اختلال اسکیزوفرنی فرم یک بیماری روانپریشی است که علائمی مشابه اسکیزوفرنی دارد، اما مدت زمان آن کمتر از شش ماه است. این اختلال بر تفکر، احساسات و رفتار فرد تأثیر میگذارد و میتواند باعث مشکلات جدی در روابط اجتماعی و حرفهای شود.
به گزارش خط سلامت در این مقاله به بررسی علائم، علل، روشهای تشخیص، درمان و عوارض اختلال اسکیزوفرنیفرم پرداختهایم. برای آشنایی بیشتر با این بیماری و روشهای مقابله با آن، ادامه مطلب را مطالعه کنید.
علائم اسکیزوفرنیفرم
علائم این اختلال ممکن است شامل:
هذیانها (باورهای نادرست که فرد نمیتواند آنها را اصلاح کند)
توهمات (دیدن، شنیدن یا احساس چیزهایی که واقعی نیستند)
گفتار نامنظم و بیمعنی
رفتارهای عجیب یا غیرمعمول
کمبود انرژی و عدم علاقه به زندگی
مشکلات بهداشتی و نظافتی
کنارهگیری از روابط اجتماعی
علل اسکیزوفرنیفرم
علل این اختلال هنوز به طور کامل مشخص نیست، اما ممکن است عوامل زیر در ایجاد آن نقش داشته باشند:
ژنتیک: وراثت ممکن است در انتقال این اختلال نقش داشته باشد.
ساختار و عملکرد مغز: اختلال در مدارهای مغزی مرتبط با تفکر و ادراک.
محیط: شرایط استرسزا یا روابط ضعیف ممکن است در افرادی که تمایل به این اختلال دارند، محرک باشد.
درمان اسکیزوفرنیفرم
درمان شامل داروهای ضد روانپریشی و رواندرمانی است:
داروها: داروهای ضد روانپریشی برای کنترل علائم مانند هذیان و توهم تجویز میشوند.
رواندرمانی: این نوع مشاوره به فرد کمک میکند تا بیماری خود را بشناسد، اهدافی برای بهبود تعیین کند و احساسات خود را مدیریت کند. همچنین درمان خانوادگی میتواند به خانوادهها کمک کند تا بهتر با فرد مبتلا تعامل داشته باشند.
در صورتی که علائم اختلال اسکیزوفرنیفرم بیش از ۶ ماه طول بکشد، ممکن است فرد به اسکیزوفرنی تبدیل شود که یک بیماری دائمی است.
افراد در معرض خطر اختلال اسکیزوفرنی فرم
افراد در معرض خطر اختلال اسکیزوفرنیفرم شامل گروههای زیر هستند:
افراد با سابقه خانوادگی اسکیزوفرنی یا اختلالات روانپریشی: افرادی که در خانواده خود سابقه بیماریهای روانی مانند اسکیزوفرنی دارند، بیشتر در معرض ابتلا به اختلال اسکیزوفرنیفرم قرار دارند.
مردان جوان: این اختلال بیشتر در مردان بین 18 تا 24 سالگی رخ میدهد.
زنان در سنین 24 تا 35 سال: در حالی که در مردان این اختلال در سنین پایینتری شروع میشود، در زنان بیشتر در سنین میانهتری شروع میشود.
افراد با مشکلات زیستمحیطی یا استرسهای شدید: افرادی که تحت فشارهای شدید روانی مانند استرسهای شغلی، خانوادگی یا اجتماعی قرار دارند، ممکن است بیشتر در معرض این اختلال باشند.
افراد با ناهنجاریهای مغزی یا مشکلات شیمیایی مغز: اختلال در عملکرد مغز، بهویژه در مدارهایی که مسئول تفکر و ادراک هستند، میتواند خطر ابتلا به اختلال اسکیزوفرنیفرم را افزایش دهد.
افراد مبتلا به بیماریهای روانپریشی دیگر: افرادی که دچار بیماریهای روانی مانند افسردگی یا اضطراب شدید هستند، ممکن است خطر ابتلا به اختلال اسکیزوفرنیفرم را داشته باشند.
تشخیص زودهنگام و درمان این افراد میتواند از بروز مشکلات بیشتر جلوگیری کند.
برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است