یکی از مهم‌ترین عوامل مرتبط با اختلال کم‌توجهی - بیش‌فعالی (ADHD) ، نقش انتقال‌دهنده عصبی دوپامین است. دوپامین، به عنوان پیام‌رسان شیمیایی مغز، در بسیاری از عملکردهای شناختی از جمله توجه، انگیزش و پاداش نقش حیاتی دارد.
به گزارش خط سلامت تحقیقات نشان می‌دهد اختلال در سیستم دوپامینی مغز، به ویژه در مناطقی که مسئول کنترل توجه و حرکت هستند، می‌تواند به بروز علائم بیش فعالی (ADHD) مانند بی‌توجهی، بیش‌فعالی و تکانشگری منجر شود.
اختلال کم‌توجهی - بیش‌فعالی (ADHD) چیست؟
اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی (ADHD) یک اختلال عصبی است که با الگوهای تکراری بی‌توجهی، بیش‌فعالی و تکانشگری مشخص می‌شود. این اختلال می‌تواند در دوران کودکی شروع شود و تا بزرگسالی ادامه یابد. افراد مبتلا به بیش فعالی (ADHD) ممکن است در تمرکز، کنترل تکانه‌ها و نشستن آرام مشکل داشته باشند.
دوپامین چیست؟
دوپامین یک انتقال‌دهنده عصبی است که نقش مهمی در سیستم پاداش مغز، یادگیری، حرکت و احساسات ایفا می‌کند. این ماده شیمیایی به عنوان پیام‌رسان در مغز عمل می‌کند و به سلول‌های عصبی اجازه می‌دهد با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.
ارتباط بین دوپامین و بیش فعالی (ADHD)
محققان معتقدند که یکی از دلایل اصلی بیش فعالی (ADHD) ، اختلال در سیستم دوپامینی مغز است. به عبارت دیگر، مغز افراد مبتلا به بیش فعالی (ADHD)ممکن است در تولید، انتقال یا پاسخ به دوپامین دچار مشکل باشد. این اختلال در سیستم دوپامین می‌تواند منجر به علائم مشخصه بیش فعالی (ADHD) مانند بی‌توجهی، بیش‌فعالی و تکانشگری شود.
تنظیم سطح دوپامین چگونه به کنترل علایم بیش فعالی (ADHD) کمک می کند؟
توجه و تمرکز: دوپامین به ما کمک می‌کند تا روی کارها تمرکز کنیم و انگیزه داشته باشیم. اختلال در سیستم دوپامین می‌تواند باعث شود که افراد مبتلا به بیش فعالی (ADHD) در حفظ توجه و تمرکز بر روی یک کار مشکل داشته باشند.
کنترل تکانه‌ها: دوپامین نقش مهمی در کنترل تکانه‌ها دارد. اختلال در این سیستم می‌تواند منجر به تکانشگری و مشکل در کنترل رفتار شود.
جستجوی پاداش: دوپامین با سیستم پاداش مغز ارتباط دارد. اختلال در این سیستم می‌تواند باعث شود افراد مبتلا به ADHD به دنبال فعالیت‌هایی باشند که به سرعت به آن‌ها پاداش بدهد، حتی اگر این فعالیت‌ها مضر باشند.
درمان بیش فعالی (ADHD)
درمان بیش فعالی (ADHD) معمولاً شامل ترکیبی از موارد زیر است:
دارودرمانی: داروهای محرک و غیرمحرک می‌توانند به بهبود علائم بیش فعالی (ADHD) کمک کنند. این داروها به تنظیم سطح دوپامین در مغز کمک می‌کنند.
روان‌درمانی: درمان‌های رفتاری-شناختی می‌توانند به افراد مبتلا به بیش فعالی (ADHD) کمک کنند تا مهارت‌های مقابله‌ای را بیاموزند و رفتارهای خود را مدیریت کنند.
آموزش: آموزش به افراد مبتلا به بیش فعالی (ADHD) و خانواده‌های آن‌ها در مورد این اختلال و راه‌های مدیریت آن بسیار مهم است.
نقاط قوت افراد مبتلا به بیش فعالی (ADHD)
اگرچه بیش فعالی (ADHD) با چالش‌هایی همراه است، اما افراد مبتلا به این اختلال اغلب دارای نقاط قوت منحصر به فردی هستند، مانند:
خلاقیت: افراد مبتلا به بیش فعالی (ADHD) اغلب تفکر خلاق و خارج از چارچوب دارند.
انرژی بالا: این افراد معمولاً پرانرژی و پرشور هستند.
کنجکاوی: آن‌ها اغلب نسبت به دنیای اطراف خود کنجکاو هستند و علاقه زیادی به یادگیری دارند.
مقابله با بیش فعالی (ADHD)
مقابله با بیش فعالی (ADHD) ممکن است چالش‌برانگیز باشد، اما با کمک درمان مناسب و استراتژی‌های مقابله‌ای، می‌توان کیفیت زندگی را بهبود بخشید. برخی از راهکارهای مفید عبارتند از:
برنامه‌ریزی و سازماندهی: استفاده از برنامه‌ریزان، فهرست‌ها و یادداشت‌ها می‌تواند به بهبود سازماندهی کمک کند.
تقسیم کارها به بخش‌های کوچک‌تر: انجام کارها به صورت مرحله به مرحله می‌تواند به کاهش احساس طغیان کمک کند.
ایجاد یک محیط آرام: داشتن یک محیط کار یا مطالعه آرام و بدون حواس‌پرتی می‌تواند به بهبود تمرکز کمک کند.
ورزش منظم: ورزش می‌تواند به کاهش اضطراب و بهبود خلق‌وخو کمک کند.
خواب کافی: خواب کافی برای عملکرد مغز بسیار مهم است.
برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است
