اختلال انفجاری متناوب یک اختلال رفتاری است که با بروز ناگهانی و شدید خشم و پرخاشگری مشخص میشود.
به گزارش خط سلامت این انفجارهای خشم اغلب با شدت واکنش نشان داده شده نسبت به موقعیت نامتناسب است و میتواند منجر به آسیب فیزیکی به خود یا دیگران، تخریب اموال و ایجاد مشکلات جدی در روابط اجتماعی شود.
علائم اختلال انفجاری متناوب
برخی از مهم ترین علایم این اختلال عبارت است از:
انفجارهای مکرر خشم
این انفجارها معمولاً بدون هیچ هشداری رخ میدهند و میتوانند شامل فریاد زدن، پرتاب اشیاء، تهدید یا آسیب رساندن به دیگران باشند.
عدم تناسب واکنش با محرک
شدت واکنش بسیار بیشتر از آنچه که موقعیت ایجاب میکند است.
احساس پشیمانی پس از انفجار
پس از اوج گرفتن خشم، فرد مبتلا معمولاً احساس پشیمانی، شرمساری یا گیجی میکند.
تکرار این الگو
این الگوی رفتاری به صورت مکرر و در طول زمان تکرار میشود.
علل اختلال انفجاری متناوب
علت دقیق اختلال انفجاری متناوب هنوز به طور کامل شناخته نشده است، اما عوامل زیر ممکن است در بروز آن نقش داشته باشند:
ژنتیک: برخی مطالعات نشان میدهند که این اختلال ممکن است دارای پایه ژنتیکی باشد.
شیمی مغز : اختلال در عملکرد برخی از انتقالدهندههای عصبی مانند سروتونین میتواند در بروز این اختلال نقش داشته باشد.
عوامل محیطی : تجربیات دوران کودکی، مانند آزار و اذیت، میتواند خطر ابتلا به این اختلال را افزایش دهد.
اختلالات همراه : افراد مبتلا به اختلال انفجاری متناوب اغلب اختلالات دیگری مانند اختلال بیشفعالی کمتوجهی، اختلال دوقطبی یا اختلال مصرف مواد نیز دارند.
تفاوت اختلال انفجاری متناوب با صرع
صرع یک اختلال عصبی است که با بروز ناگهانی و مکرر تشنج مشخص میشود. در حالی که هر دو اختلال ممکن است باعث بروز تغییرات ناگهانی در رفتار شوند، تفاوتهای مهمی بین آنها وجود دارد:
صرع ناشی از فعالیت غیر طبیعی سلولهای عصبی در مغز است، در حالی که اختلال انفجاری متناوب دارای علل پیچیدهتری است که شامل عوامل روانشناختی و اجتماعی نیز میشود.
علائم صرع بسیار متنوع است و میتواند شامل تشنجهای عمومی، تشنجهای جزئی، از دست دادن هوشیاری و تغییرات حسی باشد. در حالی که علائم اصلی اختلال انفجاری متناوب، انفجارهای خشم و پرخاشگری است.
درمان صرع معمولاً شامل داروهای ضد تشنج و در برخی موارد جراحی است، در حالی که درمان اختلال انفجاری متناوب شامل رواندرمانی و داروهای روانپزشکی است.
اختلال انفجاری متناوب و راهکارهای مدیریت آن
اختلال انفجاری متناوب (IED) یک اختلال روانی است که با بروز ناگهانی و مکرر خشم شدید و پرخاشگری مشخص میشود. این اختلال میتواند روابط اجتماعی، حرفهای و شخصی فرد را به شدت تحت تأثیر قرار دهد.
رفتار افراد مبتلا به اختلال انفجاری متناوب بین دورههای طغیان خشم
افراد مبتلا به اختلال انفجاری متناوب (IED) بین دورههای طغیان خشم، معمولاً رفتارهایی متفاوت از افراد عادی دارند. این رفتارها میتواند به تشخیص دقیقتر این اختلال کمک کند.
ویژگیهای رفتاری بین دورههای طغیان خشم در افراد مبتلا به IED
احساس گناه و شرم
پس از هر طغیان خشم، اغلب احساس گناه و شرم شدیدی میکنند. این احساسات میتواند منجر به پشیمانی عمیق از رفتارهای خود شود.
نگرانی در مورد عواقب رفتارهای خود
نگران هستند که رفتارهای پرخاشگرانه آنها به روابطشان آسیب زده باشد یا به آنها مشکلاتی ایجاد کند.
تلاش برای کنترل خشم
ممکن است تلاش کنند تا خشم خود را کنترل کنند و از بروز طغیانهای بعدی جلوگیری کنند.
تغییر در رفتار
ممکن است رفتارهای خود را تغییر دهند تا از موقعیتهایی که باعث تحریک آنها میشود، اجتناب کنند.
تحریکپذیری
ممکن است نسبت به محرکهای معمول، حساستر باشند و زودتر عصبانی شوند.
احساس تنش و اضطراب
ممکن است احساس کنند که همیشه در آستانه انفجار هستند و این احساس باعث ایجاد تنش و اضطراب مداوم در آنها میشود.
افکار منفی
ممکن است افکار منفی و بدبینانه داشته باشند و به دیگران یا موقعیتها به صورت تهدیدآمیز نگاه کنند.
مشکلات در روابط
ممکن است در حفظ روابط صمیمانه با دیگران مشکل داشته باشند.
تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است