افراد مبتلا به اختلال فاز خواب تأخیری به‌سختی می‌توانند در ساعت‌های معمول شب به خواب بروند و معمولاً تا دیروقت شب بیدار می‌مانند، به‌طوری که خوابیدن در ساعت‌های معمول برایشان مشکل می‌شود و صبح‌ها نیز سخت بیدار می‌شوند.
به گزارش خط سلامت در این اختلال، ساعت بیولوژیکی بدن فرد با ساعت اجتماعی و شغلی هماهنگ نیست.
علائم اختلال فاز خواب تأخیری
مشکل در به خواب رفتن: افراد مبتلا به اختلال فاز خواب تأخیری معمولاً نمی‌توانند قبل از نیمه‌شب بخوابند و ممکن است تا ساعات ابتدایی صبح (مثل ساعت ۲ بامداد یا بعدتر) بیدار بمانند.
مشکل در بیدار شدن: آن‌ها همچنین نمی‌توانند به‌راحتی در ساعات صبح بیدار شوند و هنگامی که بیدار می‌شوند، احساس کسلی و خستگی می‌کنند.
کارکرد پایین در طول روز: به‌دلیل ریتم خواب تأخیری، افراد مبتلا به اختلال فاز خواب تأخیری ممکن است در محل کار، مدرسه یا در تعاملات اجتماعی به‌خاطر کمبود خواب یا عدم هماهنگی با ساعت‌های معمول با مشکلاتی روبه‌رو شوند.
بی‌خوابی مزمن: به دلیل تأخیر در فاز خواب، افراد معمولاً از برنامه خواب منظم پیروی نمی‌کنند و این منجر به اختلال در الگوهای خواب و بی‌خوابی می‌شود.
علل اختلال فاز خواب تأخیری
علت دقیق این اختلال هنوز به‌طور کامل مشخص نیست، اما عواملی همچون موارد زیر می‌توانند در بروز آن مؤثر باشند:
ژنتیک: وجود تاریخچه خانوادگی اختلالات خواب می‌تواند احتمال بروز اختلال فاز خواب تأخیری را افزایش دهد.
عوامل هورمونی و بیولوژیکی: اختلال در ریتم شبانه‌روزی بدن می‌تواند عامل بروز این اختلال باشد.
عوامل روانشناختی: استرس، افسردگی یا اضطراب ممکن است علائم اختلال فاز خواب تأخیری را تشدید کنند.
تأثیرات محیطی: عادت‌های خواب نامناسب، استفاده زیاد از وسایل الکترونیکی یا عدم دریافت نور طبیعی خورشید می‌تواند بر ساعت بیولوژیکی بدن تأثیر بگذارد.
درمان و مدیریت اختلال فاز خواب تأخیری
برای مدیریت اختلال فاز خواب تأخیری باید تکنیک‌هایی برای تنظیم مجدد ریتم شبانه‌روزی خواب و بهبود بهداشت خواب به کار گرفته شود، از جمله:
درمان با نور (نوردرمانی): قرار گرفتن در معرض نور روشن در صبح برای جلوتر بردن چرخه خواب و بیداری.
مکمل‌های ملاتونین: مصرف مکمل‌های ملاتونین در شب برای کمک به بدن جهت آمادگی برای خواب.
برنامه‌ریزی خواب: تنظیم تدریجی زمان‌های خواب و بیداری برای هماهنگ شدن با برنامه زمانی معمول.
درمان شناختی رفتاری (CBT): درمان شناختی رفتاری برای بی‌خوابی می‌تواند به حل رفتارها و افکاری که به الگوهای خواب تأخیری کمک می‌کنند، کمک کند.
افراد مبتلا به اختلال فاز خواب تأخیری معمولاً به ترکیبی از این درمان‌ها برای بازیابی الگوی خواب سالم و کارآمد نیاز دارند.
تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است
