چرا برخی کودکان ظرفیت باخت را ندارند؟

چرا برخی از کودکان توانایی پذیرش شکست را ندارند و در برابر آن دچار عصبانیت شدید می‌شوند؟ این سؤال ممکن است برای بسیاری از والدین پیش آمده باشد. در این مقاله، به بررسی دلایل روانشناختی و عاطفی این موضوع پرداخته و عواملی مانند کمال‌گرایی، اعتماد به نفس پایین، و سبک تربیتی والدین را تحلیل خواهیم کرد.

به گزارش خط سلامت درک این موضوع می‌تواند به والدین کمک کند تا بهتر از عهده تربیت کودکانی که با شکست به سختی کنار می‌آیند، برآیند.

چرا برخی کودکان ظرفیت باخت را ندارند؟

توانایی کنار آمدن با شکست و از دست دادن، به عوامل عاطفی، رشدی و محیطی بستگی دارد. در اینجا به دلایلی اشاره می‌کنیم که ممکن است باعث واکنش‌های عصبی شدید در کودکان در مواجهه با شکست شود:

توسعه تنظیم هیجانی: کودکان هنوز در حال یادگیری چگونگی مدیریت و تنظیم هیجانات خود هستند. مهارت آن‌ها در مقابله با ناامیدی، شکست یا عصبانیت محدود است و ممکن است نتوانند به درستی با این احساسات برخورد کنند. در نتیجه، زمانی که با شکستی روبرو می‌شوند، این احساسات به شدت در آن‌ها بروز می‌کند.

کمال‌گرایی: برخی از کودکان دارای تمایل شدید به موفقیت و ترس از شکست هستند. این ممکن است باعث شود که آن‌ها انتظار داشته باشند همیشه عملکرد خوبی داشته باشند. وقتی شکست می‌خورند، این وضعیت برایشان ویران‌کننده به نظر می‌آید و منجر به عصبانیت شدید می‌شود.

اعتماد به نفس پایین: کودکان با اعتماد به نفس پایین ممکن است شکست را به عنوان نقص شخصیتی خود ببینند. آن‌ها به جای اینکه شکست را بخشی طبیعی از فرایند یادگیری بدانند، آن را نشانه‌ای از ناکافی بودن خود تلقی می‌کنند که باعث ناامیدی و عصبانیت می‌شود.

سبک تربیتی والدین: نحوه واکنش والدین به شکست و شکست‌ها می‌تواند بر واکنش‌های کودک تأثیرگذار باشد. اگر والدین کودک را از مواجهه با شکست‌ها محافظت کنند یا به طور مفرط از او تعریف کنند، ممکن است کودک نتواند چگونگی کنار آمدن با شکست‌ها را بیاموزد. نداشتن مواجهه با چالش‌ها می‌تواند باعث شود که شکست‌های ناگهانی برای کودک سخت‌تر و دلهره‌آورتر به نظر برسد.

کمبود مهارت‌های مقابله‌ای: برخی از کودکان ممکن است مهارت‌های مقابله‌ای لازم برای مدیریت ناامیدی و شکست را نداشته باشند. وقتی این مهارت‌ها را ندارند، ممکن است از عصبانیت یا واکنش‌های منفی دیگر برای مقابله استفاده کنند.

تمایل به کنترل: کودکان معمولاً احساس نیاز به کنترل محیط و نتایج دارند. وقتی شکست می‌خورند، ممکن است احساس کنند که کنترل از دست رفته است و این احساس فقدان کنترل می‌تواند منجر به عصبانیت و تلاش برای بازپس‌گیری قدرت از دست رفته شود.

برای کمک به کودکان در مواجهه بهتر با شکست‌ها و ساختن تاب‌آوری، مهم است که والدین واکنش‌های عاطفی سالم را مدل‌سازی کنند، بازخوردهای سازنده بدهند و به کودکان یاد دهند که شکست بخشی طبیعی و ارزشمند از فرایند یادگیری است.

همچنین تشویق به داشتن ذهنیت رشد، جایی که کودک چالش‌ها را به عنوان فرصت‌های یادگیری می‌بیند نه تهدید، می‌تواند به آن‌ها کمک کند تا ناامیدی‌ها را بهتر مدیریت کنند.