سینوزیت را با سرماخوردگی اشتباه نگیرید + تشخیص ، علل و درمان خانگی

سینوزیت التهاب در سینوس‌های سر است و می‌تواند علائم مشابه سرماخوردگی داشته‌باشد. در صورت عدم درمان عوارض زیادی برای فرد ایجاد می‌شود.

به گزارش خط سلامت سینوزیت یکی از بیماری‌های عفونی است که در سینوس‌های سر شکل می‌گیرد. سینوس‌ها حفره‌های مملو از هوا هستند. هر عاملی که موجب پرشدن و گرفتگی آن‌ها توسط چرک شود، سینوزیت ایجاد خواهد کرد.

سینوزیت و انواع آن

سینوزیت و یا رینوسینوزیت، آماس حاد یا مزمن لایهٔ مخاطی در یک یا چند حفره اطراف بینی است.

عفونت حاد سینوسی اغلب با التهاب ناشی از آلرژی یا عفونت ویروسی (مانند سرماخوردگی) شروع می شود و گاهی اوقات به عفونت باکتریایی تبدیل می شود. عفونت های مزمن سینوسی معمولاً به دلیل التهاب مداوم هستند. ناهنجاری های ساختاری در سینوس ها می تواند مستعد سینوزیت مزمن یا عود کننده باشد. 2  عفونت قارچی سینوس چندان رایج نیست، اما می تواند بر افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند تأثیر بگذارد.

سینوس ها

سینوس ها فضاهای هوایی هستند که توسط استخوان احاطه شده اند و در نزدیکی چشم ها، بینی، گونه ها و پیشانی شما قرار دارند. آنها شامل سینوس های فرونتال، ماگزیلاری، اسفنوئید و اتموئید هستند.

سینوس ها با غشاهای مخاطی پوشانده شده اند که به طور معمول مخاط تولید می کنند، نوعی مایع که به به دام انداختن زباله ها کمک می کند. سلول های مژک مو مانند میکروسکوپی غشاها را می پوشانند و در امتداد مخاط قرار می گیرند که معمولاً در طول روز به مجرای بینی تخلیه می شود.

هنگامی که محل های تخلیه سینوس ها مسدود می شود، سینوس ها نمی توانند تخلیه شوند و ممکن است عفونت ایجاد شود. مخاط در طول عفونت توسط سلول‌های التهابی و باکتری‌ها ضخیم می‌شود و از حالت آبکی به غلیظ تبدیل می‌شود و رنگ آن از شفاف به زرد یا سبز تغییر می‌کند.

علائم عفونت سینوسی

عفونت های سینوسی را می توان بر اساس مدت زمانی که عفونت ادامه داشته است به دسته های مختلفی تقسیم کرد.

در سینوزیت حاد ، علائم برای کمتر از چهار هفته وجود دارد. سینوزیت تحت حاد نشان می دهد که علائم برای بیش از چهار اما کمتر از 12 هفته وجود دارد.

علائم اغلب همراه با سینوزیت حاد و تحت حاد عبارتند از: 

درد صورت و فشار روی سینوس(های) درگیر

گرفتگی بینی

ترشحات رنگی بینی

کاهش حس بویایی و چشایی

تب

سردرد

بوی بد دهان یا طعم بد

خستگی

سرفه

درد دندان

فشار و یا درد گوش

عفونت سینوس ویروسی بدون درمان بهبود می یابد. از سوی دیگر، عفونت حاد سینوس باکتریایی، در صورت اینکه علائم از 10 روز گذشته باشد، و پس از بهبودی بدتر شوند یا شدید باشند، فرض می‌شود.

عفونت قارچی تهاجمی حاد یک نوع نادر از عفونت سینوسی است که می تواند افرادی را که سیستم ایمنی بدنشان به شدت سرکوب شده است، تحت تاثیر قرار دهد. علائم با تب، سرفه، خون دماغ و سردرد شروع می شود. این عفونت ها چشم را با علائم تورم یا تغییرات بینایی درگیر می کنند و بر مغز تأثیر می گذارند.

سینوزیت مزمن

علائم سینوزیت مزمن خفیف است و شامل موارد زیر است:

گرفتگی بینی

 آبریزش بینی همراه با مخاط

درد یا فشار در صورت

کاهش حس بویایی و چشایی

سرفه مزمن  (در کودکان)

اگر سینوزیت مزمن به دلیل سینوزیت قارچی غیرتهاجمی (توپ قارچی) باشد، تنها علائم کمی ایجاد می کند که فقط شامل احساس پری، فشار سینوسی و مقداری ترشح می باشد. سینوزیت قارچی مزمن تهاجمی یشتر افرادی را تحت تاثیر قرار می دهد که دارای نقص ایمنی هستند. این بیماری علائم معمول سینوزیت مزمن را برای مدت طولانی ایجاد می کند، اما علائم جدی کاهش بینایی و ناتوانی در حرکت چشم را با پیشرفت عفونت ایجاد می کند.

زمانی که علائم شما به مدت 12 هفته یا بیشتر وجود داشته باشد،  سینوزیت مزمن تشخیص داده می شود.

سینوزیت راجعه

این عفونت های سینوسی علائم معمول سینوزیت حاد را دارند و بین دوره ها برطرف می شوند. زمانی که در یک سال چهار یا بیشتر عفونت سینوسی باشد، در نظر گرفته می‌شوید که  سینوزیت مکرر دارند.

عوارض

عوارض عفونت سینوسی غیر معمول است، اما عفونت به بافت های اطراف چشم، جمجمه یا مغز سرایت می کند. اگر فردی علائمی مانند تب بالا، تورم اطراف چشم یا پیشانی، گیجی، سردرد شدید یا تغییرات بینایی دارد ، باید فوراً به پزشک خود مراجعه کند .

علل

رینیت آلرژیک و عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی از عوامل خطر سینوزیت حاد و مزمن هستند. سایر شرایطی که می توانند شانس ابتلا به عفونت های سینوسی را افزایش دهند عبارتند از  بیماری رفلاکس معده (GERD) و رینیت غیر آلرژیک. اگر فردی ناهنجاری‌های ساختاری دارد که تخلیه سینوس را مهار می‌کند، بیشتر مستعد ابتلا به هر دو نوع سینوزیت می باشید.

مشکلات مربوط به عملکرد ضعیف سیستم ایمنی بزرگترین عامل خطر برای سینوزیت قارچی است، اما خطر ابتلا به انواع مختلف عفونت های ویروسی و باکتریایی را نیز افزایش می دهد. نقص ایمنی می تواند در نتیجه یک مشکل ژنتیکی (مانند فیبروز کیستیک )، عفونت (مانند HIV/AIDS )، یا بیماری هایی که بر سطح آنتی بادی تأثیر می گذارد (مانند مولتیپل میلوما ) رخ دهد. دیابت همچنین یک عامل خطر برای عفونت های قارچی سینوسی می باشد.

عفونت سینوس حاد یا تحت حاد

عفونت سینوس حاد یا تحت حاد با التهاب مجاری بینی شروع می شود که می تواند به دلیل تحریک کننده، آلرژی یا عفونت مانند سرماخوردگی رخ دهد. انسداد حاصل از تخلیه سینوس منجر به ایجاد عفونت می شود.

عفونت سینوسی مزمن یا عود کننده

سینوزیت مزمن یا عود کننده معمولاً به جای عفونت ناشی از التهاب مداوم است. به دلیل عواملی مانند رینیت آلرژیک، آلرژی های قارچی، بیماری تنفسی تشدید شده با آسپرین (AERD)، قرار گرفتن در معرض محرک ها (مانند دود سیگار)، یا عفونت های مکرر ویروسی ایجاد می شود.

سایر علل عفونت های مزمن یا عود کننده سینوس شامل ناهنجاری های ساختاری در مجرای بینی و سینوس ها، مانند انحراف سپتوم (ساختاری که مجرای بینی را به دو طرف تقسیم می کند) است. آدنوئیدهای بزرگ شده؛ شاخک های بزرگ شده (ساختارهایی که هوای بینی شما را گرم می کنند)؛ پولیپ بینی؛ و سایر ناهنجاری های استخوانی که از تخلیه سینوس ها جلوگیری می کند.

عفونت های قارچی سینوسی

عفونت قارچی سینوسی به صورت یک توپ قارچی غیر تهاجمی یا به عنوان یک عفونت قارچی تهاجمی ایجاد می شود که به ساختارهای مجاور آسیب می رساند. زمانی که سلول های مرده و بقایای ناشی از التهاب یا آسیب در سینوس جمع می شوند و قارچی که به طور معمول در هوا وجود دارد شروع به رشد می کند، ممکن است یک توپ قارچی ایجاد شود. این باعث تحریک و التهاب بیشتر می شود.

این ارگانیسم ها در هوا وجود دارند، اما معمولاً به بدن حمله نمی کنند - آنها فقط زمانی قادر به رشد هستند که دفاع ایمنی بدن بسیار پایین باشد.

تشخیص سینوزیت

عفونت سینوسی بر اساس علائم شما و معاینه فیزیکی توسط ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما تشخیص داده می شود. برای تشخیص عفونت حاد یا تحت حاد سینوسی بدون عارضه معمولاً به آزمایش دیگری نیاز نیست. افراد در صورت مشکوک بودن به آلرژی ، برای آزمایش آلرژی معرفی می شوند. اگر سینوزیت مکرر یا مزمن دارند، ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی تصویربرداری سی تی را برای جستجوی علت زمینه ای درخواست می کند.

بررسی میکروسکوپی و کشت آسپیره از سینوس ها به تشخیص عفونت های قارچی یا باکتریایی مقاوم کمک می کند.

در موارد شدید سینوزیت، به ویژه مواردی که به درمان‌های معمول پزشکی پاسخ نمی‌دهند، به متخصص گوش و حلق و بینی (ENT) یا متخصص گوش و حلق و بینی ارجاع داده می شوید.

 نحوه تشخیص عفونت سینوسی

درمان علامتی

درمان عفونت سینوسی به علت آن بستگی دارد. عفونت سینوسی ویروسی حاد و یا تحت حاد معمولی ظرف 10 روز یا کمتر برطرف می شود. شما یا فرزندتان فقط برای راحتی به درمان علامتی نیاز دارید. اسپری بینی سالین یا برای بزرگسالان، شستشوی با نمک بینی می تواند به حذف مخاط از مجاری بینی و سینوس ها کمک کند. این درمان ها همچنین برای بزرگسالان مبتلا به سینوزیت عود کننده یا مزمن مفید می باشد.

درمان اولیه عفونت سینوسی باکتریایی یک دوره 10 تا 14 روزه آنتی بیوتیکی (معمولا آموکسی سیلین یا آموکسی سیلین-کلاوولانات) است.

 عفونت سینوسی خود به خود از بین می رود؟

عفونت های مزمن

درمان عفونت مزمن سینوسی اغلب شامل اسپری استروئیدی بینی است. در موارد التهاب شدید، استفاده از استروئیدهای خوراکی مانند پردنیزون به مدت 3 تا 10 روز اغلب توصیه می شود.

سایر داروهای مفید شامل داروهای ضداحتقان موضعی یا خوراکی است. بسته به وجود عفونت باکتریایی ممکن است آنتی بیوتیک تجویز شود یا نه. در این صورت، درمان ممکن است برای چهار تا شش هفته ادامه یابد.

عمل جراحی

اگر عفونت های مکرر سینوسی ناشی از مشکلات ساختاری شدید یا  پولیپ بینی باشد، برخی افراد نیاز به جراحی دارند . جراحی آندوسکوپی ممکن است برای عفونت های قارچی سینوسی نیز مورد نیاز باشد.

 نحوه درمان عفونت های سینوسی

در حالی که عفونت سینوسی معمولاً خود محدود می‌شود، اما در زمانی که آن را دارید می‌تواند کاملاً ناتوان کننده باشد و اغلب فرد را از  همه چیز به جز ناراحتی که ایجاد می‌کند منحرف می‌کند.  برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید. 

تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است.