برخی از محققان بر این باورند که بیماری آلزایمر به نوعی اختلال در استفاده از گلوکز در مغز است که شباهت زیادی به مقاومت به انسولین در دیابت نوع 2 دارد. این فرضیه با نام "دیابت نوع 3" شناخته می‌شود، اگرچه این اصطلاح یک تشخیص رسمی در علم پزشکی نیست، اما نشان‌دهنده ارتباط بالقوه میان این دو بیماری است.
به گزارش خط سلامت در این مقاله به بررسی علت‌ها، علائم، و روش‌های درمانی این ارتباط پرداخته خواهد شد.
دیابت نوع 3 و بیماری آلزایمر
دیابت یک بیماری مزمن است که اغلب بر روی قلب، کلیه‌ها، چشم‌ها و پاها تأثیر می‌گذارد. اما اخیراً محققان به این نتیجه رسیده‌اند که دیابت ممکن است بر مغز نیز تأثیر بگذارد و ارتباطی بین دیابت و بیماری آلزایمر وجود داشته باشد. برخی از محققان اصطلاح "دیابت نوع 3" را برای آلزایمر به کار برده‌اند، زیرا این بیماری به نوعی نشان‌دهنده مقاومت به انسولین در مغز است که باعث مختل شدن متابولیسم گلوکز و تخریب عصبی می‌شود.
این مسئله می‌تواند منجر به مشکلاتی در حافظه، یادگیری و سایر توانایی‌های شناختی شود. در این مقاله، ارتباط میان دیابت و آلزایمر بررسی می‌شود و علل و درمان‌های این ارتباط به طور مفصل شرح داده می‌شوند.
دیابت نوع 3 یک تشخیص رسمی نیست، اما محققان معتقدند بیماری آلزایمر ممکن است نوعی دیابت باشد که به طور خاص بر مغز تأثیر می‌گذارد. در این شرایط، مقاومت به انسولین در نورون‌ها باعث اختلال در متابولیسم گلوکز و آسیب به سلول‌های مغزی می‌شود. این وضعیت همچنین با التهاب مزمن و استرس اکسیداتیو در بدن همراه است که سرعت تشکیل پلاک‌های آمیلوئید و درهم‌تنیدگی‌های پروتئین تاو را افزایش می‌دهد؛ این ویژگی‌ها از نشانه‌های اصلی بیماری آلزایمر هستند.
علل دیابت نوع 3
دیابت نوع 3 به طور عمده ناشی از مقاومت مزمن به انسولین در مغز است که مشابه با آنچه در دیابت نوع 2 مشاهده می‌شود. هنگامی که مغز قادر به استفاده مناسب از گلوکز برای تولید انرژی نیست، این امر می‌تواند منجر به تخریب نورون‌ها و مشکلات شناختی مانند فراموشی و گیجی شود.
التهاب سیستمیک و استرس اکسیداتیو نیز نقش مهمی در این فرآیند دارند، چرا که باعث آسیب به نورون‌ها و تشکیل پلاک‌های آمیلوئید و پروتئین‌های تاو می‌شوند. علاوه بر این، حساسیت ژنتیکی و عواملی مانند سبک زندگی ناسالم (رژیم غذایی نامناسب، چاقی و کم‌تحرکی) می‌توانند خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهند.
علائم دیابت نوع 3
علائم دیابت نوع 3 بیشتر به صورت شناختی و عصبی بروز می‌کنند و نشان‌دهنده مشکلات مغزی ناشی از مقاومت به انسولین هستند. این علائم می‌توانند شامل فراموشی، ناتوانی در یادگیری چیزهای جدید، گیجی و اختلال در تمرکز باشند. با پیشرفت بیماری، مشکلاتی مانند قضاوت ضعیف، مشکلات زبان و از دست دادن توانایی حل مسائل نیز ممکن است بروز کنند.
در مراحل پیشرفته‌تر، افراد ممکن است از دست دادن شدید حافظه، گیجی و ناتوانی در انجام فعالیت‌های روزانه بدون کمک را تجربه کنند. تغییرات خلقی نیز به دلیل تغییرات شیمی مغز مرتبط با نارسایی انسولین رایج است.
تشخیص و درمان دیابت نوع 3
تشخیص دیابت نوع 3 معمولاً به ترکیبی از آزمایش‌های شناختی و پزشکی نیاز دارد. پزشکان ممکن است علائم مربوط به از دست دادن حافظه، ناتوانی در تمرکز و زوال ذهنی را بررسی کنند و آزمایش خون برای اندازه‌گیری سطح انسولین و متابولیسم گلوکز انجام دهند.
همچنین، تکنیک‌های تصویربرداری مانند MRI می‌توانند ناهنجاری‌های مرتبط با مقاومت به انسولین در مغز را شناسایی کنند. درمان خاصی برای دیابت نوع 3 وجود ندارد، اما می‌توان از طریق رژیم غذایی سالم، ورزش منظم، و درمان‌های دارویی مانند متفورمین که ممکن است به بهبود عملکرد شناختی کمک کند، وضعیت را بهبود بخشید.
همچنین، کنترل فشار خون و حفظ وزن سالم نیز به پیشگیری از این وضعیت کمک می‌کند.
تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است
