عصبانیت مکرر و شدید، یکی از نشانه‌های رایج طرحواره محرومیت عاطفی است. وقتی دائماً احساس می‌کنیم که به اندازه کافی دیده و شنیده نمی‌شویم، عصبانیت طبیعی است. اما اگر این عصبانیت به بخشی از شخصیت ما تبدیل شود و در همه روابط مان بروز کند، ممکن است نشانه‌ای از یک مشکل عمیق‌تر باشد.
به گزارش خط سلامت در این مقاله، به بررسی شش نشانه اصلی طرحواره محرومیت عاطفی می‌پردازیم تا به شما کمک کنیم این طرحواره را بهتر بشناسید و راهکارهایی برای مقابله با آن پیدا کنید.
طرحواره محرومیت عاطفی چیست؟
وقتی در کودکی به اندازه کافی مورد توجه و حمایت عاطفی قرار نگیریم، ممکن است در بزرگسالی طرحواره محرومیت عاطفی را در خود پرورش دهیم. این طرحواره باعث می‌شود که ما همیشه احساس کنیم نیازهای عاطفی‌مان نادیده گرفته می‌شود و این می‌تواند منجر به عصبانیت، انزوا و سردی در روابطمان شود.
علت شکل‌گیری این طرحواره چیست؟
تجربیات کودکی
اگر در کودکی احساس کنیم که والدین یا مراقبانمان به اندازه کافی به احساسات ما توجه نمی‌کنند یا نیازهای عاطفی‌مان را برآورده نمی‌سازند، این تجربه در ذهن ما حک می‌شود و در بزرگسالی به شکل طرحواره محرومیت عاطفی بروز پیدا می‌کند.
مغز و یادگیری
مغز ما برای بقا، الگوهایی را از تجربیات گذشته می‌آموزد. اگر در کودکی یاد گرفته باشیم که احساساتمان مهم نیست، این الگو در بزرگسالی هم تکرار می‌شود.
نشانه‌های طرحواره محرومیت عاطفی
احساس تنهایی و سوءتفاهم: همیشه احساس می‌کنید که کسی شما را درک نمی‌کند و تنها هستید.
عصبانیت و خشم: به راحتی عصبانی می‌شوید و احساس می‌کنید که دیگران به شما ظلم می‌کنند.
رفتار منفعل-پرخاشگرانه: برای بیان احساسات خود به صورت مستقیم مشکل دارید و ممکن است به صورت غیرمستقیم یا با رفتارهای منفی واکنش نشان دهید.
سردی در روابط: با دیگران سرد برخورد می‌کنید و به راحتی به آن‌ها نزدیک نمی‌شوید.
فرض غفلت در همه جا: حتی اگر دیگران به شما توجه کنند، شما احساس می‌کنید که آن‌ها واقعا به شما اهمیت نمی‌دهند.
سرکوب کردن احساسات: برای جلوگیری از آسیب دیدن، احساسات خود را سرکوب می‌کنید.
چگونه با این طرحواره کنار بیاییم؟
طرحواره محرومیت عاطفی، یکی از عمیق ترین طرحواره های ناسازگار اولیه است که حل و فصل آن نیازمند مراجعه به روانشناس بالینی و پیروی از دستورالعمل های درمانی می باشد. با این حال برای کنترل علایم این طرحواره توصیه می شود:
به تجربیات کودکی خود فکر کنید و سعی کنید بفهمید که چرا این طرحواره در شما شکل گرفته است.
با کودک درون خود همدلی کنید و به نیازهای عاطفی او توجه کنید.
یاد بگیرید که احساسات خود را به صورت سالم و مستقیم بیان کنید.
با افرادی ارتباط برقرار کنید که به شما احترام می‌گذارند و به نیازهای عاطفی‌تان توجه می‌کنند.
برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است
