چرا برخی بیماران داروهای روانپزشکی را خودسرانه قطع می کنند؟

بسیاری از افراد ممکن است پس از مدتی مصرف داروهای روانپزشکی ، تصور کنند دیگر نیازی به آنها ندارند، در حالی که قطع ناگهانی دارو می‌تواند به بروز علائم مجدد و حتی وخیم‌تر شدن وضعیت منجر شود.

به گزارش خط سلامت در این مقاله به بررسی دلایل مختلفی که باعث می‌شود افراد مبتلا به بیماری‌های روانی داروهای خود را قطع کنند، خواهیم پرداخت.

چرا افراد داروهای روانپزشکی را خودسرانه قطع می کنند؟

دلایل مختلفی وجود دارد که چرا برخی افراد مبتلا به بیماری‌های روانی به طور خودسرانه داروهای خود را قطع می‌کنند. این دلایل می‌توانند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشند و معمولاً شامل ترکیبی از عوامل روان‌شناختی، اجتماعی و عملی هستند. برخی از دلایل رایج عبارتند از:

احساس بهبودی: برخی افراد پس از مدتی استفاده از داروهای خود، احساس بهبودی می‌کنند و فکر می‌کنند که دیگر نیازی به دارو ندارند. این اتفاق به ویژه زمانی رخ می‌دهد که علائم بیماری کاهش می‌یابد و آن‌ها تصور می‌کنند که بیماری از بین رفته است، بدون اینکه درک کنند داروها برای حفظ ثبات وضعیت آنها ضروری هستند.

عوارض جانبی: بسیاری از داروهای بیماری‌های روانی ممکن است عوارض جانبی مانند افزایش وزن، خواب‌آلودگی یا اختلال در حافظه ایجاد کنند که می‌تواند افراد را ناراحت یا مختل کند. این عوارض ممکن است باعث شود که افراد دارو را قطع کنند تا احساس راحتی بیشتری پیدا کنند.

انگ اجتماعی و شرم از مصرف دارو: در بسیاری از جوامع، بیماری‌های روانی با انگ همراه هستند و برخی افراد ممکن است به دلیل احساس شرم یا ترس از قضاوت دیگران، از مصرف دارو خودداری کنند. این امر ممکن است باعث شود که داروها را قطع کنند تا از احساس متفاوت بودن یا مورد قضاوت قرار گرفتن جلوگیری کنند.

کمبود درک یا بی اعتمادی: برخی افراد ممکن است اهمیت داروهای خود را به طور کامل درک نکنند یا اعتماد نداشته باشند که داروها مؤثر یا ضروری هستند. آن‌ها ممکن است نتوانند مزایای بلندمدت داروها را ببینند، به ویژه اگر تجربه ناراحتی یا عوارض جانبی کوتاه‌مدت داشته باشند.

هزینه‌ها یا دسترسی به دارو: هزینه دارو، عدم پوشش بیمه یا دشواری در دسترسی به نسخه‌ها نیز می‌تواند نقش داشته باشد. برخی افراد ممکن است به دلیل عدم توانایی مالی یا مشکلات در تهیه منظم دارو، مصرف آن را قطع کنند.

باور به خودکفایی: برخی افراد ممکن است باور داشته باشند که می‌توانند بدون دارو سلامت روان خود را مدیریت کنند و اغلب به استراتژی‌های شخصی یا درمان‌های جایگزین تکیه کنند. این باور می‌تواند آن‌ها را به قطع داروهای تجویز شده سوق دهد.

عدم پایبندی به دلیل مشکلات شناختی: در برخی بیماری‌های روانی مانند اسکیزوفرنی یا اختلال دوقطبی، علائم شناختی (مانند فراموشی یا تفکر آشفته) ممکن است باعث شود که افراد نتوانند به طور منظم داروهای خود را مصرف کنند یا متوجه اهمیت ثابت بودن درمان نشوند.

ترس از وابستگی: برخی افراد ممکن است از وابستگی به دارو بترسند و به همین دلیل از مصرف آن اجتناب کنند. آنها ممکن است نگران از دست دادن کنترل بر وضعیت روانی خود یا ایجاد وابستگی به دارو باشند.

فهم نادرست از داروها: گاهی اوقات افراد ممکن است هدف از مصرف دارو را به درستی درک نکنند. ممکن است فکر کنند که دارو فقط در زمان‌های بروز بیماری نیاز است و متوجه نباشند که حفظ ثبات روانی به مصرف مداوم دارو نیاز دارد.

درک این دلایل برای ارائه حمایت مؤثر به افرادی که از بیماری‌های روانی رنج می‌برند، اهمیت زیادی دارد. ایجاد گفت‌وگوهای باز با پزشکان معالج و اطمینان از اینکه برنامه‌های درمانی با نیازها و نگرانی‌های شخصی آنها مطابقت دارد، می‌تواند در بهبود وضعیت افراد مؤثر باشد.

کدام بیماران روانی بیشتر احتمال دارد داروهای خود را قطع کنند؟

افراد مبتلا به برخی بیماری‌های روانی بیشتر در معرض قطع خودسرانه داروهای روان‌پزشکی هستند. از جمله این بیماری‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

اسکیزوفرنی: افراد مبتلا به اسکیزوفرنی ممکن است به دلیل علائم ناخوشایند یا احساس بهبودی، داروهای خود را قطع کنند. این بیماری معمولاً به داروهای ضد روان‌پریشی نیاز دارد که افراد ممکن است به دلایل مختلف مانند عوارض جانبی یا عدم درک کامل از بیماری، مصرف آن را متوقف کنند.

اختلال دوقطبی: افراد مبتلا به اختلال دوقطبی ممکن است در دوران فاز شیدایی احساس کنند که دیگر نیازی به دارو ندارند، زیرا ممکن است خود را سالم و بدون مشکل ببینند. در این حالت، قطع دارو می‌تواند منجر به بروز فازهای افسردگی یا شیدایی شدید شود.

اختلال افسردگی عمده: در برخی از افراد مبتلا به افسردگی، پس از مدتی مصرف دارو و احساس بهبودی، ممکن است تمایل به قطع دارو پیدا کنند. آنها ممکن است احساس کنند که دیگر نیازی به دارو ندارند، غافل از این که قطع دارو می‌تواند علائم افسردگی را بازگرداند.

اختلال اضطرابی: برخی افراد مبتلا به اضطراب و اختلالات مرتبط ممکن است به دلیل عوارض جانبی دارو یا احساس بهبودی، مصرف دارو را متوقف کنند. این اقدام می‌تواند به افزایش اضطراب و حتی حملات پانیک منجر شود.

افراد مبتلا به این بیماری‌ها معمولاً نیاز به مشاوره و حمایت روان‌پزشکی دارند تا از قطع ناگهانی دارو و عواقب آن جلوگیری شود.