کودکی مهم ترین تاثیر را بر شکل گیری شخصیت بزرگسالی دارد. تجربیات ناخوشایند دوران کودکی چالش هایی را در آینده ایجاد می کند.
به گزارش خط سلامت برخی رفتارها در بزرگسالی ناشی از تجربیات بد دوران کودکی هستند.
کودکی و تجربیات ناخوشایند
کودکی پایه و اساس افکار و احساسات آدمی است. هر چقدر افراد کودکی خوب و سرشار از شادی را گذرانده باشند رشد روانی بهتری خواهند داشت. اما متاسفانه برخی افراد تجارب ناخوشایند زیادی را در دوران کودکی خود تجربه کرده اند. این افراد رفتارهای زیر را در بزرگسالی نشان می دهند:
خود انتقادی بیش از حد
همانطور که می گویند، افراد بدترین منتقد خودشان هستند. این انتقاد اغلب فراتر از سطوح سالم می باشد و به صدایی فراگیر و مزمن تبدیل شود که مدام به ما می گوید که به اندازه کافی خوب نیستیم و معمولا از دوران کودکی ناخوشایند سرچشمه می گیرد شاید شما مورد انتقاد مداوم مراقبین یا اطرافیان خود قرار گرفته اید. در نتیجه، شما این صدا را درونی کرده اید و حتی در بزرگسالی به سرزنش خود ادامه می دهید.
مشکل این است که این کار منجر به عزت نفس پایین و احساس بی کفایتی مداوم می شود و شما را از دنبال کردن فرصت ها، ایجاد روابط سالم و به طور کلی لذت بردن از زندگی باز می دارد.
مبارزه با اعتماد
اعتماد مقوله ای پیچیده است. مخصوصاً زمانی که تجربیاتی داشته اید که باعث شده است نیت افراد را زیر سوال ببرید و این مسئله ریشه در کودکی دارد.
مشکل در ایجاد روابط نزدیک
سبک دلبستگی که در سال‌های اولیه با مراقبان اصلی مانند مادر شکل می گیرد، زمینه را برای روابط آینده فراهم می کند.
این نظریه را تئوری دلبستگی می نامند که توسط روانپزشک و روانکاو بریتانیایی جان بالبی معرفی شد. اگر دوران کودکی شما با غفلت یا در دسترس نبودن مادر همراه بود ، ممکن است سبک دلبستگی ناایمن ایجاد کرده باشید.
ممکن است متوجه شوید که مردم را از خود دور می کنید، از رها شدن می ترسید یا خیلی محکم به روابط خود می چسبید. این رفتارها یک پیشگویی خودشکوفایی ایجاد می کند که در آن ترس شما از رها شدن یا طرد شدن در نهایت باعث دور شدن افراد می شود. درک این الگو می تواند همان چیزی باشد که برای امنیت بیشتر در روابط خود به آن نیاز دارید.
خودتان را به خاطر اتفاقات گذشته سرزنش نکنید. در عوض، سعی کنید تأثیر آن را بر زمان حال خود درک کنید.
واکنش بیش از حد به محرک های خاص
همه افراد به چیزهای خاصی حساس هستند و برایشان آزار دهنده محسوب می شود. اما اگر واکنش‌های شما به‌طور نامتناسبی قوی یا احساسی به نظر می‌رسند، نشانه‌ای از ارتباط این محرک‌ها با تجربیات دوران کودکی شما می باشد.
دانستن اینکه این محرک‌ها چیست و ریشه‌های آن‌ها را درک کنید، برای اینکه یاد بگیرید واکنش‌های خود را بهتر مدیریت کنید، ضروری است.
کمال گرایی
کمال گرایی یک شمشیر دو لبه است. از یک طرف، شما را به ارائه بهترین های خود سوق می دهد. اما از سوی دیگر منجر به انتظارات غیر واقعی و شک دائمی به خود می شود. اگر در محیطی بزرگ شده اید که عشق و تایید مشروط به عملکرد شماست، ممکن است تمایل به کمال گرایی داشته باشید و باور داشته باشید که اشتباه کردن غیرقابل قبول است و برای اینکه لایق عشق یا احترام باشید باید کامل باشید.
کمالگرایی منجر به خود فشاری بیش از حد ، فرسودگی شغلی و حتی مسائل مربوط به سلامت روان مانند اضطراب و افسردگی می شود. همچنین بر روابط شما تأثیر می گذارد، زیرا از دیگران انتظار کمال مشابهی دارید.
درک کنید که ارزش شما به عملکرد شما بستگی ندارد و اشتباه کردن اشکالی ندارد. بالاخره این نقص ها و اشتباهات است که افراد را انسان می کند.
ترس از ابراز احساسات
ترس از ابراز احساسات به زندگی بزرگسالی نیز منتقل می شود و ابراز احساسات در برابر دیگران را برای شما دشوار کند.
سرکوب این احساسات مانند تلاش برای نگه داشتن یک توپ ساحلی در زیر آب می باشد. اما نکته اینجاست: احساس کردن اشکالی ندارد. آسیب پذیر بودن اشکالی ندارد. احساسات شما معتبر هستند و اهمیت دارند.
بیان احساسات خود نشانه ضعف نیست، بلکه گواهی بر قدرت شماست، پس همه آن ها را در آغوش بگیرید: شادی ها، غم ها، ترس ها و امیدها. برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.
تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است.
