد.
صحت پرکار و باهوش است. جوری فیلم می‌سازد و حرفش را می‌زندکه در همین ۹۰ دقیقه اثرش را می‌گذارد. طوری که هنوز ۲۴ ساعت از نمایش فیلم نگذشته جمله معروف فیلم تبدیل به کلام پر تکرار اغلب اهالی رسانه می‌شود: « مهندس به نظر شما وقتش نرسیده کمی به خودمون برسیم؟ بله. نظرم مثبته بریم برسیم. اگر من با شما نیام ناراحت می‌شید؟ بله، خیلیییییی» صحت اینقدر خوانده و نوشته که قلق هم نسلی‌هایش دستش آمده است. با جنس دیالوگ‌ها و تفکر خوابیده در مغز جوانان خوب آشناست. خوب بلد است چطور حرف‌های هم نسلی‌هایش را در زبان نقش‌هایش بنشاند تا باورپذیر و ملموس باشد.
رفاقت در فیلم صحت حرف اول را می‌زند کما اینکه در جهان با من برقص هم شاهد همین امر بودیم. رفیق ها همه جا کنار همند در غم و شادی و اختلاف و افتراق. به هیچ وجه همدیگر را تنها نمی‌گذارند. حالا اینجا در صبحانه با زرافه‌ها همه باهم تصمیم می‌گیرند برای فرار از شرایط موجود ناپسند به یک دنیای خیالی و توهم زا، دور از جو موجود به دنیای دیگری پناه ببرند و چند ساعتی بی خیال هرچه که می‌گذرد شوند. ابزارشان هم استنشاق است. شاید راه حل درستی نباشد اما بهرحال به این وسیله موفق می‌شوند با زرافه‌ها ملاقات کنند.
۳ نکته از فیلم:
- تکیه‌کلامی که زود همه‌گیر شد
- آدم‌های شریف هم نیاز به بی‌خیالی دارند
- رفیق همه جورش خوبه
حرف‌های عوامل فیلم در نشست خبری جشنواره فیلم فجر
سروش صحت | کارگردان: من و ایمان صفایی سال‌های سال است با هم کار می‌کنیم و تمام کارهایی که تاکنون انجام داده‌ایم، مبتنی بر علایق و سلایق ماست، یعنی هر چیزی که دوست داریم و به آن معتقد هستیم را برای نوشتن انتخاب می‌کنیم و در این خلال، کلی دوست پیدا می‌کنیم و عوامل هر فیلم‌مان تشکیل می‌شود. جهان مدرن به اندازه کافی عجیب و غریب است و علیه خودش هجویه‌ای هم هست. چیزی که من و ایمان می‌نویسیم، صرفاً جهان‌بینی ماست و ممکن است هجویه باشد یا نباشد، جز این هر چه بگویم دروغ گفته‌ام. من و ایمان دلمان می‌خواهد بتوانیم از بزرگان ادبیات جهان و ایران؛ چه کلاسیک و چه مدرن اقتباس کنیم. چندباری هم تلاش کردیم؛ اما اتفاق نیفتاده است. آرزوی ماست که بتوانیم روزی از این گنجینه ادبیات استفاده کنیم.
ما سه داستان در ذهنمان داشتیم. یکی از آن‌ها قصه رفاقت چند آقا و دیگری رفاقت چند خانم بود. داستان سوم هم روایت دوستی چند خانم و آقا بود. نمی‌دانم بشود که دومی و سومی را ساخت یا خیر؛ اما امیدوارم شرایط مهیا شود. تم داستان «صبحانه با زرافه‌ها» بخشش و ماجرای رفاقت چند آقا بود که در یک عروسی کلید می‌خورد. ابتدای این فیلم شبیه به فیلم «هنگ‌اور» است؛ اما راستش را بخواهید زمانی که فیلمنامه را می‌نوشتیم اصلا به یاد آن فیلم نبودیم و بعدا متوجه آن شدیم. شباهت به آن فیلم وجود دارد؛ اما نیت ما شبیه‌سازی از «هنگ‌اور» نبوده است. این فیلم برآمده از اعتقادات من است.
به نظرم، «صبحانه با زرافه‌ها» در ترویج دوستی است. اگر ما در فیلم درباره مواد مخدر صحبت کرده‌ایم، به معنای ترویج آن نیست؛ بلکه می‌خواستیم نشان دهیم که مشکلات از همان نشات می‌گیرد. می‌دانم که همیشه نمی‌توانیم ببخشش داشته باشیم؛ اما اگر به آن دقت کنیم می‌بینیم که با بخشش زندگی بهتر می‌شود. شاید چون آدم پر اشتباهی هستم، می‌خواهم که بخشش هم ترویج پیدا کند. من فکر کردم در فیلمی که فقط با ۶ نفر پیش می‌رود، بهتر است از بازیگرانی استفاده شود که مخاطب از پیش، با آن‌ها آشنا هستند.
من و ایمان صفایی کتاب حکمت‌های تائو یا به نام فرزانگی را بسیار دوست داشتیم. علت این که در این فیلم، از این کتاب استفاده شده، علاقه ما به این کتاب و فرزانگی است. پایان این فیلم تلخ نیست؛ بلکه در کل پایان تلخ است.کدام پایانی را در زندگی سراغ دارید که شیرین باشد؟ با این وجود پایان «صبحانه با زرافه‌ها» تلخ نیست.
مصطفی احمدی | تهیه‌کننده: آرزوی من بود که اسمم کنار اسم سروش صحت قرار بگیرد. واسطه آشنایی ما پژمان جمشیدی بود؛ من مدت زیادی نیست که در این حوزه فعالیت می‌کنم ولی همیشه دوست داشتم که با سروش صحت کار کنم.
پژمان جمشیدی | بازیگر: (تماس تلفنی) ما همواره مدیون اصحاب رسانه هستیم. از این که نتوانستم خدمت شما برسم، عذر می‌خواهم زیرا سر فیلمبرداری سریال «زیرخاکی» هستم. نخستین کار من با سروش صحت در سریال پژمان بود و ورودم را به هنر مدیون ایشان هستم. دست اصحاب رسانه را می‌بوسم که با این حقوق ناچیز تا این ساعت می‌ایستند تا اخبار را پوشش دهند. از صمیم قلبم از همه اهالی رسانه ممنون هستم و مدیون‌تان هستم؛ چه زمانی که از من نقد کرده‌اید و چه زمانی که تعریف کرده‌اید.
مهیار علیزاده | آهنگساز: سروش صحت و کارهای قبلی‌اش را بسیار دوست داشتم. فضای آثارش با دیگر فیلم و سریال‌ها متفاوت است. من هم دیر به این پروژه اضافه شدم و در زمان بسیار کم یعنی ۴ روز فرصت داشتم تا کارم را انجام دهم. امیدوارم تا حدودی توانسته باشم کارم را درست انجام دهم.
آرمان فیاض | مدیر فیلمبرداری: از زمانی که با سروش صحت کار کردم، دیگر کار کردن با دیگر کارگردانان دشوار شده است. او انسان بزرگی است و روح بزرگی دارد و باعث می‌شود تا نقاط تاریک درون ما روشن شود. من فقط راهی را رفتم که سروش صحت به من نشان می‌داد.
امیرحسین حداد | طراح صحنه: جمله معروفی داریم که هر لوکیشینی باید روح داشته باشد و باید بگویم که سروش صحت آموزگار خوبی برایم بوده است. همان‌قدر که کار کردن در پشت‌صحنه با او به ما خوش می‌گذرد، سخت هم هست، چراکه پیدا کردن فضای ذهنی او بسیار دشوار است.
عکس های فیلم صبحانه با زرافه ها
تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است
