خانواده سمی ویژگی های شخصیتی خاصی را در کودکان پرورش می دهد.
به گزارش خط سلامت در این مطلب 9 مورد از ویژگی های کودکانی که در خانواده های سمی رشد یافته اند بررسی شده است.
بزرگ شدن در یک خانواده سمی اثری ماندگار بر جای می گذارد.
در یک محیط سمی، کودک یاد می گیرد در آب های متلاطم حرکت کند و برای زنده ماندن سازگار شود و در حالی که این انعطاف پذیری قابل ستایش است، اغلب در ویژگی های شخصیتی که چالش برانگیز است، ظاهر می شود.
خانواده سمی چه ویژگی ایجاد می کند؟
حساسیت بیش از حد
افرادی که در خانواده های سمی بزرگ شده اند اغلب در حالت آماده باش هستند. این آگاهی افزایش یافته، اگرچه یک مکانیسم بقا است، به یک ویژگی شخصیتی تبدیل می شود.
در یک محیط ناپایدار، کودک یاد می گیرد کوچکترین نشانهها: صدای بلند، دری که به هم خورده، یا نگاهی خاص را مورد توجه قرار دهد و مطابق با آن واکنش نشان دهد تا از درگیری جلوگیری کند. این باعث می شود که نسبت به محیط اطراف خود بیش از حد حساس باشد.
با گذشت زمان، این هوشیاری دائمی آنها را همدل و بصیر می کند زیرا توانایی عجیبی در شناخت افراد و موقعیتها ایجاد می کند. اما منجر به اضطراب می شود، زیرا همیشه در حال پیش بینی بحران بعدی هستند.
کمال گرایی
بزرگ شدن در یک محیط سمی اغلب منجر به ایجاد تمایلات کمال گرایی می شود. در حالی که این ویژگی افراد را به برتری در بسیاری از زمینه ها سوق می دهد، اما دلیل زیادی برای اضطراب و شک به خود است.
مشکل در اعتماد
اعتماد سنگ بنای هر رابطه سالم است. اما برای افرادی که در خانوادههای سمی بزرگ شدهاند، اعتماد مسیر دشواری است.
در محیط نا آرام خانه، افرادی که قرار است امنیت و عشق را تامین کنند، گاهی منشأ آسیب می شوند. این خیانت منجر به بی اعتمادی عمیق در دیگران می شود. تصدیق این امر اولین گام برای ایجاد روابط سالم تر و قابل اعتمادتر است.
توقع بیش از حد
بسیاری از افرادی که در خانوادههای سمی بزرگ شدهاند، اغلب خود را برای برتری در هر زمینهای از زندگی تحت فشار قرار میدهند. این موفقیت بیش از حد راهی برای جبران آشفتگی و بی ثباتی تجربه شده در خانه است.
در میان محیط های سمی، موفقیت مانند یک پناهگاه است. این یک فرار و حس کنترلی را فراهم می کند که در خانه وجود ندارد. علاوه بر این، تلاشی ناامید کننده برای کسب تأیید از والدین یا مراقبان است.
راضی کردن دیگران
مردم پسندی یک ویژگی رایج در میان کسانی است که در خانواده های سمی بزرگ شده اند. وقتی خانه میدان نبرد است، حفظ آرامش اغلب مستلزم برآوردن خواسته ها و انتظارات دیگران است، حتی به قیمت تمام شدن نیازها و خواسته های خود.
این عادت به اولویت دادن به دیگران تا بزرگسالی ادامه می یابد. تعیین حد و مرز و اولویت دادن به خودمراقبتی خودخواهانه نیست بلکه برای سلامت روان ضروری است.
ترس از رویارویی
بزرگ شدن در یک محیط سمی اغلب به معنای یادگیری اجتناب از درگیری به هر قیمتی است. وقتی خانه جایی است که بحث ها به سرعت بالا می گیرد یا اختلاف نظرها با خصومت مواجه می شود، ایجاد ترس از رویارویی طبیعی است. به عنوان یک بزرگسال، این به این معنی است که افراد از بیان نیازهای خود یا دفاع از خود اجتناب می کنند.
انزوا طلبی
گاهی اوقات این افراد، با حفظ فاصله احساس امنیت بیشتری می کنند. این انزوای خود ساخته اغلب به تنهایی منجر می شود. این مهم است به یاد داشته باشند همه قرار نیست به آنها صدمه بزنند.
حساسیت عاطفی
حساسیت عاطفی یک ویژگی رایج در میان کسانی است که در خانواده های سمی بزرگ شده اند. در چنین محیطهایی، یاد میگیرند به عنوان وسیله ای برای محافظت از خود، به شدت با جو احساسی اطرافشان هماهنگ باشند.
به عنوان یک بزرگسال، این به این معنی است که احساسات را با شدت بیشتری تجربه می کنند یا به محرک های عاطفی واکنش بیشتری نشان می دهند. این حساسیت عاطفی افزایش یافته منجر به رفتار همدلانه و دلسوزانه می شود.
انعطاف پذیری
علیرغم تمام چالش ها و مشکلات، بزرگ شدن در یک محیط سمی اغلب مقدار باور نکردنی انعطاف پذیری را ایجاد می کند. آنها با ناملایمات روبرو شده اند و قوی تر و عاقل تر از آن طرف بیرون آمده اند. آنها یاد گرفته اند کنار بیایند، سازگار شوند و زنده بمانند. برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.
تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است.