افراد مبتلا به هیپرزومنیا به دلیل خواب‌آلودگی در طول روز دچار مشکل در عملکرد هستند که می‌تواند بر تمرکز و سطح انرژی تأثیر بگذارد.
به گزارش خط سلامت، هیپرزومنیا می‌تواند ایدئوپاتیک، اولیه یا ثانویه باشد.هیپرزومنیای ایدئوپاتیک زمانی است که فرد بدون دلیل مشخص احساس خواب آلودگی استثنایی می‌کند.
هیپرزومنیای اولیه چیست؟
هیپرزومنیای اولیه زمانی است که هیپرزومنیا بیماری اصلی است. ممکن است به دلایل عصبی باشد یا به عنوان یک علامت نارکولپسی رخ دهد.
یک نظریه این است که برای برخی افراد، مولکول کوچک خاصی بیش از حد در مایع مغزی نخاعی تولید می‌شود. این عمل مشابه یک قرص خواب یا بیهوشی است. با این حال، تحقیقات بیشتری مورد نیاز است.
دلایل پرخوابی
افسردگی
مولتیپل اسکلروزیس (MS)
آسیب عصبی ناشی از ضربه به سر
مصرف دارو یا الکل
یک تومور
آسیب به سیستم عصبی مرکزی
مصرف دارو
آپنه خواب
برخی از این شرایط بر توانایی شما برای خوابیدن در شب تأثیر می‌گذارند و منجر به خستگی در طول روز می‌شوند.
افرادی که در طول روز دچار خواب‌آلودگی می‌شوند بیشتر در معرض خطر هیپرزومنیا هستند.
آپنه خواب
شرایط کلیوی
شرایط قلبی
شرایط سیستم عصبی
افسردگی
عملکرد کم تیروئید
انسفالیت
صرع
افرادی که به طور منظم سیگار می‌کشند یا الکل می‌نوشند نیز در معرض خطر ابتلا به هیپرزومنیا هستند.
داروهایی که باعث خواب‌آلودگی می‌شوند می‌توانند عوارض جانبی مشابه هیپرزومنیا داشته باشند.
هیپرزومنیا اغلب بین اواسط نوجوانی و اوایل دهه بیست آغاز می‌شود، اما می‌تواند در هر زمانی ظاهر شود. علائم ممکن است در فواصل زمانی شدیدتر شوند. در زنان، ممکن است درست قبل از قاعدگی بدتر شوند.
برخی از 10-15 درصد افراد متوجه می‌شوند که علائم بدون دلیل مشخصی برطرف می‌شوند، طبق بنیاد هیپرزومنیا.
علامت اصلی هیپرزومنیا خواب آلودگی مداوم است. فرد مبتلا به هیپرزومنیا ممکن است در هر 24 ساعت بیش از 11 ساعت بخوابد. آن‌ها ممکن است در طول روز چرت بزنند اما همچنان احساس خواب‌آلودگی کنند.
مشکل بیدار شدن از خواب طولانی
فکر کردن و صحبت کردن کند
مشکل به خاطر آوردن چیزها
تحریک‌پذیری
اضطراب
انرژی پایین
هذیان‌ها، در برخی موارد
برای تشخیص هیپرزومنیا، یک پزشک علائم و سابقه پزشکی شما را بررسی می‌کند.
آن‌ها احتمالاً اگر حداقل 3 ماه موارد زیر را تجربه کرده‌اید، هیپرزومنیا را تشخیص می‌دهند:
-
خواب آلودگی بیش از حد در طول روز
-
نیاز غیرقابل کنترل به خواب
-
چرت‌های طولانی و غیرقابل تجدید
-
مشکل بیدار شدن از خواب در اکثر موارد حتی پس از دوره‌های معمولی یا طولانی‌تر خواب شبانه
یک معاینه فیزیکی می‌تواند برای هوشیاری آزمایش شود.
یک دفترچه خواب: شما خواب و بیداری خود را در طول شب ثبت می‌کنید تا الگوهای خواب را پیگیری کنید.
مقیاس خواب‌آلودگی اپورت: این مقیاس خواب‌آلودگی را برای تعیین شدت بیماری رتبه‌بندی می‌کند.
تست چند خواب‌آلودگی: در طول روز چرت کنترل شده می‌زنید در حالی که یک دستگاه انواع خوابی را که تجربه می‌کنید اندازه‌گیری می‌کند.
پلی سومنوگرافی
شما یک شب در یک مرکز خواب می‌مانید و یک دستگاه فعالیت مغز، حرکات چشم، ضربان قلب، سطح اکسیژن و عملکرد تنفس را کنترل می‌کند.
درمان به علت و نوع هیپرزومنیا بستگی دارد.
گزینه‌ها عبارتند از:
-
داروهای محرک معمولاً برای درمان نارکولپسی استفاده می‌شوند، مانند:
-
مودافینیل (پروویگیل)، دارویی برای تقویت بیداری
-
آمفتامین‌ها، مانند متیل فنیدات
-
پیتولیسانت (Wakix)، داروی محرک دیگر
-
اوکسیبات سدیم (Xyrem)، که ضعف عضلانی و خواب‌آلودگی را با نارکولپسی پیشگیری می‌کند
-
فلومازنیل (Romazicon)، که اثر بنزودیازپین‌ها را معکوس می‌کند
-
تغییرات سبک زندگی ممکن است به برخی افراد کمک کند تا خواب خود را مدیریت کنند یا بهتر با هیپرزومنیا کنار بیایند.
-
کار بر روی یک برنامه خواب منظم، مانند بیدار شدن و خوابیدن در همان زمان هر روز
-
اجتناب از فعالیت‌های خاص، مانند غذا خوردن یا کار در رختخواب، برای بهبود کیفیت خواب
-
پیروی از یک رژیم غذایی غنی از غذاهای کامل ممکن است به طور طبیعی به حفظ سطح انرژی کمک کند
-
پیوستن به یک گروه حمایتی
برخی از افراد مبتلا به هیپرزومنیا می‌توانند علائم خود را با تغییرات درست سبک زندگی و دارو بهبود بخشند، اگرچه برخی افراد ممکن است هرگز تسکین کامل پیدا نکنند.
هیپرزومنیا اگرچه یک وضعیت تهدید کننده زندگی نیست، اما می‌تواند کیفیت زندگی فرد را تحت تأثیر قرار دهد و کار، تحصیل و انجام سایر فعالیت‌های روزمره را دشوار کند.
افرادی که مبتلا به هیپرزومنیا هستند باید به پزشک خود اطلاع دهند که آیا برای یک بیماری دیگر تحت درمان هستند، زیرا می‌تواند عملکرد برخی داروها، از جمله بیهوشی را تحت تأثیر قرار دهد.
هیچ راهی برای جلوگیری از برخی اشکال هیپرزومنیا وجود ندارد.
می‌توانید با ایجاد یک محیط خواب آرام و اجتناب از الکل و برخی داروها، خطر ابتلا به هیپرزومنیا را کاهش دهید.
همچنین ضروری است که به دنبال درمان شرایط زمینه ای باشید، زیرا نادیده گرفتن این موارد ممکن است منجر به عوارض شود.
هیپرزومنیا می‌تواند خطرناک باشد اگر فرد رانندگی کند، از ماشین‌آلات استفاده کند یا کار دیگری انجام دهد که نیاز به هوشیاری کامل دارد.
همچنین می‌تواند بر تحصیل و زندگی اجتماعی فرد تأثیر بگذارد.
نادیده گرفتن هیپرزومنیا همچنین ممکن است به این معنی باشد که فرد تحت درمان برای یک بیماری دیگر، مانند مصرف الکل، MS یا افسردگی نیست.
افرادی که بیشتر روزها یا بیش از یک ساعت در روز می‌خوابند ممکن است خطر ابتلا به فشار خون بالا، سکته مغزی یا بیماری‌های قلبی عروقی را داشته باشند.
علائم هیپرزومنیا چیست؟
فرد مبتلا به هیپرزومنیا ممکن است خواب آلود، آشفته و کم انرژی احساس کند.
آن‌ها ممکن است در فکر کردن و صحبت کردن کند باشند و مشکلات حافظه داشته باشند. ممکن است اغلب چرت بزنند اما هرگز احساس نشاط نکنند.
هیپرزومنیا چقدر جدی است؟
هیپرزومنیا می‌تواند خطرناک باشد اگر خطر تصادفات را افزایش دهد. فرد مبتلا به این بیماری باید با پزشک خود مشورت کند که آیا رانندگی یا استفاده از ماشین‌آلات برای آن‌ها بی خطر است. همچنین می‌تواند تأثیر جدی بر توانایی فرد برای کار یا تحصیل و کیفیت زندگی او داشته باشد.
گزینه‌ها عبارتند از:
-
جستجوی درمان برای یک بیماری زمینه ای، مانند MS
-
استفاده از استراتژی‌های سبک زندگی، مانند اجتناب از الکل یا ایجاد یک روتین منظم خواب-بیداری
-
استفاده از داروهایی که یک پزشک می‌تواند تجویز کند
هیپرزومنیا، که گاهی اوقات هیپرزومنولنس نامیده می‌شود، زمانی است که فرد با وجود خواب کافی احساس خواب‌آلودگی می‌کند. این ممکن است ناشی از یک بیماری باشد که توانایی فرد را برای خوابیدن تحت تأثیر قرار می‌دهد، مانند افسردگی، یا ممکن است بدون دلیل مشخص رخ دهد. در این صورت، احتمالاً یک علت عصبی وجود دارد.
برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است
